Read Alemannische Bibel NT Matthäus 3 Bible Online

Matthäus 3 - Alemannische Bibel NT bible

Matthäus 3

¹Zue däre Ziit kummt Johannes dr Däufer un predig in dr Wüschte vu Judäa

²un het gsait: Den Buße, denn s Himmelrich isch nooch kumme!

³Denn der isch's, vum däm dr Prophet Jesaja gschwätzt un gsait het (Jesaja 40,3): "S isch ä Schtimme vu mä Prediga in dr Wüschte: Richtet däm Herrn d Wäg un macht ebe sini Wägli!"

⁴Er aba, Johannes, het ä Gwand (Häß) üs Kamelhore a un ä läderne Girtel um sini Lende; si Ässä aba war Heigummba un wilde Honig.

⁵Do sin sie zue nem üsä gange d Schtadt Jerusalem un ganz Judäa un alli Lända am Jordan

⁶un hän sich daufe lo vu nem im Jordan un hän ihri Sinde gsait.

⁷Als sa (er) drno vieli Pharisäer un Sadduzäer gsäh het zue sinere Daufi kumme, sait da (er) zue nene: Ihr Schlangebröt, wer het denn äich gwiß gmacht, daß ihr däm kinftige Zorn (Wuet) entrinne den?

⁸Luege zue, bringe rechtschaffendi Frucht dr Buße!

⁹Denke nur nit, daß ihr bi äich sage kenntet: Mir hän Abraham zum Vada (Babbe). Denn i (ich) sag äich: Gott vumag däm Abraham üs däne Schtei (Wackes) Kinda z mache.

¹⁰S isch scho d Axt d Baim an d Wurzle glegt. Drum: jeda Baum, der nit gueti Frucht git, wird abghaue un ins Fiir gworfe.

¹¹Ich dauf äich mit Wassa zue d Buße; der aba nohch ma (mir) kummt, isch schtärka als i (ich), un i (ich) bi nit wert, nem d Latsche z schleipfe; der wird äich mit däm heilige Geischt un mit Fiir daufe.

¹²Er het sini Worfschufle in dr Hand; er wird sini Tenne fäge un si Weize in d Schichä sammle; aba d Schpreu wird da (er) vubrennen mit nem ewige Fiir.

¹³Zue däre Ziit kummt Jesus üs Galiläa an d Jordan zum Johannes, daß sa (er) sich vu nem daufe losst.

¹⁴Aba Johannes wehrt nem un het gsait: Ich brüch`s, daß i (ich) vu dir dauft wir, un dü kummsch zue ma (mir)?

¹⁵Jesus aba git zantwort un het gsait zue nem: Loss ses etzed bassiere! Denn so soll`s si fir uns (us), alli Grechtigkeit z doe. Do losst da`s (er's) bassiere.

¹⁶Un als Jesus dauft war, schtiegt da (er) gli üs sem Wassa. Un lueg (gib obacht), do doet sich nem dr Himmel uf, un na (er) het gsähne d Geischt Gottes we nä Duebe abefahre un iba sich kumme.

¹⁷Un lueg (gib obacht), ä Schtimme vum Himmel nab het gsait: Des isch mi liebe Bue, an däm i (ich) großi freud ha.