Read Alemannische Bibel NT Lukas 10 Bible Online

Lukas 10 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 10

¹Dnohch het sich dr Herr anekockt witeri zweiesiebzig Jinger üszsörä un schickt sie zwei un zwei vor sich her in alli Schtädt un Derfa (Käffa), wohi er go wot,

²un sait zue nene: D Ernt isch groß, dr Arbeita aba sin wenig. Drum bittet das d Herrn vu dr Ernt, daß er Arbeita üssendet in sini Ernte.

³Gehn hi; luege, i (ich) schick äich we Lämma midde unda d Wölf.

⁴Trage kei Geldbiidel bi äich, keini Daschä un keini Schoeh, un greßt nemads undawägs.

⁵Wenn ihr in ä Hus kummt, sage zerscht: Friede däm Hus!

⁶Un wenn dert ä Kind vum Friede isch, so wird aicha Friede uf nem ruehe; wenn aba nit, so wird sich aicha Friede wieda zue äich wende.

⁷In demselbe Hus aba bliebe, ässä un trinke, was ma äich git; denn ä Arbeita isch si Lohn wert. Ihr sollt nit vu einem Hus zum andere go.

⁸Un wenn ihr in ä Schtadt kummt, un sie äich ufnähmä, dann (dnoh) ässä, was äich vorgsetzt wird,

⁹un heilt die Kranke, de dert sin, un sage ne: S Rich Gottes isch nooch zue äich kumme.

¹⁰Wenn ihr aba in ä Schtadt kummt, un sie äich nit ufnähmä, so gehn üsä uf ihri Schtroße un sage:

¹¹Au d Schtaub üs äira Schtadt, der sich an unsre Feß ghängt het, schittle ma (mir) ab uf äich. Doch solle na wisse: s Rich Gottes isch nooch herkumme.

¹²Ich sag äich: S wird Sodom bessa go an däm Dag als däre Schtadt.

¹³Weh dir, Chorazin! Weh dir, Betsaida! Denn wäre solchi Tade in Tyrus un Sidon gschähe, we sie bi äich gschähe sin, sie het längscht in Sack un Asche gsässä un Buße doe.

¹⁴Doch s wird Tyrus un Sidon bessa ergoh im Gricht als äich.

¹⁵Un dü, Kapernaum, we dü bis zum Himmel erhoben worde bisch? Dü wirsch bis in d Hell nabgschtoße wäre.

¹⁶Wer äich härt, der härt mich; un wer äich vuachtet, der vuachtet mich; wer aba mich vuachtet, der vuachtet den, der mich gschickt het.

¹⁷De Zweiesiebzig aba kumme zruck voll Fräid (Freud) un sage: Herr, au die bese Geischta sin uns (us) folgsam in dinem Name.

¹⁸Er sait aba zue nene: Ich ha d Sadan gsähne vum Himmel flege we ä Blitz.

¹⁹Luege, i (ich) ha äich Macht ge, z träte uf Schlange un Skorpione, un Macht iba alli Gwalt vum Fäind; un nigs wird äich schade.

²⁰Doch doriba freuet äich nit, daß äich de Geischta folgsam sin. Fräie (Freuet) äich aba, daß äiri Name im Himmel agschriebe sin.

²¹Zue der Schtund freut sich Jesus im heilige Geischt un sait: Ich lob di, Vada (Babbe), Herr vum Himmel un dr Erde, wel dü des d Weise un Schlaue vuborge hesch un hesch s d Unmindige zeigt (offenbart). Jo, Vada (Babbe), so het`s dir gfalle.

²²Alles isch ma (mir) ibage vu minem Vada (Babbe). Un nemads weiß, wer dr Bue isch, als nur dr Vada (Babbe), noh, wer dr Vada (Babbe) isch, als nur dr Bue un wäm s dr Bue zeige (offenbare) will.

²³Un na (er) drillt sich zue sinene Jinger um un sait zue nene alle: Selig sin de Auge, de sähn, was ihr sähn.

²⁴Denn i (ich) sag äich: Vieli Prophete un Kenig wodä säh, was ihr agluegt hän, un hän's nit gsähne, un häre, was ihr ghärt hän, un hän's nit ghärt.

²⁵Un lueg, do schtoht ä Schriftglehrte uf, vusuecht nen un sait: Meischta, was mueß i (ich) doe, daß i (ich) des ewige Läbä greg (ererbe)?

²⁶Er aba sait zue nem: Was schtoht im Gesetz gschriebe? Was liesesch dü?

²⁷Er git zantwort un sait: "Dü sollsch d Herrn, di Gott, liebe vu ganzem Herze, vu ganza Seele, vu alle Kräfte un vu ganzem Gmet, un di Nächschte we dich selbscht" (5. Moses 6,5; 3. Moses 19,18).

²⁸Er aba sait zue nem: Dü hesch recht gantwortet; doe des, so wirsch dü läbä.

²⁹Er aba wot sich selbscht guet schtellä un sait zue Jesus: Wer isch denn mi Nächschte?

³⁰Do git Jesus antwort un sait: S war ä Mensch, der goht vu Jerusalem nab nohch Jericho un flegt unda d Raiba (Deb, Vubrecha); de zen nen üs un schle nen un mache sich dvu un len nen halbdot liege.

³¹Ä Prieschter isch aba di selbi Schtroß abezoge; un als er nen sieht, goht er vorbi.

³²genau so au ä Levit: als er zue dr Schtell kummt un nen sieht, goht er vorbi.

³³Ä Samariter aba, der uf dr Reise war, kummt dohi; un als er nen sieht, jammat`s nen;

³⁴un er goht zue nem, gießt El un Wi uf sini Wunde un vubindet sie, hebt nen uf si Tier un bringt nen in ä Herberge un vusorgt nen.

³⁵Am nägschte Dag zeht er zwei Silbagrosche üsä, git sie däm Wirt un sait: Vusorg nen; un wenn dü me üsgibscht, will i (ich) dir's zahle, wenn i (ich) wiedakumm.

³⁶Wer vu däne draie, meinsch dü, isch dr Nächste gsi däm, der unda d Raiba (Deb, Vubrecha) gflogä war?

³⁷Er sait: Der d Barmherzigkeit a nem doet het. Do sait Jesus zue nem: So gang hi un doe`s gnau so!

³⁸Als sie aba witazen, kummt er in ä Dorf (Kaff). Do war ä Wieb mit Name Marta, de nimmt nen uf.

³⁹Un sie het ä Schweschta, de hieß Maria; de het sich anekockt sich däm Herrn z Feß un härt sinene Gschichte zue.

⁴⁰Marta aba macht sich viel z schaffe, um ne z diene. Un sie kunnt dzue un sait: Herr, frogsch dü nit dnohch, daß mich mi Schweschta ällei diene losst? Sag ihrä doch, daß sie ma (mir) helfe soll!

⁴¹Der Herr aba git zantwort un sait zue ihr: Marta, Marta, dü hesch vieli Sorge un Meh.

⁴²Eins aba isch not. Maria het des guete Deil gwählt; des soll nit vu ihrä gnumme wäre.