Read Alemannische Bibel NT Matthäus 13 Bible Online

Matthäus 13 - Alemannische Bibel NT bible

Matthäus 13

¹An demselbe Dag goht Jesus üs däm Hus un het sich anekockt an d See.

²Un s vusammlet sich ä großi Schar Lit bi nem, so daß sa (er) in ä Boot schtiegt un sich anekockt het, un alli Lit schtehn am Ufa.

³Un na (er) schwätzt vieles zue nene in Glichnisse un het gsait: lueg (gib obacht), s goht ä Säma üs, z saje.

⁴Un indäm er sajt, flegt ebis uf d Wäg; do kumme d Vegel un fräße's uf.

⁵Ebis flegt uf felsige Bode, wo`s nit viel Erde het, un goht bald uf, wel`s kei defi Erde het.

⁶Als aba d Sunne ufgoht, vuwelkt`s, un wel`s keini Wurzle het, vudorrt`s.

⁷Ebis flegt unda d Dorne; un d Dorne wuchse nuff un erschtickte's.

⁸Ebis flegt uf guetes Land un trait Frucht, ebis hundertfach, ebis sechzigfach, ebis driißigfach.

⁹Wer Ohre het, der soll härä!

¹⁰Un d Jinger schtehn zue nem hii un hän gsait: Wurum schwätzesch dü zue nene in Glichniss?

¹¹Er git zantwort un het gsait zue nene: Äi (ich) isch's ge, d Gheimniss vum Himmelrich z vuschtoh, däne aba isch's nit ge.

¹²Denn wer do het, däm wird ge, daß sa (er) d Massig (Fülle) het; wer aba nit het, däm wird au des gnumme, was sa (er) het.

¹³Drum schwätz i (ich) zue nene in Glichnisse. Denn mit d Auge luege sie nit un mit d Ohre härä sie nit; un sie vuschtehn`s nit.

¹⁴Un an nene wird d Wissagig Jesajas itreffe, de do sait (Jesaja 6,9.10): "Mit d Ohre den ihr härä un den`s nit vuschtoh; un mit d Auge den ihr luege un den`s nit erkenne.

¹⁵Denn des Herz vu d Lit isch vuschtockt: ihri Ohre härä schwer, un ihri Auge sin zue, dmit sie nit etwa mit d Auge luege un mit d Ohre härä un mit däm Herz vuschtehn un sich umkähre, un i (ich) ne hilf."

¹⁶Aba selig sin äiri Auge, daß sie luege, un äiri Ohre, daß sie härä.

¹⁷Gwiß, i (ich) sag äich: Vieli Prophete un Grechti hätte gern, agluegt, was ihr aluege, un hän's nit gsähne, un gern ghärt, was ihr härä, un hän's nit ghärt.

¹⁸So härt drno ihr des Glichnis vum Säma:

¹⁹Wenn jemads des Wort vum Rich härt un nit vuschtoht, so kummt dr Bese un rißt wäg, was in si Herz gsajt isch; des isch der, bi däm uf d Wäg gsajt isch.

²⁰Bi däm aba uf felsigem Bode gsajt isch, des isch, der`s Wort härt un`s gli mit Fräid (Freud) ufnimmt;

²¹aba na (er) het keini Wurzle in sich, sundern na (er) isch wetterwendisch; wenn sich not odr Vufolgig hoch kumme um des Wortes wägä, so flegt er gli ab.

²²Bi däm aba unda d Dorne gsajt isch, des isch, der`s Wort härt, un d Sorge vu d Welt un dr betrug vum Richtum erschticke s Wort, un na (er) het kei Frucht.

²³Bi däm aba uf guetes Land gsajt isch, des isch, der`s Wort härt un vuschtoht un dann (dnoh) au Frucht bringt; un eina trait hundatfach, dr andre sechzigfach, dr dritte driißigfach.

²⁴Er legt tene ä anderes Glichnis vor un het gsait: Des Himmelrich glicht nem Mensche, der guete Some uf si Acka sajt.

²⁵Als aba d Lit schlofe, kummt si Fäind un sajt Unkrut zwische d Weize un goht dvu.

²⁶Als drno d Saat gwachse isch un Frucht bringt, do findet sich au des Unkrut.

²⁷Do schtehn d Knecht zum Husvada un hän gsait: Herr, hesch dü nit guete Some uf di Acka gsajt? Woher het da (er) denn des Unkrut?

²⁸Er het gsait zue nene: Des het ä Fäind doe. Do sage d Knecht: Willsch dü denn, daß ma (mir) higehn un`s üsjäte?

²⁹Er het gsait: Nei! dmit ihr nit au d Weize mit üsriße, wenn ihr`s Unkrut üsjätet.

