Read Alemannische Bibel NT Markus 9 Bible Online

Markus 9 - Alemannische Bibel NT bible

Markus 9

¹Un na sait zue nene: Gwiß, i (ich) sag äich: S schtehn ä baar do, de währe d Dod nit schmecke, bis sie s Rich Gottes kumme sähn mit Graft.

²Un nach sexs Dag nihmt Jesus d Petrus, Jakobus un Johannes mit sich un fihrt sie uf ä hohe Berg, nur de älleinig. Un na wird vor rene vuklärt;

³un sini Kleida sin hell wore un arg wiß, we sie kei Bleicha uf d Welt so wiß mache ka.

⁴Un s erschint tene Elia mit däm Moses, un sie schwätze mit Jesus.

⁵Un Petrus fangt a un sait zue Jesus: Rabbi (Meischda), do isch´s fir uns (us) guet tzsi. Mir wen dräi Hittene bäue, dir eini, Moses eini un nem Elia eini.

⁶Er het aba nit gwißt, was sa schwätzt; denn sie ware ganz vuschtert.

⁷Un s isch ä Wolke ku, de sie ibaschattet het. Un ä Schtimm isch üs d Wolke ku: Des isch mi gliebte Bue; uf d na härä soll!

⁸Un uf eimol, als sie um sich luege, sähn sie nemads me bi sich we Jesus alleinig.

⁹Als sie aba vum Berg abegange sin, vubitet Jesus dene, daß sie nemadem sage soll, was sie gsähne hän, bis dr Menschebue ufgschtande isch vu d Dote.

¹⁰Un sie bhalte des Wort un hän sich änanda gfrogt: Was isch des, ufschtoh vu d Dote?

¹¹Un sie froge nen un sage: Sage nit die Schriftglehrte, daß zvor Elia kumme möß?

¹²Er aba sait zue nene: Elia soll scho zvor kumme un ällei wieder zrechtbringe. Un wo schtoht dann (dnoh) gschriebe vum Menschebue, daß sa viel leide möß un vuachtet wird?

¹³Aba i (ich) sag äich: Elia isch scho gkumme, un sie hän nem adö, was sie hän welle, we vu nem gschriebe schtoht.

¹⁴Un sie kumme zue d Jinger un sähn ä großi Schar um sie rum un d Schriftglehrte, d mit tene schtritte.

¹⁵Un we sie nen sähn, vuschrecke alli, laufe na un greße nen.

¹⁶Un na frogt sie: Was schtritte na mit dene?

¹⁷Eina aba uns (us) d Schar het gsait: Meischda, i (ich) ha mi Bue herbrocht zue dir, der het ä schtumme Geischt.

¹⁸Un wenn nan vuwischt, rißt da ren rum; un na het Schüm vor rem Mul un knirscht mit de Zähn un wird gstief. Un i (ich) ha mit dinene Jingern gschwätzt, daß sie nen ustribe soll, un sie hän´s nit kenne.

¹⁹Er aba sait dene: O ihr ungläubiges Gschlecht, we lang soll i (ich) noh bi äich si? We lang soll i (ich) äich dulde? Bringe nen her zue ma (mir)!

²⁰Un sie bringe nen zue nem. Un gli, als d Geischt Jesus gsäh het, rißt dann (dnoh) um. Un na flegt uf d Bode, wälzt sich ume un het Schum vor rem Mul.

²¹Un Jesus frogt si Vada (Babbe): We lang isch des so, daß sem des basiert? Er sait: Vu Kind uf.

²²Un me (oft) het dan ins Fir odr ins Wassa gworfe, daß sa ren umbringt. Wenn dü aba ebis kannsch, so ha erbarme mit uns (us) un hilf uns (us)!

²³Jesus aba sait zue nem: Due saisch: Wenn dü kasch - alli Sache sin meglich däm, der do glaubt.

²⁴gli brellt d Vada (Babbe) vum Kind: Ich glaub; hilf minem Uglaube!

