Read Alemannische Bibel NT Markus 10 Bible Online

Markus 10 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 10

¹Un na macht sich uf un kummt vu dert ins Gebiet vu Judäa gegeiba vum Jordan. Aba wieda lauft s Volk in Schare bi nem zämme, un we s sini Gwohnet war, het da sie abamols glehrt.

²Un d Pharisäer trete zue nem un hän nen gfrogt, ob ä Ma sich schide lo derf vu sinere Wieb; un sie hän nen vusöcht dmit.

³Er aba git tene zantwort: Was het äich Moses gsait?

⁴Sie hän gsait: Moses het zöglo, ä Scheidebref z schribe un sich z schide.

⁵Jesus aba sait zue nene: Wägä airer Herzens Härti wägä het da äich des Gbot gschribe;

⁶aba vum Afang a (vu dr Schepfig) het Gott sie gschaffe als Ma un Wib.

⁷Drum wird ä Ma si Vada (Babbe) un si Muetter vulo un wird sinem Wib ahänge,

⁸un de zwei wäre ei Fleisch si. So sin sie dann (dnoh) aba nimmi zwei, sundern ei Fleisch.

⁹Was aba Gott zämmegfirt het, des soll d Mensch nit schide.

¹⁰Un däheim froge nen abamols sini Jinger dnohch.

¹¹Un na sait zue nene: Wer sich schidet vu sinere Wieb un hirotet ä anderi, der bricht ihrä gegeiba d Ehe;

¹²un wenn sich ä Wieb schidet vu ihrem Ma un hirotet ä anderä, bricht sie ihri Ehe.

¹³Un sie hän Kinda zue nem brocht, dmit da sie arihrt. D Jinger aba brelle sie a.

¹⁴Als ses aba Jesus sieht, wird da bes un sait zue nene: Len doch de Kinda zue ma (mir) ku un wehre ne nit; denn dähne ghärt s Rich Gottes.

¹⁵Gwiß, i (ich) sag äich: Wer s Rich Gottes nit animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.

¹⁶Un Jesus herzt sie un legt dene d Händ (Pfode) uf un segnet sie.

¹⁷Un als sa sich uf d Wäg gmacht het, lauft eina her, kniet vor rem ane un frogt d: Guete Meischda, was soll i (ich) dö, dmit i (ich) s ewige Läbä erb?

¹⁸Aba Jesus sait zue nem: Was heißesch dü mich guet? Nemads isch guet als we Gott allei.

¹⁹Dü kennsch Gbot: "Dü sollsch keine umbringe; dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falsches Ziignis ge; dü sollsch nemads üsraube; ehre Vada (Babbe) un Muetter."

²⁰Er aba sait zue nem: Meischda, des ha i (ich) ällei ghalte vu klei uf.

²¹Un Jesus sieht d a un het d megä un het zue nem gsait: Ei´s fehlt da noh. Gang hi, vukauf ällei, was da hesch, un git's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma (mir) nohch!

²²Er aba isch bes wore iba des Wort un trurig dvu gange; denn na het viel ka.

²³Un Jesus luegt um sich un sait zue sinene Jinger: We schwer kumme die Riche in s Rich Gottes !

²⁴D Jinger aba sin vuschrocke iba sini Wort. Aba Jesus het d ne gantwortete un gsait zue nene: Lebie Kinda, we schwer ist's, ins Rich Gottes z kumme!

²⁵S isch lichter, daß ä Kamel durch s Nodelöhr goht, als daß ä Riche ins Rich Gottes kummt.

²⁶Do sin sie noh äger vuschrocke un sage underenanda: Wer ka dann (dnoh) selig wäche?

²⁷Jesus aba luegt sie a un sait: Bi d Mensche isch's unmeglich, aba nit bi Gott; denn alli Sache sin meglich bi Gott.

²⁸Do fangt Petrus a un sait zue nem: Lueg, ma (mir) hän ällei vulo un sin dir nochgfolgt.

