Read Alemannische Bibel NT Lukas 1 Bible Online

Lukas 1 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 1

¹Vieli hän s scho undanu, Bericht z ge vu d Gschichte de unda uns (us) gschähe sin,

²we`s uns (us) de ibaliefert hän, de s vu Afang a selbscht gsähne hän un Diena vum Wort gsi sin.

³So ha au ich's fir guet ghalte, nochdem i (ich) ällei vu Afang a genau erkundet ha, s fir di, hocha Theophilus, in gueter Ordnig ufzschribe,

⁴dmit dü d sichere Grund vu dr Lehr erfahrsch, in dr dü undarichtet bisch.

⁵Zue dr Ziit vum Herodes, vum Kenig vu Judäa, läbt ä Prieschter vu dr Ordnig Abija, mit Name Zacharias, un si Wieb war üs sem Gschlecht Aaron un het Elisabeth gheiße.

⁶Sie ware aba alli beidi fromm vor Gott un läbte in alle Gebot un Satzunge vum Herrn untadelig.

⁷Un sie hän kei Kind; denn Elisabeth war unfruchtbar, un beidi ware alt.

⁸Un s isch bassiert, als Zacharias d Prieschterdienst vor Gott vusäh het, do wo sini Ordnig an dr Reihe war,

⁹daß nen nohch rem Bruch vu dr Prieschterschaft s Los trofe het, s Rauchopfa darzbringe; un er goht in d Tempel vum Herrn.

¹⁰Un di ganze Lit schtehn druße un bäte zue d Schtund vum Rauchopfa.

¹¹Do erschient nem dr Engel vum Herrn un schtoht an dr rechte Site vum Räuchaaltar.

¹²Un als Zacharias nen aluegt, vuschrekt er, un s kummt Angscht iba nen.

¹³Aba dr Engel sait zue nem: Fircht di nit, Zacharias, denn di Gebet isch ghärt worde, un di Wieb Elisabeth wird dir ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Johannes ge.

¹⁴Un dü wirsch Fräid (Freud) un Wonne ha, un vieli wäre sich iba si kumme fräie.

¹⁵Denn er wird groß si vor rem Herrn; Wi un Schnaps (Schtarkes) wird er nit trinke un wird scho vu Mueterleib a voll wäre mit däm heilige Geischt.

¹⁶Un na (er) wird vum Volk Israel vieli zum Herrn, ihrem Gott, umkehre.

¹⁷Un na (er) wird vor nem hergoh im Geischt un in dr Kraft vum Elia, zum umkehre vu d Herze dr Vädare zue d Kinda un de Unfolgsamen zue dr Schläue vu d Grechte, zuezrichte däm Herrn ä Volk, des wohl gmacht isch (parat isch).

¹⁸Un Zacharias sait zue däm Engel: Wora soll i (ich) des erkenne? Denn i (ich) bi alt, un mi Wieb isch betagt.

¹⁹Dr Engel git zantwort un sait zue nem: Ich bi Gabriel, dr vor Gott schtoht, un bi gschickt, mit dir z schwätze un dir des zsage (zue vukündige).

²⁰Un lueg, dü wirsch schtumm wäre un nit schwätze kenne bis zue däm Dag, an däm des gschähe wird, wel dü minem Wort nit glaubt hesch, de erfillt wäre solle zue ihra Ziit.

²¹Un s Volk het gwartet uf Zacharias un vuwundret sich, daß er so lang im Tempel bliebt.

²²Als er aba üsäkummt, ka er nit mit tene schwätze; un sie hän gmerkt, daß er ä Erschinig ka het im Tempel. Un na (er) winkt ne un bliebt schtumm.

²³Un s isch bassiert, als d Ziit vu sinem Denscht um war, do goht er heim in si Hus.

²⁴Nohch däne Däg wird si Wieb Elisabeth schwanger un haltet sich fünf Monet vuborge un sait:

²⁵So het dr Herr an ma (mir) doe in d Däg, als er mi agsähne het, um mi Schmach unda d Mensch vu ma (mir) z neh.

²⁶Un im sechste Monet wird dr Engel Gabriel vu Gott gschickt in ä Schtadt in Galiläa, de heißt Nazareth,

²⁷zue einarä Jungfrau, de vulobt war nem Ma mit Name Josef vum Hus David; un de Jungfrau hieß Maria.

²⁸Un dr Engel kummt zue nere inä un sait: Friede mit dir, dü Begnadeti! Dr Herr isch mit dir!

²⁹Sie aba vuschrekt iba des Gsaite un het denkt: Welch ä Größ isch des?

³⁰Un dr Engel sait zue ihr: Fircht di nit, Maria, dü hesch Gnade bi Gott gfunde.

³¹Lueg, dü wirsch schwanger wäre un ä Bue uf d Welt bringe, un dü sollsch nem d Name Jesus ge.

³²Der wird groß si un Bue vum Hechschte gnennt wäre; un Gott dr Herr wird nem d Thron vu sinem Vada (Babbe) David ge,

³³un er wird Kenig si iba des Hus Jakob in Ewigkeit, un si Rich wird kei End ha.

³⁴Do sait Maria zum Engel: We soll des zögoh, do i (ich) doch vu keinem Ma wiß?

³⁵Dr Engel git zantwort un sait zue ihr: Dr heilige Geischt wird iba di kumme, un d Kraft vum Hechschte wird di ibaschatte; drum wird au des Heilige, des uf d Welt kummt, Gottes Bue gnennt wäre.

³⁶Un lueg, Elisabeth, di Vuwandti, isch au schwanger mit nem Bue, in ihrem Altr, un isch etzed im sechste Monet, vu der ma sait, daß sie unfruchtbar isch.

