Read Alemannische Bibel NT Matthäus 15 Bible Online

Matthäus 15 - Alemannische Bibel NT bible

Matthäus 15

¹Do kumme zue Jesus Pharisäer un Schriftglehrti üs Jerusalem un hän gsait:

²Wurum ibaträte dini Jinger d Satzunge vu d Älteschte? Denn sie wäsche ihri Händ (Pfode) nit, wenn sie Brot ässä.

³Er git zantwort un het gsait zue nene: Wurum ibaträte denn ihr Gottes Gebot um äira Satzunge wägä?

⁴Denn Gott het bpfohle (2. Moses 20,12; 21,17): "Due sollsch Vada (Babbe) un Muetter ehre; wer aba Vada (Babbe) un Muetter fluecht, der soll schterbe."

⁵Aba ihr lehrt: Wer zum Vada (Babbe) odr Muetter sait: Ä Opfagabe soll`s si, was dir vu ma (mir) zueschtoht,

⁶der brucht si Vada (Babbe) nit z ehre. Dmit hän ihr Gottes Gebot ufghobe wägä äira Satzunge.

⁷Ihr Heuchla, we fain het Jesaja vu äich gwiessagt (vorusgsait) un gschwätzt (Jesaja 29,13): "

⁸Des Volk ehrt mi mit sinene Lippe, aba ihr Herz isch wiet vu ma (mir);

⁹vugeblich diene sie ma (mir), wel sie lehre solchi Lehre, de nigs als Menschegebote sin."

¹⁰Un na (er) reft d Lit zue sich un het gsait zue nene: Häre zue un begrieftes:

¹¹Was zum Mul (Gosch) inegoht, des macht d Mensch nit dreckig; sundern was üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des macht d Mensch dreckig.

¹²Do schtehn sini Jinger zue nem un froge: Weisch dü au, daß d Pharisäer an däm Wort Aschtoß nähmä, als sie`s ghärt hän?

¹³Aba na (er) git zantwort un het gsait: Alli Pflanze, de mi himmlische Vada (Babbe) nit abäut het, de wäre üsgrisse.

¹⁴Len sie, sie sin blindi Blindefihrer! Wenn aba ä Blindä d andere fihrt, so flege sie beide in d Gruebe.

¹⁵Do git zantwort Petrus un het gsait zue nem: Sag uns (us) des Glichnis!

¹⁶Un Jesus het zue nene gsait: Sin denn au ihr noh imma unvuschtändig?

¹⁷Merkt ihr nit, daß alles, was zum Mul (Gosch) inegoht, des goht in d Ranze un wird dnoh in d Gruebe üsgleert?

¹⁸Was aba üs sem Mul (Gosch) ruskummt, des kummt üs sem Herz, un des macht d Mensch dreckig.

¹⁹Denn üs sem Herz kummt beses denke, Mord, Ehebruch, Unzucht, Diebschtahl, falsches Ziignis, Läschtere.

²⁰Des sin de Sach, de d Mensch dreckig mache. Aba mit ungwäschene Händ (Pfode) ässä, macht d Mensch nit dreckig.

²¹Un Jesus goht wäg vu dert un zeht sich zruck in de Gegend vu Tyrus un Sidon.

²²Un lueg (gib obacht), ä kanaanäische Wieb kummt üs däm Gebiet un brellt: Ach Herr, dü Bue David, erbarm dich wägä ma (mir)! Mini Dochta wird vu nem bese Geischt schlecht plagt.

²³Un na (er) git zantwort ihr kei Wort. Do kumme sini Jinger zue nem, bitte nen un hän gsait: Loß sie doch go, denn sie brellt uns (us) noh zämme.

²⁴Er git zantwort aba un het gsait: Ich bi nur gschickt zue d vulorene Schof vum Hus Israel.

²⁵Sie aba kummt un flegt vor nem ane un het gsait: Herr, hilf ma (mir)!

²⁶Aba na (er) git zantwort un het gsait: S isch nit recht, daß ma d Kinda ihr Brot nihmt un wirft`s vor d Hund.

²⁷Sie het gsait: Jo, Herr; aba doch frässä d Hund vu d Brosame, de vum Disch ihra Herre flege.

²⁸Do git zantwort Jesus un het zue ihr gsait: Wieb, di Glaube isch groß. Dir gschiht, we dü willsch! Un ihri Dochta isch gsund wore zue dselbe Schtund.

²⁹Un Jesus goht vu dert witer un kummt an des Galiläische Meer un goht uf ä Berg un het sich anekockt.

³⁰Un s kummt ä großi Schar Lit zue nem; de hän bi sich Gelähmti, Vukrippelti, Blindi, Schtummi un vieli anderi Kranki un lege sie Jesus vor de Feß, un na (er) heilt sie,

³¹so daß sich d Lit vuwundrete, als sie sähn, daß di Schtumme schwätze, di Vukrippelte gsund wäre, di Glähmte gehn, di Blindä sähn; un sie priese d Gott Israels.

³²Un Jesus reft sini Jinger zue sich un het gsait: Des Volk jammert mich ; denn sie sin scho dräi Däg bi ma (mir) un hän nigs z ässä; un i (ich) will sie nit hungrig go losse, dmit sie nit vuschmachte uf fem Wäg.

³³Do sage sini Jinger zue nem: Woher soll ma (mir) soviel Brot nähmä in dr Wüschte, um ä so großi Schar Lit satt z ässä lo?

³⁴Un Jesus het gsait zue nene: We vieli Brot hän ihr? Sie antwortete: Siebe un ä baar Fisch.

³⁵Un na (er) losst d Lit sich uf d Bode lagere

³⁶un nimmt de siebä Brot un de Fisch, dankt, bricht sie un git sie sinene Jinger, un d Jinger gän sie d Lit.

³⁷Un sie ässä alli un wäre satt; un sie sammle uf, was an Brocke ibrigbliebe, siebä Kerb voll.

³⁸Un de gässä hän, ware vierdusig Männa, ohni Wieba un Kinda.

³⁹Un als sa (er) des Volk go losse het, schtiegt da (er) ins Boot un kummt in des Gebiet vu Magadan.