Read Alemannische Bibel NT Matthäus 12 Bible Online

Matthäus 12 - Alemannische Bibel NT bible

Matthäus 12

¹Zue der Ziit goht Jesus durch ä Kornfeld am Sabbat; un sini Jinger ware hungrig un fange a, Ähre abzrieße un z ässä.

²Als des d Pharisäer sähn, sage sie zue nem: lueg (gib obacht), dini Jinger den, was am Sabbat nit recht isch.

³Er aba het gsait zue nene: Hän ihr nit gläse, was David doe het, als sa un de bi nem ware hunga ka hän?

⁴we na (er) in des Zelt (Gotteshus) goht un ißt de Schaubrot, de doch nit er noh de bi nem ware, ässä dürfe, sundern ällei d Prieschta (Pfarra)?

⁵Odr hän ihr nit gläse im Gsetz, we d Prieschta (Pfarra) am Sabbat im Tempel d Sabbat breche un sin doch ohni Schuld?

⁶Ich sag äich aba: Do isch Größeres als dr Tempel.

⁷Wenn ihr aba wüßtet, was des heißt (Hosea 6,6): "Ich ha Wohlgfalle an Barmherzigkeit un nit am Opfa", dann (dnoh) hätte ihr de Unschuldige nit vudammt.

⁸Dr Menschebue isch d Herr iba d Sabbat.

⁹Un na (er) goht vu dert witer un kummt in ihri Synagoge (Gotteshus).

¹⁰Un lueg (gib obacht), do war ä Mensch, der het ä vudorrti Hand. Un sie froge nen un hän gsait: Isch's recht, am Sabbat z heile?, dmit sie nen vuklage kennte.

¹¹Aba na (er) het gsait zue nene: Wer isch unda äich, der si einziges Schof, wenn`s nem am Sabbat in ä Gruebe flegt, nit packt un nem rushilft?

¹²Weviel me isch drno ä Mensch als ä Schof! Drum darf ma am Sabbat Guetes doe.

¹³Do het da (er) gsait zue däm Mensch: Schtreck di Hand üs! Un na (er) schtreckt sie üs; un sie isch nem wieda gsund wore we di anda.

¹⁴Do gehn d Pharisäer üsä un halte Rot iba nen, we sie nen umbringe.

¹⁵Aba als Jesus des erfahrt (gwahr nimmt), vuschwindet da (er) vu dert. Un ä großi Schar Lit goht mit nem, un na (er) heilt sie alli

¹⁶un bfielt däne, daß sie nen nit bekannt mache solle,

¹⁷dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet Jesaja, der do sait (Jesaja 42,1-4): "

¹⁸lueg (gib obacht), des isch mi Knecht, den i (ich) üsgwählt ha, un mi Gliebte, an däm mi Seele Wohlgfalle het; i (ich) will mi Geischt uf nen lege, un na (er) soll d Heide s Recht vuzele.

¹⁹Er wird nit schtriete noh brelle, un ma wird sini Schtimm nit härä uf d Gasse;

²⁰s knickte Rohr wird da (er) nit vubreche, un d glimmenden Docht wird da (er) nit uslesche, bis sa (er) s Recht nusfihrt zum Sieg;

²¹un d Heide wäre uf si Name hoffe."

²²Do isch ä Besessene zue Jesus brocht wore, der war blind un schtumm; un na (er) heilt nen, so daß d Schtumme schwätzt un wida gsäh het.

²³Un alli Lit schtaune un hän gfrogt: Isch der nit David`s Bue?

²⁴Aba als d Pharisäer des ghärt hän, sage sie: Er tribt di bese Geischta nit andascht üs als durch Beelzebul, ihr Obaschte.

²⁵Jesus erkennt aba ihr denke un het gsait zue nene: Jedes Rich, des mit sich selbscht ueis isch, wird vuwüschtet; un jedi Schtadt odr jedes Hus, des mit sich selbscht ueis isch, ka nit bschtoh.

²⁶Wenn drno dr Sadan d Sadan ustreibt, so mueß sa (er) mit sich selbscht ueis si; we ka dann (dnoh) si Rich bschtoh?

²⁷Wenn i (ich) aba di bese Geischta durch Beelzebul üstrib, durch wen tribä äiri Buebä sie üs? Drum wäre sie äiri Richta si.