³⁰Len beides mitänanda wachse bis zue d Ernte; un um d Ernteziit will i (ich) zue d Schnitter sage: Sammle zerscht`s Unkrut un bindet`s in Bindel, dmit ma`s vubrenne ka; aba d Weize sammlet ma (mir) in mi Schichä.

³¹Ä anderes Glichnis legt er ne vor un het gsait: Des Himmelrich glicht nem Senfkorn, des ä Mensch nimmt un uf si Acka sajt;

³²des isch`s klienschte unda ällei Samenkerna; wenn`s aba gwachse isch, so isch`s greßa als alles andare Krut un wird ä Baum, so daß d Vegel unda däm Himmel kumme un huse in sinene Äscht.

³³Ä anderes Glichnis het da (er) ne gsait: S Himmelrich glicht nem Surdeig, den ä Wieb nimmt un unda ä halbe Zentna Mehl mengt, bis ses ganz durchgsäuert war.

³⁴Des alles schwätzt Jesus in Glichnisse zue d Lit, un ohni Glichnisse schwätzt da (er) nigs zue nene,

³⁵dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophet, der do sait (Psalm 78,2): "Ich will mi Mul (Gosch) ufdoe in Glichnisse un will schwätze, was vuborge war vum Afang dr Welt a."

³⁶Do losst Jesus d Lit go un kummt heim. Un sini Jinger schtehn zue nem un hän gsait: Sag uns (us) des Glichnis vum Unkrut uf fem Acka.

³⁷Er git zantwort un het gsait zue nene: Dr Menschebue isch's, der d guete Some sajt.

³⁸Dr Acka isch d Welt. Dr guete Some sin d Kinda vum Rich. Des Unkrut sin de Kinda vum Bese.

³⁹Dr Fäind, der`s Unkrut sajt, isch dr Deufel. D Ernte isch s End vu d Welt. D Schnitta sin d Engel.

⁴⁰Wenn ma drno des Unkrut üsjätet un mit Fiir vubrennt, so wird's au am End dr Welt go.

⁴¹Dr Menschebue wird sini Engel schicke, un sie wäre sammle üs sinem Rich alles, was zum Wäggoh vufihrt, un de do Unrecht den,

⁴²un sie wäre in d Fiirofe gworfe; do wird Hiile un s Zähneklappere si.

⁴³Dann (Dnoh) wäre di Grechte laichte we d Sunne im Vada (Babbe) sinem Rich. Wer Ohre het, der soll härä!

⁴⁴Des Himmelrich glicht nem Schatz, vuborge im Acka, den ä Mensch findet un vuschteckt; un in sinere Fräid (Freud) goht da (er) hi un vukauft alles, was sa het, un kauft d Acka.

⁴⁵Ebeso glicht s Himmelrich nem Kaufma (Händla), der gueti Perle suecht,

⁴⁶un als sa (er) ä koschtbari Perle findet, goht da (er) hi un vukauft alles, was sa (er) het, un kauft sie.

⁴⁷Ebeso glich s Himmelrich nem Netz, des ins Meer gworfe wird un Fisch alla Art fangt.

⁴⁸Wenn`s aba voll isch, zen sie`s üsä an`s Ufa, un den anesitzä un läse di guete in Töpf zsämme, aba di schlechte werfe sie wäg.

⁴⁹So wird`s au am End dr Welt go: d Engel wäre üsgoh un di Bese vu d Grechte trenne

⁵⁰un wäre sie in d Fiirofe werfe; do wird Hiile un Zähneklappere si.

⁵¹Hän ihr des alles vuschtande? Sie sage: Jo.

⁵²Do het da (er) gsait: Drum glicht jeda Schriftglehrte, der ä Jinger vum Himmelrich wore isch, nem Husvada, der üs sinem Schatz Näjes (Naies) un Altes vorholt.

⁵³Un s isch bassiert, als Jesus de Glichnisse gmacht het, daß sa (er) dvugange isch

⁵⁴un kummt Heim (in si Vadaschtadt) un lehrt sie in ihra Synagoge (Gotteshus), so daß sie sich vuschrecke un froge: Woher het der solchi Wisheit un solchi Tade?

⁵⁵Isch er nit dr Bue vum Zimmama? Heißt nit si Muetter Maria? Un sini Breda Jakobus un Josef un Simon un Judas?

⁵⁶Un sini Schweschtare, sin sie nit alli bi uns (us)? Woher kummt nem denn des alles?

⁵⁷Un sie ärgerte sich a nem. Jesus aba het gsait zue nene: Ä Prophet gilt nirgends weniger als Dheim un in sinem Hus.

⁵⁸Un na (er) doet dert nit vieli Zeiche wägä ihrem Unglaube.