Read Alemannische Bibel NT Matthäus 21 Bible Online

Matthäus 21 - Alemannische Bibel NT bible

Matthäus 21

¹Als sie drno in d Nechi vu Jerusalem kumme, nohch Betfage an d Elberg, schickt Jesus zwei Jinger vorus

²un het gsait zue nene: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor äich liet, un gli den ihr ä Eselin abunde find un ä Esili bi ihr; binde sie los un fihrt sie zue ma (mir)!

³Un wenn äich jemads ebis sag wird, so sage: D Herr bruucht ihra. Gli wird da (er) sie äich ibalosse.

⁴Des isch bassiert aba, dmit itreffe doet, was gsait isch durch d Prophete, der do sait (Sacharja 9,9): "

⁵Sagt d Dochta Zion: lueg (gib obacht), di Kenig kummt zue dir sanftmütig un rietet uf nem Esel un uf nem Esili, däm Junge vumä Laschttiers."

⁶D Jinger gehn hi un hän alles gmacht, we nene Jesus bfohle het,

⁷un bringe d Eselin un des Esili un lege ihri Kleida druf, un na (er) het sich druf ghockt.

⁸Aba ä arg großi Schar Lit legt ihri Kleida uf d Wäg; anderi haue Zwiegli vu d Baim un schtreute sie uf d Wäg.

⁹D Lit aba, de nem vorusgange un nohch gfolgt sin, brelle: Hosianna däm Bue David! Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn! Hosianna in dr Hechi!

¹⁰Un als sa (er) in Jerusalem izeht, regte sich di ganzi Schtadt un het gfrogt: Wer isch der?

¹¹D Lit aba hän gsait: Des isch Jesus, dr Prophet üs Nazareth in Galiläa.

¹²Un Jesus goht in d Tempel inä un trieb üsä alli Vukäufa un Käufa im Tempel un schuckt de Tisch vu d Geldwechsla um un de Ständ vu d Dubehändla

¹³un het gsait zue nene: S schtoht gschribe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus heiße"; ihr aba macht ä Raibahehli drus.

¹⁴Un s gehn zue nem Blindi un Lahmi im Tempel, un na (er) heilt sie.

¹⁵Als aba d Hohenpriester un Schriftglehrti de Wunda sähn, de na (er) doet, un d Kinda, de im Tempel brellä: Hosianna däm Bue David!, ärgere sie sich

¹⁶un sage zue nem: Hersch dü au, was de sage? Jesus git zantwort ne: Häjo! Hän ihr ne gläse (Psalm 8,3): "Us däm Mul (Gosch) vu d Unmindige un Säuglinge hesch dü dir Lob gmacht"?

¹⁷Un na (er) het sie schtoh glo un goht zue d Schtadt üsä nohch Betanien un bliebt dert iba Nacht.

¹⁸Als sa (er) aba am Morgen wieda in d Schtadt goht, het da (er) hunga ka.

¹⁹Un na (er) het ä Fiegebaum am Wäg gsäh, goht hi un findet nigs dra als Blätta un het gsait zue nem: Etze wachst uf dir nemols me Frucht! Un d Fiegebaum vudorrt gli druf.

²⁰Un als des d Jinger sähn, vuwundrete sie sich un froge: We isch der Fiegebaum so gschwind vudorrt?

²¹Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: Wenn ihr Glaube hän un nit zwieflet, so den ihr nit ällei Tade we de mit däm Fiegebaum, sundern, wenn ihr zue däm Berg sage: Heb di un wirf di ins Meer!, so wird's bassiere.

²²Un alles, was ihr bittet im Gebet, wenn ihr glaube, so den ihr's gregä.

²³Un als sa (er) in d Tempel kummt un lehrt, kumme d Hohenpriester un di Älteschte vum Volk zue nem un froge: Üs wela Vollmacht doesch dü des, un wer het dir de Vollmacht ge?

²⁴Jesus aba git zantwort un het gsait zue nene: Ich will äich au ä Sach froge; wenn ihr ma (mir) des sage den, will i (ich) äich au sage, üs wela Vollmacht i (ich) des doe.

