Read Alemannische Bibel NT Matthäus 26 Bible Online

Matthäus 26 - Alemannische Bibel NT bible

Matthäus 26

¹Un s isch bassiert, als Jesus alles des Gsaite het, daß sa (er) dann (dnoh) zue sinene Jinger gsait het:

²Ihr wißt, daß in zwei Däg Passa isch; un dr Menschebue wird ibaantwortet wäre, daß sa (er) kriizigt wär.

³Do vusammle sich d Hohenpriester un d Älteschte vum Volk im Palascht vum Hohenpriester, der hieß Kaiphas,

⁴un halte Rot, we sie Jesus mit Lischt ergriefe un umbringe kennte.

⁵Sie sage aba: Jo nit bim Fescht, dmit s nit ä Ufruhr git im Volk.

⁶Als drno Jesus in Betanien war im Hus Simons vum Üssätzige,

⁷kunnt zue nem ä Wieb, de het ä Glas mit wertvollem Salbel un gießt`s uf si Schädel, als sa (er) am Disch hockt.

⁸Als des d Jinger sähn, wäre sie unwillig un hän gsait: Wozue de Vuschwendig?

⁹S het diir vukauft un des Geld d Arme ge wäre kenne.

¹⁰Als Jesus des gmerkt het, het da (er) zue nene gsait: Was mache ihr des Wieb trurig? Sie het ä gueti Sach an ma (mir) doe.

¹¹Di Arme hän ihr alliziit bi äich, mi aba hän ihr nit alliziit.

¹²Daß sie des El uf mi Leib (Ranze) gschittet het, des het sie fir mi Beerdigung doe.

¹³Gwiß, i (ich) sag äich: Wo des Evangelium predigt wird in dr ganze Welt, do wird ma au des vuzehle zue ihrem Adenke, was sie doe het.

¹⁴Do goht eina vu d Zwöelf, mit Name Judas Iskariot, hi zue d Hohenpriester

¹⁵un het gsait: Was wen ihr ma (mir) ge? Ich will nen äich vurote. Un sie wen nem driißig Silberlinge ge.

¹⁶Un vu do a suecht er ä Glegeheit, daß sa (er) nen vurote kennt.

¹⁷Aba am erschte Dag vu d Ungsäuerte Brot kumme d Jinger zue Jesus un froge: Wo willsch dü, daß ma (mir) dir s Passalamm zum Ässä mache?

¹⁸Er het gsait: Gehn hi in d Schtadt zue däm un däm sage zue nem: Dr Meischta losst dir sage: Mini Ziit isch nooch; i (ich) will bi dir s Passa fieche mit minene Jinger.

¹⁹Un d Jinger hän gmacht, we ne Jesus bfohle het, un richte s Passalamm.

²⁰Un am Obend het da (er) sich anekockt an d Disch mit d Zwöelf.

²¹Un als sie ässä, het da (er) gsait: Gwiß, i (ich) sag äich: Eina unda äich wird mi vurote.

²²Un sie wäre arg trurig un fange a, jeda einzelne, nen z froge: Herr, bi ich's?

²³Er git zantwort un het gsait: Der d Hand mit ma (mir) in d Schissle täucht, der wird mi vurote.

²⁴Dr Menschebue goht zwar dohi, mai vu däm gschribe schtoht; doch mai däm Mensch, wägä däm dr Menschebue vurote wird! S wär fir den Mensch bessa, wenn na (er) nee uf d Welt kumme wär.

²⁵Do git zantwort Judas, der nen vurote het, un het gsait: Bi ich's, Rabbi? Er het zue nem gsait: Dü saisch`s.

²⁶Als sie aba ässä, nimmt Jesus vum Brot, dankt un bricht's un git's d Jinger un het gsait: Nähmet, ässä; des isch mi Leib (Ranze).

²⁷Un na (er) nimmt d Kelch un dankt, git ne des un het gsait: Trinke alli drus;

²⁸des isch mi Bloet vum Bunde, des vuschittet wird fir vieli zue d Vugebig vu d Sinde.

