Read Alemannische Bibel NT Matthäus 20 Bible Online

Matthäus 20 - Alemannische Bibel NT bible

Matthäus 20

¹Denn des Himmelrich glicht nem Husherr, der freh am Morge üsgange isch, um Arbeita fir si Wiberg izschtelle.

²Un als sa (er) mit d Arbeita einig isch iba ä Silbagrosche als Daglohn, schickt da (er) sie in si Wiberg.

³Un na (er) goht üs um di dritti Schtund un het anderi gsäh müßig uf fem Markt schtoh

⁴un het gsait zue nene: Gehn ihr au hi in d Wiberg; i (ich) will äich ge, was recht isch.

⁵Un sie gehn hi. Abamols goht da (er) üs um di sechsti un um di ninti Schtund un doet desselbe.

⁶Um di elfti Schtund aba goht da (er) üs un findet anderi un het gsait zue nene: Was schtehn ihr d ganze Dag müßig do?

⁷Sie sage zue nem: S het uns (us) nemads igschtellt. Er het zue nene gsait: Gehn ihr au hi in d Wiberg.

⁸Als ses drno Obend isch, het dr Herr vum Wiberg zue sinem Vuwalta gsait: Ruef d Arbeita un gib ne d Lohn un fang a bi d letschte bis zue d erschte.

⁹Do kumme, de um d elfte Schtund igschtellt ware, un jeda gregt si Silbagrosche.

¹⁰Als aba di erschte kumme, meine sie, sie däte me gregä; un au sie gregä jeda si Silbagrosche.

¹¹Un als sie des gregt, hän schtängere sie gege d Husherr

¹²un hän gsait: Di letschte hän nur ä Schtund gschafft, doch dü hesch sie uns (us) glichgschtellt, de ma (mir) am Dag Lascht un Hitzi trage hän.

¹³Er git zantwort aba un het zue nene gsait: Mi Fründ (Freund), i (ich) doe dir nit Unrecht. Bisch dü nit mit ma (mir) einig wore iba ä Silbagrosche?

¹⁴Nimm, was di isch, un gang! Ich will aba däm letschte desselbe ge we dir.

¹⁵Odr ha i (ich) nit Macht zue doe, was i (ich) will, mit däm, was mi isch? Siehsch dü schreg dri, wel i (ich) so gütig bi?

¹⁶So wäre di Letschte di Erschte un di Erschte di Letschte si. "Denn vieli sin bruefe, aba wenig sin üserwählt" (vgl. 22,14).

¹⁷Un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem un nimmt de zwöelf Jinger uf d siete un het gsait zue nene uf fem Wäg:

¹⁸luegä (gän obacht), ma (mir) zehn nuf nohch Jerusalem, un dr Menschebue wird d Hohenpriester un Schriftglehrte ibaantwortet wäre; un sie wäre nen zum Dod vuurteile

¹⁹un wäre nen d Heide ibaantworte, dmit sie nen vuschpotte un üsbeitsche un kriizige; un am dritte Dag wird da (er) ufschtoh.

²⁰Do kunnt zue nem d Muetter dr Buebä vum Zebedäus mit ihre Sehn, flegt vor nem ane un wot nen um ebis bitte.

²¹Un na (er) het gsait zue ihr: Was willsch dü? Sie het zue nem gsait: Loß mini beidi Buebä hocke in dinem Rich eina zue dinere Rechte un d andere zue dinere Linke.

²²Aba Jesus git zantwort un het gsait: Ihr wißt nit, was ihr bitte. Kennt ihr d Kelch trinke, den i (ich) trinke wir? Sie sage nem: Häjo, des kenne ma (mir).

²³Er het zue nene gsait: Mi Kelch den ihr zwar trinke, aba des Sitze zue minere Rechte un Linke zge, schtoht ma (mir) nit zue. Des wird däne zdeil, fir de`s bschtimmt isch vu minem Vada (Babbe).

²⁴Als des de Zehn hän, wäre sie unwillig iba de zwei Breda.

²⁵Aba Jesus reft sie zue sich un het gsait: Ihr wißt, daß d Herrscha ihri Velka niedrighalte un de Mächtige ne Gwalt aden.

²⁶So soll`s nit si unda äich; sundern wer unda äich groß si will, der isch aicha Diena;

²⁷un wer unda äich dr Erschte si will, der isch aicha Knecht,

²⁸so we dr Menschebue nit kumme isch, daß sa (er) sich diene losst, sundern daß sa (er) dient un gib si Läbä zuenare Erlesig fir vieli.

²⁹Un als sie vu Jericho fortgange sin, goht nem ä großi Schar Lit nohch.

³⁰Un lueg (gib obacht), zwei Blindi hocke am Wäg; un als sie häre, daß Jesus vorbigange isch, brellä sie: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!

³¹Aba d Lit fahrt sie a, daß sie schwiege solle. Doch sie brellä noh viel me: Ach Herr, dü Bue David, erbarm di unsa!

³²Jesus aba bliebt schtoh, reft sie un het gsait: Was wen ihr, daß i (ich) fir äich doe soll?

³³Sie sag zue nem: Herr, daß unseri Auge ufdoe wäre.

³⁴Un s jammat Jesus, un na (er) brihrt ihri Auge; un gli druf wäre sie wieda sehend, un sie folg nem nohch.