²⁸Wenn i (ich) aba di bese Geischta durch d Geischt Gottes üstrib, so isch jo s Rich Gottes zue äich kumme.

²⁹Odr we ka jemads in`s Hus vumä Starke indringe un nem sini Sache schtähle, wenn na (er) nit zvor d Starke fesselt? Erst dann (dnoh) ka er si Hus üsraube.

³⁰Wer nit mit ma (mir) isch, der isch gege mich; un wer nit mit ma (mir) sammlet, der vuschtreit.

³¹Drum sag i (ich) äich: Alli Sinde un Läschterige wird d Mensche vuge; aba s Läschtere gege d Geischt wird nit vuge.

³²Un wer ebis schwätzt gege d Menschebue, däm wird`s vuge; aba wer ebis schwätzt gege d heilige Geischt, däm wird's nit vuge, nit in der noh in sella Welt.

³³Nähme a, ä Baum isch guet, so wird au sini Frucht guet si; odr nähmä a, ä Baum isch ful, so wird au sini Frucht ful si. Denn an dr Frucht kennet da d Baum.

³⁴Ihr Schlangebruet, we kennt ihr Guetes schwätze, de ihr bes sin? Mit was des Herz voll isch, vum däm lauft d Gosch iba.

³⁵Ä guete Mensch holt Guetes viiri üs däm guete Schatz vu sinem Herz; un ä bese Mensch holt Beses viiri üs sinem bese Schatz.

³⁶Ich sag äich aba, daß d Mensche Antwort ge mehn am Dag vum Gricht iba jedes nigsnutzige Wort, des sie gsait hän.

³⁷Üs dinem Wort wirsch dü grecht bfunde wäre, un üs dinem Wort wirsch dü vudammt wäre.

³⁸Do fange ä baar vu d Schriftglehrti un Pharisäer a un sage zue nem: Meischta, ma (mir) wen gern ä Zeiche vu dir säh.

³⁹Un na (er) git zantwort un het zue nene gsait: Ä beses un abtrinniges Gschlecht fordert ä Zeiche, aba s wird nem kei Zeiche ge wäre, s isch denn des Zeiche vum Prophet Jona.

⁴⁰Denn we Jona dräi Däg un dräi Nächte im Ranze vum Fisches war, so wird dr Menschebue dräi Däg un dräi Nächte im Schoß dr Erde si.

⁴¹De Lit vu Ninive wäre ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wäre`s vudamme; denn sie hän Buße doe nohch dr Predigt vum Jona. Un lueg (gib obacht), do isch me als Jona.

⁴²D Kenigin vum Süde wird ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wird`s vudamme; denn sie kummt vum End dr Erde, um Salomos Wisheit z härä. Un lueg (gib obacht), do isch me als Salomo.

⁴³Wenn dr dräckige (bese) Geischt vu nem Mensche üsgfahre isch, so durchschtrieft da (er) dürri Schtätt, suecht Rueh un findet sie nit.

⁴⁴Dann (Dnoh) sait da (er): Ich will wieda zruckgo in mi Hus, üs däm i (ich) furtgange bi. Un wenn na (er) kummt, so findet er's leer, gwischt un gschmückt.

⁴⁵Dann (Dnoh) goht da (er) hi un nimmt mit sich siebä andari Geischta, de besa sin als sa (er) selbscht; un wenn sie inekumme, huse sie drin; un s wird mit däm Mensch dnoh ärga, als ses dvor war. So wird's au däm bese Gschlecht ergoh.

⁴⁶Als sa (er) noh zue d Lit schwätzt, lueg (gib obacht), do sin sini Muetter un sini Breda druße gschtande, de wen mit nem schwätze.

⁴⁷Do het eina zue nem gsait: lueg (gib obacht), di Muetter un dini Breda schtehn druße un wen mit dir schwätze.

⁴⁸Er git zantwort aba un het gsait zue däm, der`s nem agsait het: Wer isch mini Muetter, un wer sin mini Breda?

⁴⁹Un na (er) schtreckt d Hand üs iba sini Jinger un het gsait: lueg (gib obacht) do, des isch mi Muetter, un des sin mi Breda!

⁵⁰Denn wer d Wille doet vu minem Vada (Babbe) im Himmel, der isch ma (mir) Brueda un Schweschta un Muetter.