²⁹Ich sag äich: Ich wär drno nimi vu däm Gwägs vum Wischtock trinke bis an den Dag, an däm i (ich) vu naiem dvu trinke wär mit äich in minem Vada (Babbe) sinem Rich.

³⁰Un als sie d Lobgsang gsunge hän, gehn sie üsä an d Elberg.

³¹Do het Jesus zue nene gsait: In däre Nacht den ihr alli Ärgernis nähmä an ma (mir). Denn s schtoht gschribe (Sacharja 13,7): "Ich wär d Schäfa (Hirte) schla, un d Schof vu d Herde wäre sich vuschtreue."

³²Wenn i (ich) aba ufgschtande bi, will i (ich) vor äich higo nohch Galiläa.

³³Petrus aba git zantwort un het gsait zue nem: Wenn sie au alli Ärgernis nähmä, so will i (ich) doch nemols Ärgernis nähmä an dir.

³⁴Jesus het zue nem gsait: Gwiß, i (ich) sag dir: In däre Nacht, bvor d Guller kräht, wirsch dü mi draimol vuliigne.

³⁵Petrus het zue nem gsait: Un wenn i (ich) mit dir schterbe müßt, will i (ich) di nit vuliigne. Des gliche sage au alli Jinger.

³⁶Do kummt Jesus mit ne zue nem Garte, der heißt Gethsemane, un het gsait zue d Jinger: Setze äich do ane, solang i (ich) derthi gang un bät.

³⁷Un er nimmt mit sich Petrus un de zwei Buebä vum Zebedäus un fangt a trurig z si un vuzage.

³⁸Do het Jesus zue nene gsait: Mini Seele isch trurig bis an d Dod; bliebe do un wache mit ma (mir)!

³⁹Un na (er) goht ä weng witer, flegt ane uf si Gsicht (Visasch) un bätet un het gsait: Vada (Babbe), isch's meglich, so goht der Kelch an ma (mir) vorbi; doch nit we i (ich) will, sundern we dü willsch!

⁴⁰Un na (er) kummt zue sinene Jinger un findet sie schlofe un het zue Petrus gsait: Kennt ihr denn nit ä Schtund mit ma (mir) wache?

⁴¹Wache un bäte den, dmit ihr nit in Afechtig fallt! Dr Geischt isch willig; aba s Fleisch isch schwach.

⁴²Zum zweite Mol goht da (er) wieda hi, bäte un het gsait: Vada (Babbe), isch's nit meglich, daß d Kelch an ma (mir) vorbigoht, ohni daß i (ich) nen trink, so gschiht di Wille!

⁴³Un na (er) kummt un findet sie abamols schlofe, un ihri Aug ware volla Schlof.

⁴⁴Un na (er) het sie glo un goht abamols hi un bäte zum dritte Mol un schwätzt dieselbe Wort.

⁴⁵Dann (Dnoh) kummt er zue sinene Jinger un het gsait zue nene: Ach, wen ihr witer schlofe un ruehe? lueg (gib obacht), de Schtund isch do, daß dr Menschebue in d Händ (Pfode) vu d Sinda ibaantwortet wird.

⁴⁶Schtehn uf, len uns (us) go! lueg (gib obacht), er isch do, der mi vurotet.

⁴⁷Un als sa (er) noh schwätzt, lueg (gib obacht), do kummt Judas, eina vu d Zwöelf, un mit nem ä großi Schar mit Schwerter un mit Stange, vu d Hohenpriester un Älteschte vum Volk.

⁴⁸Un dr Vuräter het ne ä Zeiche ge un gsait: Welcha i (ich) küsse wär, der isch's; den packe.

⁴⁹Un drno kunnt er zue Jesus un het gsait: Friede mit dir, Rabbi! un küßt nen.

⁵⁰Jesus aba het gsait zue nem: Mi Fründ (Freund), dzue bisch dü kumme? Do kumme sie rah un lege Hand an Jesus un packe nen.

⁵¹Un lueg (gib obacht), eina vu däne, de bi Jesus ware, schtreckt d Hand üs un zeht si Schwert un schlat noh däm Knecht vum Hohenpriester un haut nem ä Ohr ab.