³⁷Denn bi Gott isch kei Ding unmeglich.

³⁸Maria aba sait: Lueg, i (ich) bi vum Herrn d Magd; ma (mir) gschiht, we dü gsait hesch. Un dr Engel goht vu ihr.

³⁹Maria aba macht sich uf in däne Däg un goht schnell in d Berge zue einarä Schtadt in Juda

⁴⁰un kummt in des Hus vum Zacharias un greßt Elisabeth.

⁴¹Un s isch bassiert, als Elisabeth d Größ Marias ghärt het, hupft des Kind in ihrem Leib (Ranze). Un Elisabeth wird vum heilige Geischt erfillt

⁴²un reft lut un sait: Globt bisch dü unda d Wieba, un globt isch de Frucht vu dinem Leib (Ranze)!

⁴³Un we bassiert ma (mir) des, daß d Muetter vu minem Herrn zue ma (mir) kummt?

⁴⁴Denn lueg, als i (ich) de Schtimm vu dinem Größ ghärt het, hupft des Kind vor Fräid (Freud) in minem Leib (Ranze).

⁴⁵Un selig bisch dü, de dü glaubt hesch! Denn s wird gmacht wäre, was dir gsait isch vum Herrn.

⁴⁶Un Maria sait:

⁴⁷un mi Geischt freut sich Gottes, vu minem Heiland;

⁴⁸denn er het d Niedrigkeit vu sinere Magd agsähne. Lueg, vu etze a wäre mi selig preise alli Kindeskinda.

⁴⁹Denn er het großi Sach a ma (mir) doe, der do mächtig isch un däm si Name heilig isch.

⁵⁰Un sini Barmherzigkeit währt vu Gschlecht zue Gschlecht bi däne, de nen firchte.

⁵¹Er ebt Gwalt mit sinem Arm un vudeilt, de schtolz sin in ihrem Herz Sinn.

⁵²Er wirft de Gewaltige vum Thron un hebt hoch de Niedrige.

⁵³Die Hungrige fillt er mit Gabe un losst di Riche leer üsgoh.

⁵⁴Er denkt an d Barmherzigkeit un hilft sinem Diena Israel uf,

⁵⁵we er gsait het zue unsari Vädere, Abraham un sinene Kinda in Ewigkeit.

⁵⁶Un Maria bliebt bi ihr etwa dräi Monet; dnohch kehrt sie wieda heim.

⁵⁷Un fir Elisabeth kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll; un sie gebar ä Bue.

⁵⁸Un ihri Nochbere un Vuwandte hän ghärt, daß dr Herr großi Barmherzigkeit a ihr doe het, un freut sich mit ihr.

⁵⁹Un s isch bassiert am achte Dag, do kumme sie, des Kindli z bschnide, un wen s nohch sinem Vada (Babbe) Zacharias nenne.

⁶⁰Aba sini Muetter git zantwort un sait: Nei, sundern er soll Johannes heiße.

⁶¹Un sie sage zue ihr: S`isch doch nemads in dinere Vuwandtschaft, der so heißt.

⁶²Un sie winke sinem Vada (Babbe), we er nen nenne losse wot.

⁶³Un na (er) forderet ä kleini Dafle un schribt: Er heißt Johannes. Un sie wundre sich alli.

⁶⁴Un gli druf wird si Mul (Gosch) ufdoe un sini Zunge glest, un er schwätzt un lobt Gott.

⁶⁵Un s kummt Angscht iba alli Nochbere; un de ganzi Gschichte wird bekannt uf däm ganze Berge Judäas.

⁶⁶Un alli, de s ghärt hän, nähmes sich z Herze un sage: Was meinsch dü, was wird üs däm Kindli wäre? Denn de Hand vum Herrn war mit nem.

⁶⁷Un si Vada (Babbe) Zacharias wird vum heilige Geischt erfillt, wissagt un sait:

⁶⁸Globt isch dr Herr, dr Gott Israels! Denn er het bsuecht un erlest si Volk

⁶⁹un het uns (us) ufgrichtet ä Macht vum Heil im Hus vu sinem Diena David

⁷⁰- we er vorziite gsait het durch de Mül (Gosche) vu sinene heilige Prophete -,

⁷¹daß er uns (us) rettet vu unsari Gegna (Feinde) un üs dr Hand vu allene, de uns (us) hasse,

⁷²un Barmherzigkeit zeigt het unsa Vädere un denkt het an si heilige Packt (Abkumme)

⁷³un an d Eid, den er gschwore het unsam Vada (Babbe) Abraham, uns (us) z ge,

⁷⁴daß ma (mir), erlest üs dr Hand unsrer Gegna (Feinde),

⁷⁵nem diene ohni Angscht unsa Läbä lang in Heiligkeit un Grechtigkeit vor sinene Auge.

⁷⁶Un dü, Kindli, wirsch ä Prophet vum Hechschte heiße. Denn dü wirsch däm Herrn vorusgoh, daß dü si Wäg machsch,

⁷⁷un s Wisse vum Heil gibsch sinem Volk in dr Vugebig ihra Sinde,

⁷⁸durch de herzlichi Barmherzigkeit vu unsrem Gott, durch de uns (us) bsueche wird des ufschtiegende Lecht üs dr Hechi,

⁷⁹dmit`s erschint däne, de hocke im Dunkle un Schatte vum Dod, un richte unseri Feß uf d Wäg vum Friede.

⁸⁰Un des Kindli isch gwachse un wird stark im Geischt. Un na (er) war in dr Wüschte bis zum Dag, an däm er vor des Volk Israel träte soll.