²⁹Jesus spricht: Gwiß, i (ich) sag äich: S isch nemands, der Hus oda Breda oda Schweschtere oda Muetter oda Vada (Babbe) oda Kinda oda Äckere vuloßt wägä ma (mir) un wägä nem Evangelium ,

³⁰der s nit hundartfach zruck gregt: etzed in däre Ziit Hisa un Breda un Schweschtere un Metere un Kinda un Äckere mitte under d Vufolgig un in d zukinftige Welt s ewige Läbä.

³¹Vieli aba werde die Letschte si, de die Erschte sin, un die Erschte werde de si, de die Letschte sin.

³²Sie ware aba uf fem Wäg ruff nach Jerusalem, un Jesus isch ne vorus gange; un sie sin vuschrocke; de nem aba nochgange sin, hän angscht gha. Un na nihmt abamols de Zwölf zue sich un fangt a, zue nene zsage, was sem basiere wird:

³³Luege, ma (mir) gehn ruff nach Jerusalem, un d Menschebue wird ibage werde d Hoheprieschter un d Schriftglehrte, un sie werde nen zum Dod vuurteile un d Heide ibage.

³⁴De denen dann (dnoh) vuschpotte un anschpuke un usbeitsche un umbringe, un nach dreii Dag wird da ufschtoh vu d Dode.

³⁵Do sin zue nem gange d Jakobus un d Johannes, d Sehn vum Zebedäus, un hän gsait: Meischda, ma (mir) wen, daß dü fir uns (us) doesch, um was ma dich bitte d.

³⁶Er sait zue nene: Was wen na, des i (ich) fir äich doe soll?

³⁷Sie sage zue nem: Gib uns (us), daß ma (mir) hocke eina zoe dinere Rechte un eina zoe dinere Linke in dinere Herrligkeit.

³⁸Jesus aba sait zue nene: Ihr wißet ganit, was sa bitte. Kenne na d Becha trinke, der wo i (ich) trink, odr äich daufe lo mit dr Daufi, mit dere i (ich) dauft wir?

³⁹Sie sage zue nem: Ja, des kenne ma (mir). Jesus aba spait zue nene: Ihr were au d Becha trinke, der wo i (ich) trink, un dauft were mit dr Daufi, mit dere i (ich) dauft wir;

⁴⁰aba s hocke zue minere Rechte odr zue minere Linke, des schtoht ma (mir) nit zue, äich zgeh, sundern des wird dene zteil, fir de s bschtimmt isch.

⁴¹Un als des de Zehn ghärt hän, sin sie bes wore iba Jakobus un Johannes.

⁴²Do reft Jesus sie zue sich un sait zue nene: Ihr wiße doch, de de Herrscha sin, drucke ihri Gvolkschaft abe, un ihri Große d nene Gwalt a.

⁴³Aba so isch s unda äich nit; sundern der wo groß si will unda äich, der soll aier Diena si;

⁴⁴un der unda äich d Erschte si will, der soll ällei ä Knecht si.

⁴⁵Denn au d Menschebue isch nit gku, daß sa sich bdiene losst, sundern daß sa dient un si Läbä git als Priis fir vieli.

⁴⁶Un sie kumme nach Jericho. Un als sa uns (us) Jericho weggange isch, er un sini Jinger un ä großi Schar, do gsäße war isch ä blinde Bettla am Wäg, Bartimäuns (us), dr Bue vum Timäuns (us).

⁴⁷Un als sa ghärt het, daß ses Jesus vu Nazareth war, fang da a, z brelle un z refe: Jesus, dü Bue Davids, erbarm dich wägä ma (mir)!

⁴⁸Un vieli schimpfe mit däm, er soll schwige. Er aba brellt noh viel meh: Due Bue Davids, erbarm dich wägä ma (mir)!

⁴⁹Un Jesus bliebt schtoh un sait: Röfen her! Un sie refe d Blinde un sage zue nem: Da kasch froh si, schtand uf! Er reft dich!

⁵⁰Do wirft da si Mandel weck, springt uf un kummt zue Jesus.

⁵¹Un Jesus sait zue nem: Was willsch dü, des i (ich) fir dich mache soll? D Blinde sait zue nem: Rabbuni, daß i (ich) säh ka.

⁵²Jesus aba sait zue nem: Gang, di Glaube het dir ghulfe. Un gli het da säh kenne un isch schem nohch gange uf fem Wäg.