⁵²Do het Jesus zue nem gsait: Schteck di Schwert an si Platz! Denn wer s Schwert nimmt, der soll durch s Schwert umkumme.

⁵³Odr meinsch dü, i (ich) kennt mi Vada (Babbe) nit bitte, daß sa (er) ma (mir) gli druf me als zwöelf Legione Engel schickt?

⁵⁴We doet dann (dnoh) aba d Schrift itreffe, daß ses so bassiere mueß?

⁵⁵Zue der Schtund het Jesus zue d Schar gsait: Ihr sin usgzoge we gege ä Raiba (Deb, Vubrecha) mit Schwerter un mit Schtange, mi z fange. Ha i (ich) doch jede Dag im Tempel gsässä un glehrt, un ihr hän mi nit packt.

⁵⁶Aba des isch alles bassiert, dmit itreffe dät d Schrifte vu d Prophete. Do vuloße nen alli Jinger un haue ab.

⁵⁷De aba Jesus packt hän, fihre nen zum Hohenpriester Kaiphas, wo d Schriftglehrti un Älteschte sich vusammelt hän.

⁵⁸Petrus aba goht nem vu wietem bis zum Palascht vum Hohenpriester nohch un goht inä un het sich anekockt zue d Knecht, um azluege, woruf s üsä wot.

⁵⁹D Hohenpriester aba un d ganze Hohe Rot sueche ä falsches Ziignis gege Jesus, daß sie nen umbringe däte.

⁶⁰Un obwohl vieli falschi Ziige ruskumme, finde sie doch nigs. Zletscht kumme zwei dzue

⁶¹un hän gsait: Er het gsait: Ich ka d Tempel Gottes abbreche un in dräi Däg ufbäue.

⁶²Un dr Hohepriester schtod uf un het gsait zue nem: Antwortesch dü nigs uf des, was de gege di beziige?

⁶³Aba Jesus schwieg schtill. Un dr Hohepriester het gsait zue nem: Ich bschwör di bi däm lebändige Gott, daß dü uns (us) saisch, ob dü d Chrischtus bisch, d Bue Gottes.

⁶⁴Jesus het zue nem gsait: Dü saisch`s. Doch sag i (ich) äich: Vu drno a das ihr säh den d Menschebue hocke zue d Rechte vu d Kraft un kumme uf d Wolke vum Himmel.

⁶⁵Do vuriß d Hohepriester sini Kleida un het gsait: Er het Gott gläschtert! Was bruche ma (mir) wiedari Ziige? lueg (gib obacht), etzed hän ihr d Gottesläschterig ghärt.

⁶⁶Was isch aicha Urdeil? Sie antwortete un hän gsait: Er isch d Dod schuldig.

⁶⁷Do schpucke sie nem in Gsicht (Visasch) un schle nen mit d Fuscht. Ä baar aba schle nem ins Gsicht

⁶⁸un hän gsait: Weissag uns (us), Chrischtus, wer isch's, der di schlat?

⁶⁹Petrus aba hockt druße im Hof; do kunnt ä Magd zue nem un het gsait: Un dü warsch au mit däm Jesus üs Galiläa.

⁷⁰Er legt aba vor ällei un het gsait: Ich weiß nit, was dü saisch.

⁷¹Als sa (er) aba üsä gange isch in d Torhalle, het nen ä andere gsäh un het gsait zue däne, de do ware: Der war au mit däm Jesus vu Nazareth.

⁷²Un na (er) legt abamols un schwört dzue: Ich kenn den Mensch nit.

⁷³Un nohch eina kleine Wieli kumme dzue, de do gschtande sin, un sage zue Petrus: Gwiß, dü bisch au eina vu däne, denn di Schproch vurotet di.

⁷⁴Do fangt da (er) a, sich z vufluechen un z schwör: Ich kenn den Mensch nit. Un drno kräht d Guller.

⁷⁵Do het Petrus an des Wort denkt, des Jesus zue nem gsait het: Ehe d Guller kräht, wirsch dü mi draimol vuliigne. Un na (er) goht üsä un hiilt ganz arg.