Read Alemannische Bibel NT Markus 7 Bible Online

Markus 7 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 7

¹Un s vusammle sich bi nem d Pharisäer un ä baar vu d Schriftglehrte, de üs Jerusalem gkumme ware.

²Un sie sähn ä baar vu sinene Jinger mit dreckige, des heißt: d Händ (Pfode) ware nit gwäsche, s Brot ässe gsähne.

³Denn d Pharisäer un alli Jude ässe nigs, wenn sie nit d Händ (Pfode) mit na Hand voll Wassa gwäsche hän, un halte so d Vorschrifte vu de Älteschte;

⁴un wenn sie vum Markt kumme, ässe sie nit, wenn sie sich nit gwäsche hän. Un s gib vieli andari Sache, de sie z halte agnumme hän, we: Trinkbecha un Krueg un dr Kessel un Bänk z wäsche.

⁵Do froge nen d Pharisäer un Schriftglehrte: Wurum läbä dini Jinger nit nach d Vorschrifte vu de Älteschte, sundern ässe s Brot mit dreckige Händ (Pfode)?

⁶Er aba sait zue nene: We gnau het vu äich Lumpä Jesaja gwaissagt, we gschriebe stoht (Jesaja 29,13): "Des Volk ehrt mich mit d Lippe; aba s Herz isch fern vu ma (mir).

⁷Vugäblich diene sie ma (mir), wel sie lähre solchi Lähre, de nigs sin als Menschegbot."

⁸Ihr vuloße Gottes Gbot un halte d Mensche Vorschrifte.

⁹Un na sait zue nene: We gnau d na Gottes Gbot ufhebe, dmit da äiri Vorschrifte ufrichte käne!

¹⁰Denn Moses het gsait (2. Mose 20,12; 21,17): "Dü sollsch di Vada (Babbe) un dini Muetter ehre", un: "Wer Vada (Babbe) odr Muetter flöcht, sela soll schterbe."

¹¹Ihr aba lähret: Wenn eina zö sinem Vada (Babbe) odr d Muetter sait: Korban - des heißt: Opfagabe des isch´s, was dir vu ma (mir) zöschtoht -,

¹²so lehn ihr nen nigs me doe fir si Vada (Babbe) odr sini Muetter

¹³un hebe so Gottes Wort uf durch äiri Vorschrifte, de na ibalieferet hän; un so mache na viel.

¹⁴Un na reft d Lit wieda zue sich un sait zue nene: Here ma (mir) alli mol zue un begrife's was i mein!

¹⁶S gib nigs, was vu uße in d Mensch inegoht, des sen dreckig mache kennt; sundern was uns (us) sem Mensch usekummt, des isch's, was d Mensch dreckig macht.

¹⁷Un als sa vu d Lit ins Hus kummt, frogten nen sini Jinger nochem Glichnis.

¹⁸Un na sait zue nene: Sin na denn au so dumm? Merge na nit, daß ällei, was vu uße in d Mensch inegoht, nen nit dreckig mache ka?

¹⁹Denn s goht nit in si Herz, sundern in d Buch, un kummt rus in d Gruebe. Dmit het da ällei Ässä fir sufa erklährt.

²⁰Un na sait: Was uns (us) sem Mensch usekummt, des macht d Mensch dreckig;

²¹denn vu inne, uns (us) sem Herz dr Mensch, kumme rus besi Gedanke, Huchä, Schtäle, Morde,

²²Ehebreche, Habgier, Bosheit, Arglischt, Usschweifig, Mißgunst, Läschtere, Schtolz, Dummheide.

²³Alli de bese Sache kumme vu inne rus un mache d Mensch dreckig.

²⁴Un na schtod uf un goht vu dert i d Gegennt vu Tyrus. Dert isch scha in ä Hus gange des het da nemeds wisse lo un het doch nit vuborge bliebe kenne,

²⁵sundern gli härt ä Wieb vu nem, dere ihr Döchterli het ä dreckige Geischt gha. Un sie kummt un flegt ane zue sinene Feße

²⁶- de Wieb war aba ä Griechin uns (us) Syrophönizien - un bitet d, daß sa d bese Geischt vu nere ustribe döht.

²⁷Jesus aba sait zue nere: Loß zerscht d Kinda satt werde; s isch nit recht, daß ma d Kinda s Brot wegnihmt un wirft s vor d Hund.

²⁸Sie sait aba zue nem: Ja, Herr; aba doch fressen d Hündle under rem Disch vu d Brosame vu de Kinda.

²⁹Un na sait zue nere: Wäge däm Wort gang ane, d bese Geischt isch vu dinere Dochta usgfahre.

³⁰Un sie goht heim in ihr Hus un findet s Kind uf fem Bett liege, un d bese Geischt war usgfahre.

³¹Un als sa wieda furtgange isch uns (us) d Gegent vu Tyrus, kummt da durch Sidon ans Galiläische Meer, mitte in Gegent vu d Zehn Schtädt.

³²Un sie bringe zue nem eina, der daub un schtumm war, un bitte nen, daß sa d Hand uf nen legt.

³³Un na nihmt nen uns (us) dr Lit uf d site un legt nem d Finga in d Ohre un na brihrt si Zungä mit Spucke un

³⁴luegt ufe zum Himmel un seifzt un sait zue nem: Hefata!, des heißt: Dö di uf!

³⁵Un sofort d sich sini Ohre uf, un d Fessle vu sinere Zunge lese sich uf, un na schwätzt guet.

³⁶Un na gbitet dene, sie soll's nemeds sage. Um so me na's aba vubote het, um so me hän sie s usplauderet.

³⁷Un sie wundere sich iba d Maße un hän gsait: Er het ällei guet gmacht; die Daube heren un die Schtumme schwätzen wieda.