Read Alemannische Bibel NT Markus 5 Bible Online

Markus 5 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 5

¹Un sie kumme ans andre Ufa vum See in d Gegend vu dä Gerasena.

²Un als sa uns (us) sem Boot kunnt, lauft däm bald vu d Gräba her ä Mensch entgegä mit nem unsubere Geischt,

³der het sini Wohnunig in d Grabhehlene. Un keina het d binde kenne, au nit mit Kettene;

⁴denn na war vieli mol mit Fessle un Kettene gbunde worde un het d Kettene vurisse un d Fessle vurieben; un keina het d kenne bändige.

⁵Un na war alliziit, Dag un Nacht, in d Grabhehlene un uf fem Berg, brellt rum un schlat sich selba mit Schtei (Wackes).

⁶Als sa aba Jesus sieht vu wiidem, lauft da ane un flegt vor rem ane

⁷un brellt lut: Was willsch dü vu ma (mir), Jesus, dü Bue Gottes, vum Allahechschte? Ich bschwer di bi Gott: Quäl mi nit! a

⁸Denn na het zue nem gsait: Fahr uns (us), dü unsubere Geischt, vu däm Mensch!

⁹Un na frogt d: We heißesch dü? Un na sait: Legion heiß i (ich); denn ma (mir) sin vieli.

¹⁰Un na bittet Jesus arg, daß sa sie nit uns (us) dr Gegend vutribt.

¹¹s ware aba dert an däm Berg ä großi Herd Säue uf dr Weid.

¹²Un d unsubere Geischta bite ne un sage: Loß uns (us) in de Säue fahre!

¹³Un na willigt i. Do fahre de unsubere Geischta uns (us) un sin in d Säue gfahre, un d Herd Säue schtirme d Schtich abe in d See, ungfähr zweidausig, un sie sin alli vusoffe im See.

¹⁴Un d Säuehirde sin gflohe un vuzelle des in dr Schtadt un uf fem Land. Un d Lit gen üse, um zluege, was basiert isch,

¹⁵un kumme zue Jesus un sähn d Bsessene, we na dositzt, azogä un normal, sele, der de Legion unsufere Geischta gha het; un sie firchte sich.

¹⁶Un de s gsehne hän, vuzehle ne, was mit däm Bsessene gscheh isch, un des vu d Säue.

¹⁷Un sie fange a un bitte Jesus, üs ihra Gegent fortzgoh.

¹⁸Un als sa in s Boot trete isch, bittet d d Bsessene, daß sa bi nem bliebe darf.

¹⁹Aba na loßt d nit , sundern sait zue nem: Gang heim in di Hus zue Dinene un sag gene, weli großi Tat dir dr Herr gmacht het un we na dir gnädig gsi isch.

²⁰Un na got un fangt a, in d Zehn Schtädt uszruefe, welchi großi Wohldat Jesus fir nen gmacht het; un jeder ma het sich vuwundert .

²¹Un als Jesus wieda überigfahre isch mit däm Boot, vusammle sich ä großi Schar bi nem, un na war am See.

²²Do kummt eina vu de Vorschteha dr Synagoge, na heißt Jaïrus. Un als sa Jesus gsäh het, flegt da rem vor Dfeß

²³un bittet d arg un sait: Mi Döchterli liet in Schterbe; kumm doch un leg dini Händ (Pfode) uf sie, dmit sie gesund wird un lebt.

²⁴Un na got mit däm ane.Un s goht däm ä großi Schar, un sie dränge nen.

²⁵Un do war ä Wieb, de het d Bloetfluß sit zwöelf Johr

²⁶un het viel glitte vu viele Dokta un all ihr Guet dofir ufgwendet; un s het dare nit ghulfe, sundern s war noh schlimma mit dere wore.

²⁷Als de vu Jesus ghärt het, kummt sie in dr Schar vu hine ane un berihrten an sinem Gwand (Häß).

²⁸Denn sie sait sich: Wenn i (ich) nur sini Kleida arihre kennt, so wer i gsund.

²⁹Un sofort schtopt de Quelle vu ihrem Bloet, un sie spir s am Leib, daß sie vu ihra Plag gheilt gsi isch.

³⁰Un Jesus het gschpirt an sich selba, daß Kraft vu nem usgange war, un drillt sich um in dr Schar un sait: Wer het mini Gleida berihrt?

³¹Un sini Jinger sage zue nem: Dü sihsch, daß di de Schar drängt, un frogsch: Wer het mi brihrt?

³²Un na luegt sich um nohch dere, de des gmacht het.

³³De Wieb aba firchtet sich un het zitteret, denn sie het gwißt, was sa re gscheh isch; sie kummt un flegt vor rem ane un sait däm die ganz Wohrhet.

³⁴Er aba sait zue nere: Mi Töchterle, di Glaube het di gsund gmacht; gang im Friede un bi gsund vu dinere Plag!

³⁵Als sa noh so schwätzt, kumme ä baar uns (us) sem Hus vum Vorschteher vu d Synagoge un sage: Di Töchterle isch gschtorbe; was bmehsch dü witer d Meischta?

³⁶Jesus aba hets mit aghert,* was gsait wore isch, un sait zue nem Vorschteher: Fircht di nit, glaub nur! (*S ka au ibasetzt werde: "Jesus aba hets ibahert... ".)

³⁷Un na losch keine mit ne goh als Petrus un Jakobus un Johannes, d Brueda vum Jakobus.

³⁸Un sie kumme in des Hus vum Vorschteher, un na sieht des Durchänander, un we arg sie hiele un gjomeret hän.

³⁹Un na goht ine un sait zue nene: Was brele un hiele na so? Des Kind isch nit gschtorbe, sundern s schloft nur.

⁴⁰Un sie vulachte nen. Er aba trieb sie alli üsä un nihm mit sich d Vata vum Kind un d Muetter un de bi nem ware, un goht ine, wo s Kind gläge isch,

⁴¹un nihmt s Kind bi dr Hand un sait zue nem: Talita kum! - des heißt ibasetzt: Maidele, i (ich) sag da, schtand uf!

⁴²Un sofort schtoht des Maidele uf un goht umenanda; s war aba erscht zwöelf Johr alt. Un sie sin ganz arg vuschrocke.

⁴³Un na vubiedet de fescht, daß ses nemats wiss darf, un sait, sie soll re ebbis zässe ge.