Read Alemannische Bibel NT Markus 13 Bible Online

Markus 13 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 13

¹Un als sa uns (us) sem Tempel goht, sait zue nem eina sina Jinger: Meischda, lueg, was fir Schtei (Wackes) un was fir ä Bäu!

²Un Jesus sait zue nem: Siehsch dü des große Bäuwerk? Nit ei Schtei (Wackes) wird uf fem andere bliebe, der nit vubroche wird.

³Un als sa uf fem Elberg gsäße isch gegeiba vum Tempel, frogt nen Petrus un Jakobus un Johanes un Andreas, als sie älleinig ware:

⁴Saisch dü uns (us), wenn wird des gschähe? un was wird s Zeiche si, wenn des ällei basiire soll?

⁵Jesus fangt a un sait zue nene: Luege, daß äich nit jemads vufihrt!

⁶S werde vieli kumme unda minem Name un sage: Ich bin's, un werden so vieli vufihre.

⁷Wenn na aba härä d vum Kreg un Kregsgschrei, so firchte äich nit. S möß so gschähe. Aba s End isch noh nit do.

⁸Denn s wird sich ei Volk gege s andere ufmache un ei Kenigrich gege s andre. S werde Erdbebe gschähe do un dert, s wird au Hungasnet ge. Des isch dr Afang vu d Wehe.

⁹Ihr aba sähn äich vor! Denn sie werde äich däm Gericht ibaantworte, un in d Synagoge werde na geißlet werde, un vor Schtadthalta un Kenig werde na gfihrt werde wägä ma (mir), dene zum Zaignis.

¹⁰Un des Evagelium möß zvor predigt werde unda ällei Mensche des git.

¹¹Wenn sie äich dann (dnoh) hifihre un ibaantworte d, so sorge äich nit dvor, was sa sage soll; sundern was äich in däre Schtund ge wird, des sage. Denn ihr sin's nit, de do schwätze, sundern d heilige Geischt is.

¹²Un s wird ei Broeder d andre däm Dod prisge un d Vada (Babbe) d Bue, un d Kinda d sich uflehne gege ihri Eltre un werde sie umbringe helfe.

¹³Un äich wird ma haße un zwar vu jedem wägä ma (mir). Wer aba üshaltet bis zum End, der wird selig.

¹⁴Wenn ihr aba des Greuelbild sähn vu dr Veruwüstig do schtoh, wo s nit soll - wer des liest, der git etzed acht! -, drno, der in Judäa isch, der soll uf d Berge haue ab.

¹⁵Der wo uf fem Dach isch, der goht nit abe un goht nit ine, ebis üs sinem Hüs z holen.

¹⁶Un der wo uf fem Feld isch, der graid sich nit um, si Mandel z hole.

¹⁷Wehe aba däne Schwagere un d Schtillende zue däre Ziit!

¹⁸Bitte aba, daß ses nit im Winda gschiht.

¹⁹Denn in däne Dag wird ä so argi Not si, we sie noh ne gsi isch bis etzed vum Afang vu d Schepfig, de Gott gschaffe het, un auch nit wieda si wird.

²⁰Un wenn dr Herr de Däg nit vukirzt hät, dät kei Mensch selig werde; aba wägä dr Üsawählte, de na (er) üsawählt het, het da de Däg vukirzt.

²¹Wenn do jemads zue äich sage döt: Luege, do isch dr Chrischtus! luege, do isch scha (er)!, so glaubet s nit.

²²Denn s werde sich falschi Chrischtuse un falschi Prophete ufmache, de d Zeiche un Wunda, so daß sie sogar de Üsawählte vufihre d, wenn s meglich wär.

²³Ihr aba sähn äich vor! Ich ha äich ällei zvor gsait!

²⁴Aba in selare Ziit, nohch dere Not, wird d Sunne sich vudunkle un dr Mond si Schin vuliere,

²⁵un d Sterne werde vum Himmel flege, un d Kraft vum Himmel wird afange z Wake.

²⁶Un drno sähn sie d Menschebue kumme in d Wolke mit großa Kraft un Herrlichkeit.

²⁷Un drno wird da d Engel schicke un wird sini Üsawählte vusammle vu d vier Wind, vum End vu dr Erde bis ans End vum Himml.

²⁸Am Figenbaum aba lerne na ä Glichnis: Wenn etzed sini Zwig saftig werde un Blätta tribä, so wiße na, daß dr Summa nooch isch.

²⁹Ebeso au: wenn na sähn, daß des gschieht, do wiße na, daß sa nooch vor dr Dire isch.

³⁰Gwiß, i (ich) sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis des ällei gschieht.

³¹Himmel un Erde d vugoh; mi Wort aba wird nit vugoh.

³²Vu däm Dag aba un dere Schtund weiß nemads, au d Engel im Himmel wißs nit, au dr Bue nit, sundern älleinig d Vada (Babbe).

³³Sähn äich vor, halte wache (gen obacht)! denn na wißet nit, wenn de Ziit do isch.

³⁴des isch we bi einem Mensch, der ibas Land zoge isch un vuloßt si Hüs un git sinene Knecht d Vollmacht, jedem si Arbet, un bfiehlt däm Wächta vu d Dire, er soll wache:

³⁵so wache ihr au; denn na wiße nit, wen dr Herr vum Hus kummt, ob am Obend odr z mitt`s in d Nacht odr um wenn d Gockel brellt odr am Morge,

³⁶dmit da äich nit schlofend findet, wenn na pletzlig kummt.

³⁷Was i (ich) aba äich sag, des sag i (ich) ällei: halte wache (gen obacht)!