²⁵Als Jesus sieht, da ses Volk dezue laufe döt, droht da däm uns (us)übere Geischt un sait zue nem: Due stume un daube Geischt, i (ich) bfiel da: Fahr vu nem uns (us) un fahr nimmi in nen ine!

²⁶Do brellt da un rißt d arg un fahrt uns (us). Un des Beble isch do gläge we dot, so daß d Schar gsait het: Er isch dot.

²⁷Jesus aba nimmt d bi dr Hand un hebt d uf, un na isch ufgschtrande.

²⁸Un als sa heimkume war, frogen nen sini Jinger fir sich alleinig: Wurum hän ma (mir) nen nit ustribe kenne.

²⁹Un na sait: De Art kann durch nigs usfahre als durch Bäte.

³⁰Un sie sin vu dert wäg gange un zen durch Galiläa; un na het nit welle, daß ses eba weiss.

³¹Denn na het sini Jinger glehrt un zue nene gsait: D Menschebue wird ibage werde in d Hände vu d Mensche, un sie werde nen umbringe; un wenn na umbrocht wore isch, so wird da nach dräi Dag ufschtoh.

³²De aba vuschten des Wort nit un firchte sich, nen z froge.

³³Un sie kumme nach Kapernaum. Un als sie dheim ware, frogt da sie: Was hän na uf fem Wäg vuhandlet?

³⁴Sie aba hän gschwige; denn sie hän uf fem Wäg mitdenander vuhandlet, wer d Greschte isch.

³⁵Un na setzt sich ane un reft de Zwölf un sait zue nene: Wenn eina d Erschte si will, der soll d Letschte si vu ällei un jedem Diena.

³⁶Un na nihmt ä Kind, schtellt s midde unda sie un herzt s un sait zue nene:

³⁷Wer so ä Kind in minem Name ufnimmt, der nimmt mich uf; un wer mich ufnimmt, der nimmt nit mich uf, sundern dän, der mich gschickt het.

³⁸Johannes sait zue nem: Meischda, ma (mir) hän eine gsäh, der tribt besi Geischter in dinem Namen uns (us), un ma (mir) hän sem vubote, wel la uns (us) nit nachgfolgt isch.

³⁹Jesus aba sait: Ihr sollt's sem nit vubiete. Denn nemands, der ä Wunda doet in minem Namen, ka so bald iebel vu ma (mir) schwätze.

⁴⁰Denn wer nit gege uns (us) isch, der isch fir uns (us).

⁴¹Denn wer äich ei Becha Wassa z trinke gib deswäge, wel la Chrischtus agheret, gwiß, i (ich) sags äich: S wird däm nit uvugolte bliebe.

⁴²Un wer einem vu däne Kline, de an mich glaube, zum Abfall vufihrt, fir d wär s bessa, daß sem ä Mihlischtei an d Hals ghängt wird un na ins Meer gworfe wird.

⁴³

⁴⁴Wenn dich aba di Hand zum Abfall vufihrt, so schla sie ab! S isch bessa fir dich, daß da vukrippelt ins Lebe (Lieba) inegohsch, als daß da zwei Händ (Pfode) hesch un fahrsch in d Hell, ins Fir, des ne üsgoht.

⁴⁵

⁴⁶Wenn dich di Fueß zum Abfall vufihrt, so hauen ab! S isch bessa fir dich, daß dü lahm zum Lebe (Lieba) inegohsch, als daß dü zwei Feß hesch un wirsch in d Hell gworfe.

⁴⁷Wenn dich dini Auge zum Abfall vufihre, so wirf sie vu da! S isch bessa fir dich, daß dü blind in d Rich Gottes gohsch, als daß dü zwei Augen hesch un wirsch in d Hell gworfe,

⁴⁸wo ihr Wurm nit schtirbt un s Fir nit üsgoht.

⁴⁹Denn jeda wird mit Fir gsalze werde. a

⁵⁰Salz isch guet; wenn aba s Salz nimmi salzt, we wird ma's wirze? Ihr soll Salz bi äich ha un hän Friede underänanda!