²⁵Wuher war de Daufe vum Johannes? War sie vum Himmel odr vu d Mensche? Do luege sie's sich a un hän gsait: Sage ma (mir), sie war vum Himmel, so wird da (er) zue uns (us) sage: Wurum hän ihr nem dann (dnoh) nit glaubt?

²⁶Sage ma (mir) aba, sie war vu Mensche, so mehn ma (mir) uns (us) vor rem Volk firchte, denn sie meine alli Johannes war ä Prophete.

²⁷Un sie antworte Jesus un hän gsait: Mir wissen's nit. Do het er zue nene gsait: So sag i (ich) äich au nit, üs wela Vollmacht i (ich) des doe.

²⁸Was meinet ihr aba? S het ä Ma zwei Buebä un goht zue däm erschte un het gsait: Mi Bue, gang hi un schaff hiit im Wiberg.

²⁹Er git zantwort aba un het gsait: Nei, i (ich) will nit. Dnohch reut`s nen, un na (er) goht hi.

³⁰Un dr Vada (Babbe) goht zum zweite Bue un het desselbe gsait. Der aba git zantwort un het gsait: Ja, Herr! un goht nit hi.

³¹Wer vu däne beidi het d Wille vum Vada (Babbe) doe? Sie antworte: Dr erschte. Jesus het gsait zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: D Zöllna un Hure kumme eher ins Rich Gottes als ihr.

³²Denn Johannes kummt zue äich un lehrt äich d rechte Wäg, un ihr glaubtet nem nit; aba de Zöllna un Hure glaube nem. Un obwohl ihr's gsähne hän, den ihr trozdem nit Buße, so daß ihr nem dann (dnoh) au glaubt hättet.

³³Häre ä anderes Glichnis: S war ä Husherr, der legt ä Wiberg a un zeht ä Zaun drum un grabt ä Kelter dri un bäut ä Turm un vudlehnt nen an Wigärtna un goht üßa Land.

³⁴Als drno de Ziit vu d Fricht kunnt, schickt da (er) sini Knecht zue d Wigärtna, dmit sie sini Fricht hole däte.

³⁵Do nähmä de Wigärtna sini Knecht: eina schlen sie, d zweite bringe sie um, d dritte schteinigte sie.

³⁶Abamols schickt da (er) anderi Knecht, me als des erschte Mol; un sie hän mit ne desselbe gmacht.

³⁷Zletscht aba schickt da (er) si Bue zue nene un het sich gsait: Sie wäre sich vor minem Bue firchte.

³⁸Als aba de Wigärtna d Bue sähn, sage sie zueänanda: Des isch dr Erbe; kummt, len uns (us) nen umbringe un si Erbguet an uns (us) bringe!

³⁹Un sie nähmä nen un schtoße nen zum Wiberg üsä un den nen umbringe.

⁴⁰Wenn drno dr Herr vum Wiberg kumme wird, was wird da (er) mit däne Wigärtna doe?

⁴¹Sie antworte nem: Er wird d Bese ä beses End mache un si Wiberg andere Wigärtna vupachte, de nem d Fricht zue d rechte Ziit gän.

⁴²Jesus het gsait zue nene: Hän ihr ne gläse in dr Schrift (Psalm 118,22.23): "Dr Schtei (Wackes), den d Bäulit rüssgworfe hän, der isch zum Eckschtei wore. Vum Herrn isch des bassiert un isch ä Wunda vor unsari Auge"?

⁴³Drum sag i (ich) äich: Des Rich Gottes wird vu äich gnumme un nem Volk ge wäre, des sini Fricht git.

⁴⁴Un wer uf den Schtei (Wackes) flegt, der wird zerschelle; uf wen aba na (er) flegt, den wird da (er) zermalme.

⁴⁵Un als de Hohenpriester un Pharisäer sini Glichnisse ghärt hän, erkenne sie, daß sa (er) vu nene schwätzt.

⁴⁶Un sie vulange dnohch, nen zue ergriefe; aba sie firchte sich vor rem Volk, denn sie hebet (haltet) nen fir ä Prophete.