Read Alemannische Bibel NT Markus 8 Bible Online

Markus 8 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 8

¹In sellare Ziit, wo vieli Mensche do ware un sie nigs z ässe gha hän, reft Jesus d Jinger zue sich un sait zue nene:

²Ich ha mittleid mit dene, denn sie hän scho dräi Tag bi ma (mir) usghalte un sie hän nigs z ässe.

³Un wenn i (ich) sie hungrig heimgoh loße dö, werde sie uf fem Wäg not leide; denn ä baar sin vu wit wäg gkumme.

⁴Sini Jinger sage nem: We kann sie eina do in d Wüschte mit Brot satt mache?

⁵Un na het sie gfrogt: Weviel Brot hän na? Sie sage: Siebä.

⁶Un na bfielt däm Volk, sich uf d Bode z setze. Un na nimmt de siebä Brot, dankt un brich sie un git sie sinene Jingern, dmit sie se usdeile, un sie deile sie under s Volk uns (us).

⁷Un sie hän au noh ä baar Fisch gha, un na dankt nochmol un losch au de usdeile.

⁸De äße aba un sin satt wore un sammle dann (dnoh) die ibrige Brocke uf, siebä Kerb voll.

⁹Un s ware etwa vierdusig; un na losch sie go.

¹⁰Un dno schtieg da in s Boot mit sinene Jinger un kummt in d Gegend vu Dalmanuta.

¹¹Do kumme d Pharisäer üse un fange a, mit nem z schtritä, vusöche nen un fulange vu nem ä Wunda vum Himmel.

¹²Un na süfzget in sinem Geischt un sait: Was forderet doch des Gschlecht ä Wunda? Gwiß, i (ich) sags äich: S wird däm Gschlecht kei Wunda ge werde!

¹³Un na lost sie schto un schtigt wieda in s Boot un fahrt ibai.

¹⁴Sie hän vugesse, Brot mitzneh, un hän nur ei Brot im Boot.

¹⁵Un na gbitet ne un sait: luege daß sa äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer un vor rem Surdeig vum Herodes in acht nähmä.

¹⁶Un sie denke hin un her, wel sie kei Brot hän.

¹⁷Jesus merkt des un sait zue nene: Was kimmere ihr äich drum, daß sa kei Brot hän? Vuschtehn na noh nit, un begrife na noh nigs? Hen na noh imma ä herts Herz in äich?

¹⁸Hen Auge un sähn nigs, un hän Ohre un härä nigs? un vugesse:

¹⁹als i (ich) de fünf Brot broche ha fir de fünfdusig, wevieli Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Do sage sie: Zwölf.

²⁰Un dert wo i (ich) de siebä broche han fir de vierdusig, weviel Kerb voll Brocke hän na dert ufgsammlet? Sie sage: Siebä.

²¹Un na sait zue nene: Begrife na des nit?

²²Un sie kumme nach Betsaida. Un sie bringe zue nem ä Blinde un na bittet d, daß sa nen arihre döt.

²³Un Jesus nihmt d Blinde bi dr Hand un fihrt d üsä vor s Dorf (Kaff), döt Schpugi uf sini Auge, legt sini Händ (Pfode) uf fen un frogt d: Siehsch dü ebis?

²⁴Un na luegt hoch un sait: Ich sieh d Mensch, we Baium umelaufe.

²⁵Dno legt da nochmol d Händ (Pfode) uf sini Auge. Dann (Dnoh) het da ditlich gsähne un isch wieda zruckbrocht worde, als sa ällei scharf sähne het kenne.

²⁶Un Jesus schickt ten heim un sait: Gang nit ine in s Dorf (Kaff)!

²⁷Un Jesus isch fort gange mit sinene Jingern in d Derfa (Käffa) bi Cäsarea Philippi. Un uf fem Wäg frogt da sini Jinger un sait zue nene: Wer sage d Lit, daß i (ich) bin?

²⁸Sie dän nem zantwort: ä baar sage, dü bisch Johannes dr Däufer; anderi sage, dü bisch Elia; un wieda anderi, dü bisch eina vu d Propheten.

²⁹Un na frogt sie: Ihr aba, was sage ihr, wer i (ich) bin? Do sait Petrus zue nem: Dü bisch dr Chrischtus!

³⁰Un na gebitet dene, daß sie nemads dvu sage soll.

³¹Un na fangt a, sie z lehre: Dr Menschebue möß viel leide un vuworfe werde vu d Älteschte un Hoheprieschter un Schriftglehrte un umbrocht werde un nohch dräi Dag wieda ufschtoh vu d Dode.

³²Un na schwätzt des fräi un offe. Un Petrus nihmt d uf dsite un fangt a, nem z wehre.

³³Jesus aba wändet sich ume, luegt sini Jinger a un droht däm Petrus un het zue nem gsait: Gang wäg vu ma (mir), Sadan! denn dü meinsch nit, was vu Gott isch, sundern was Mensche d.

³⁴Un na reft Lit samt sinene Jinger zue sich un sait zue nene: Wer ma (mir) nohchfolge will, der vulaignet sich selba un nihmt si Kriz uf un goht ma (mir) nohch.

³⁵Denn wer si Läbä bhalte will, der wird's vuliere; un wer si Läbä vuliert wägä ma (mir) un wägä nem Evangelium, der wird's ha.

³⁶Denn was hilft s däm Mensch, wenn na die ganz Welt gwinne dät un nähm a sinere Seele Schade?

³⁷Denn was ka d Mensch ge, wumit da sini Seele uslese ka?

³⁸Wer sich aba wägä ma (mir) un minem Wort schämt under däm abtrinnige un sindige Gschlecht, wägä däm wird sich au d Menschebue schäme, wenn na kumme wird in dr Herrlichkeit vu sinem Vada (Babbe) mit d heilige Engel.