Read Alemannische Bibel NT Markus 14 Bible Online

Markus 14 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 14

¹S ware noh zwei Däg bis zum Passafescht un d Däg vu d seße Brot. Un d Hohenprieschter un d Schriftglehrte hän gsoecht, we sie nen mit Lischt fange un umbringe kennte.

²Denn sie hän gsait: Jo nit bim Fescht, dmit s nit ä Ufschtand unda d Lit git.

³Un als sa in Betaien war im Hus vum Simon däm Üssätzige un am Disch gsäße isch, do kummt ä Wieb, de het ä Glas mit echtem diirem Nardel ka, un sie vubricht des Glas un gißt s uf si Kopf.

⁴Do werde ä baar bes un schwätze undaänanda: Was soll de Vuschwendig vu däm Salbel?

⁵Ma hät des El fir hufe als draihundart Silbagrosche vukaufe kenne un des Geld d Arme ge. Un sie brelle sie a.

⁶Jesus aba sait: Lehn sie in Friede! Wurum ärgere ihr sie? Sie het ä guets Werk a ma (mir) doe.

⁷Denn ihr hän alliziit die Arme bi äich, un wenn na wen, kenne ihr dene imma Guetes doe; mich aba hän na nit alliziit.

⁸Sie het gmacht, was sie kenne het; sie het mi Leib im vorus gsalbt fir mini Beerdigung.

⁹Gwiß, i (ich) sage äich: Wo des Evagelium predigt wird uf d Welt, do wird ma au des sage um an sie zdenke, was sie etzed gmacht het.

¹⁰Un Judos Iskariot, eina vu d zwöelf, isch ane gange zue d Hohenprieschter, daß sa nen an sie vurode doet.

¹¹Als de des ghärt hän, sin sie froh gsi un vuschpreche, nem Geld z geh. Un na het gsoecht, we na ren binere guede Glägeheit vurode kennt.

¹²Un am erschte Dag vu d seße Brot, do wo ma s Passalamm opferet, sage sini Jinger zue nem: Wo willsch dü, daß wir anegehn un s Passalamm herrichte, dmit dü`s ässe kasch?

¹³Un na (er) schickt zwei Jinger un sait zue nene: Gehn in d Schtadt, un s wird äich ä Mensch iba d Wäg laufe, der trait ä Krög mit Wassa; gehn nem nohch,

¹⁴un wo na (er) inegoht, do schwätze zum Hüsherr: Dr Meischda losch dir sage: Wo isch dr Saal, in däm i (ich) s Passalamm ässe ka mit minene Jinger?

¹⁵Un na (er) wird äich ä große Saal zeige, der mit Polschter hergrichtet isch; dert richte na fir uns (us) ällei ane.

¹⁶Un d Jinger gehn hi un kumme in d Schtadt un find's, we na`s zue nene gsait het, un richtes s Passalamm.

¹⁷Un am Obend kummt da mit ällei zwöelf.

¹⁸Un als sie am Disch ware un äße, sait Jesus: Gwiß, i (ich) sag äich: Eina unda äich, der mit ma (mir) ißt, wird mich vurote.

¹⁹Un sie werde trürig un froge nen, eina nohch rem andre: Bin ich's?

²⁰Er aba sait zue nene: Eina vu dene zwöelf, der mit ma (mir) si Brot in d Schissle dungt.

²¹D Menschebue goht zwar hi, we vu nem gschriebe stoht; wehe aba däm Mensche, durch d d Menschebue vurote wird! S wär fir d Mensche bessa, wenn na ne uf d Welt kumme wär.

²²Un als sie noh gäße hän, nihmt Jesus des Brot, dankt un bricht's un gib's ne un sait: Nähme; des isch mi Leib.

²³Un na (er) nihmt d Kelch, dankt un gib`s ne; un sie trinke alli drüs.

²⁴Un na (er) sait zue nene: Des isch mi Bloet des Packt (Abkumme), des fir vieli vuschittet wird.

²⁵Gwiß, i (ich) sage äich, daß i (ich) nigs me trinke doe vum Rebschtock bis zue däm Dag, an däm i (ich) ufs näji (naii) dvu trinke doe im Rich Gottes.

²⁶Un als sie d Lobgsang gsunge hän, sin sie üsä gange an d Elberg.

²⁷Un Jesus sait zue nene: Ihr d noh alli mich im schtich lo; denn s schtoht gschriebe (Sacharja 13,7): "Ich werd d Hirte schla, un d Schof d sich vuschtreue."

²⁸Wenn i (ich) aba uferschtande bin, will i (ich) äich vor goh nohch Galiläa.

²⁹Petrus aba sait zue nem: Un wenn sie alli dich im schtich len, i (ich) gwiß nit!

³⁰Un Jesus sait zue nem: Gwiß, i (ich) sag da: Hiit, in däre Nacht, bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol vulaigne.

³¹Er aba sait: Au wenn i (ich) mit dir schterbe meßt, doe i (ich) dich nit vulaignen! Des gliche sage sie alli au.

³²Un sie kumme zue näm Garde der heißt Gethsemane. Un na (er) sait zue sinene Jinger: Hocke äich do ane, bis i (ich) bätet ha.

³³Un na nihmt mit sich Petrus un Jakobus un d Johannes un fangt a zittere un z vuzage

³⁴un sait zue nene: Mini Seele isch drürig bis an d Dod; bliebe do un halte wache mit ma (mir)!

³⁵Un na (er) goht ä weng witer, wirft sich uf d Bode un bätet, daß, wenn s meglich wär, de Schtund an nem vubigoh dät,

³⁶un sait: Abba, Baba, ällei isch dir meglich; nimm d Kelch vu ma (mir) weck; doch nit, was i (ich) will, sundern was dü willscht!

