Read Alemannische Bibel NT Markus 4 Bible Online

Markus 4 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 4

¹Un na het wieda agfange, am See z lehre. Un s het sich vusammelt ä ganz großi Lit bi nem, so daß sa in ä Boot schtige het meße, des im Wassa glege isch; do hockt da ane, un alli Lit schten uf fem Land bim See.

²Un na lehrt sie viel in Glichnisse; un in sinere Predigt sait da zue nene:

³Here zue! gen obacht, s isch ä mol ä Säma uns (us) gange zum säe.

⁴Un s isch bariert, während da gsät het, daß manches uf d Wäg gfloge isch; do sin d Vegel kumme un freße's uf.

⁵manches flegt uf schteinige Bode, wo s nit viel Dreck het, un goht bald uf, wel s aba kei defi Erde het.

⁶Wo dann (dnoh) d Sunne ufgange isch, vuwelkt s, un wel s keini Wurzle het, vudorrt s.

⁷Un manches flegt under d Dorne, un d Dorne wachse hoch un vuschtickte's, un s het kei Frucht brocht.

⁸Un menges flegt uf guetes Land, got uf un wachst un het Frucht brocht, un menges het drißigfach un menges sechzigfach un menges hundartfach.

⁹Un na sait Wer Ohre het zum härä, der soll härä!

¹⁰Un als sa älleinig war, frogte nen, de um en ware, samt d Zwölf, nach d Glichniss.

¹¹Un na sait zue nene: Äi (ich) isch s Geheimnis vum Rich Gottes gib; däne aba drauße widerfahrt s ällei in Glichnisse,

¹²dmit sie s mit d Augen sähn un doch nit erkenne, un mit herende Ohren härä un doch nit vuschtoh d, dmit sie sich nit au noh bekehre un nene vgeh wird.

¹³Un na sait zue nene: Vuschtehn ihr des Glichnis nit, we wenn ihr dann (dnoh) de andere alli vuschtoh?

¹⁴Dr Säma sajt s Wort.

¹⁵Des aba sin de uf fem Wäg: wenn s Wort gsät wird un sie s ghärt hän, kummt sofort dr Sadan un nimmt s Wort wäg, des in sie gsät worde isch.

¹⁶Genauso au de, bi dene uf schteingem Bode gsät isch: wenn sie s Wort ghärt hän, nähmä sie s gli mit Fräid (Freud) uf,

¹⁷aba sie hän keini Wurzle in sich, sundern sin wacklig; wenn s Not odr Vufolgig um s Wort wägä gib, so flege sie gli ab.

¹⁸Un die andere sin de, bi dene under d Dorne gsät isch: die härä s Wort,

¹⁹un d Sorge dr Welt un dr betrug vum Richt wede un d Luscht nach ällei andere kummt ine un vuschtickt s Wort, un s bliebt kei Frucht.

²⁰De do aba sin's, bi dene uf em guete Acka gsät isch: de härä s Wort un nehme's a un bringe Frucht, mengi drißigfach un menge sechzigfach un menge hundartfach.

²¹Un na sait zue nene: Zindet ma ä Lecht a, um s under d Scheffel odr under d Bank zschtelle? äneweg nit, sundern um s uf d Laichta zschtelle.

²²Denn s isch nigs vuborge, des nit bekannt were soll, un isch nigs geheim, des nit an de Dag kumme soll.

²³Wer Ohre het um zhere, der soll härä!

²⁴Un na sait zue nene: Lueg zue, was sa härä! Mit däm Maß wo na meße d, doet ma äich au mese, un ma doet äich noh druf.

²⁵Denn wer do het, däm wird gegäbe; un wer nit het, däm wird ma au des nähmä, was sa het.

²⁶Un na sait: Mit dm Rich Gottes isch s so, we wenn ä Mensch Some ufs Land wirft

²⁷un schloft un ufschtoht, Nacht un Dag; un d Same goht uf un wachst - na weiß nit, we.

²⁸Denn vu selba bringt d Acka d Frucht, zerscht d Halm, dnoh d Ähr, dnoh d volle Weizä in dr Ähre.

²⁹Wenn sie aba d Frucht brocht het, so schickt da bal d Sichle ane; denn d Ernte isch do.

³⁰Un na sait: Mit was welle ma s Rich Gottes vugliche, un durch welli Glichnis welle ma s abbilde?

³¹S isch we ä Senfkorn: wenn s gsät wird ufs Land, so isch's des kleinschte under ällei Samenkerner uf d Erde;

³²un wenn s gsät isch, so goht s uf un wird greßa als ällei Krut un tribt großi Zwig, so daß d Vegel under rem Himmel under sinem Schatte wohne kenne.

³³Un durch vieli solchi Glichniss sait da ne s Wort so, we sie s zum härä fir s guet war.

³⁴Un ohni Glichniss schwätzt da nit zue nene; aba wenn sie alleinig ware, erklaert da sinene Jinger ällei genau.

³⁵Un am Obend am gliche Dag sait da zue nene: Len uns (us) überifahre.

³⁶Un sie len d Lit goh un nähmä nen mit, we na im Boot war, un s ware noh anderi Boot bi nem.

³⁷Un s kummt ä großä Windwirbel, un d Wellä hän ins Boot gschlage, so daß ses Boot scho voll worde isch.

³⁸Un na war hine im Boot un het gschlofe uf fenem Kissi. Un sie weckte nen uf un sage zue nem: Meischta, frogsch dü nit dnohch, daß ma umkomme?

³⁹Un na schtodt uf un bedroht d Wind un sait zum Meer: Rueig un schwig! Un dr Wind härt uf, un s isch ä großi Schtili.

⁴⁰Un na sait zue nene: Was sin na d so angschthase? Hen na d noh kei Glaube?

⁴¹De aba firchte sich noh ärger un sage undre einander: Wer isch der? Au d Wind un s Meer sin nem hörig!