³⁷Un na (er) kummt un findet sie we sie schlofe (pfuse) un sait zum Petrus: Simon, schlofsch dü? kannsch dü nit, ei Schtund mit ma (mir) wache?

³⁸Den wache un bäte, daß sa nit in Vusuchig kumme! D Geischt isch willig; aba s Fleisch isch schwach.

³⁹Un na (er) goht wieda ane un bätet un sait`s gliche

⁴⁰un kummt zruck un findet sie abamols we sie schlofe (pfuse); denn ihre Auge ware volla Schlof, un sie hän nit gwißt, was sie nem zantwort ge soll.

⁴¹Un na (er) kummt zum dritte Mol un sait zue nene: Ach, wen ihr wida schlofe (pfuse) un röhe? S isch genög; de Schtund isch kumme. Luege, d Menschebue wird ibageh in d Händ (Pfode) vu d Sinda.

⁴²Schtehn uf, lehn uns (us) goh! Luege, der mich vurotet, isch nooch.

⁴³Un gli druf, während er noh schwätzt, kummt d Judas her, eina vu d zwöelf, un mit nem ä Schar mit Schwerter un mit Schtange, vu d Hohenprieschter un d Schriftglehrti un Älteschte.

⁴⁴D Vuräter het ne ä Zeiche ge un gsait: Dem wo i (ich) ä kuß git, der isch's; d packe un fihre nen sicha ab.

⁴⁵Un als sa kummt, kunnt er gli zue nem un sait: Rabbi! un küßt nen.

⁴⁶De aba lege gli Hand an nen un packe nen.

⁴⁷Eina aba vu dene, de däbigschtande sin, zeht si Schwert un schlat uf d Knecht vum Hohenprieschter un haut nem ei Ohr ab.

⁴⁸Un Jesus sait zue nene: Ihr sin uszoge we gege ä Raiber mit Schwerter un mit Schtange, mich z fange.

⁴⁹Ich bin jede Dag bi äich im Tempel gsi un ha glehrt, un ihr hän mich nit packt. Aba so möß d Schrift erfillt werde.

⁵⁰Do vulehn nen alli un sin gflohe.

⁵¹Ei jungi Man aba goht tene nohch, der het ä Line Gwand (Häß) aka uf dr blutte Hut; un sie griffe nohch nem.

⁵²Er aba losch des Gewand fahre un isch nackt dvuglofe.

⁵³Un sie fihre Jesus zum Hoheprieschter; un s vusammle sich alli Hohenprieschter, Älteschte un Schriftglehrti.

⁵⁴Petrus aba folg ne nohch vu wittem, bis ine in d Palascht vum Hoheprieschter, un hockt dert bi d Knecht un wärmt sich am Fiir.

⁵⁵Ab d Hohenprieschter un dr ganze Hohe Rot söcht Zügeüssage gege Jesus, daß sie nen zum Dod vuurteile kenne, un fide nigs.

⁵⁶Denn vieli gen falschi Zügnis ab gege nen; aba ihri Zügnis stimme nit iba i.

⁵⁷Un ä baar schtehn uf un gen falschi Zügnis ab gege nen un sage:

⁵⁸Mir hän ghärt, daß sa (er) gsait het: Ich will d Tempel, der mit Hände gmacht worde isch, abbreche un in dräi Dag ä andere bäue, der nit mit Hände gmacht worde isch.

⁵⁹Aba ihr Zügnis schtimmt au so nit iba.

⁶⁰D Hoheprieschter schtoht uf, kunnt in d Middi un frogt Jesus un sait: Antwortsch dü nigs uf des, was de gege dich sage?

⁶¹Er aba isch schtill un git zantwort nigs. Do frogt nen d Hoheprieschter nochmol un sait zue nem: Bisch dü dr Chrischtus, dr Bue vum Hochglobte?

⁶²Jesus aba sait: Ich bin's; un ihr werde sähne d Menschebue hocke zue dr Rechte vu dr Kraft un kumme mit d Wolke vum Himmel.

⁶³Do vurißt d Hoheprieschter sini Kleida un sait: Was brüche wir noh Züge?

⁶⁴Ihr hän de Gottesläschterung ghärt. Was isch aier Urdeil? Sie aba vuurteile nen alli, daß sa schuldig isch zschterbe.

⁶⁵Do fange ä baar a, nen azspucke un si Gsicht (Gsicht (Visasch)) zödecke un nen mit d Fust z schlat un zue nem sage: Weissag uns (us)! Un d Knecht schlat nem ins Gsicht (Gsicht (Visasch)).

⁶⁶Un Petrus war unde im Hof. Do kummt ä Magd vum Hoheprieschter;

⁶⁷un als sie Petrus sieht, we na (er) sich wärmt, luegt sie nen a un sait: Un dü warsch au mit däm Jesus vu Nazareth.

⁶⁸Er leegt aba un sait: Ich weiß nit un vuschtahnt nit, was dü saisch. Un na (er) goht üsä in d Vorhof, un der Gogel kräht.

⁶⁹Un de Magd sieht nen un fangt nochmol a, däne z sage, de debischten: Des isch eina vu dene.

⁷⁰Un na (er) leegt nochmol. Un nohch einare Wili sait eina vu dene, de debischten, nochmol zum Petrus: , du bisch eina vu dene; denn du bisch au ä Galiläer.

⁷¹Er aba fangt a, z floeche un z schwör: Ich kenn d Ma nit, vu däm ihr schätze d.

⁷²Un gli drno kräht d Gogel s zweite Mol. Do het d Petrus an des Wort denkt, des Jesus zue nem gsait het: Nohch bevor d Gogel zweimol kräht, wirsch dü mich dräimol vulaigne. Un na (er) fangt a z hiile.