Read Alemannische Bibel NT Lukas 11 Bible Online

Lukas 11 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 11

¹Un s isch bassiert, daß er a nem Platz war un bätet. Als er ufghert het, sait eina vu sinene Jinger zue nem: Herr, lehr uns (us) bäte, we au Johannes sini Jinger glehrt het.

²Er aba sait zue nene: Wenn ihr bäte den, so sage: Vada (Babbe)! Di Name werd gheiligt. Di Rich soll kumme.

³Unsa Brot gib uns (us) Dag fir Dag

⁴un vugib uns (us) unsreri Sinde; denn au ma (mir) vugen alle, de an uns (us) schuldig wäre. Un fihr uns (us) nit in Vusuechig, sondern erles uns (us) vum Bese.

⁵Un na (er) sait zue nene: Wenn jemads unda äich ä Fründ (Freund) het un goht zue nem midde in d Nacht un sait zue nem: Lebe (Lieba) Fründ (Freund), leih ma (mir) dräi Brot;

⁶denn mi Fründ (Freund) isch zue ma (mir) kumme uf dr Reise, un i (ich) ha nigs, was i (ich) nem ge ka,

⁷un der drinne wird sage un schwätze: Mach ma (mir) kei Unroeh! Dire isch scho zue, un mini Kinda un i (ich) liege scho z Bett; i (ich) ka nit ufschtoh un dir ebis ge.

⁸Ich sag äich: Un wenn er scho nit ufschtoht un nem ebis git, wel er si Fründ (Freund) isch, dann (dnoh) wird da doch wägä sinem unvuschämte Dränge ufschtoh un nem ge, soviel er bruuch.

⁹Un i (ich) sag äich au: Bittet, so wird äich ge; suechet, so den ihr finde; klopfet a, so wird äich ufdoe.

¹⁰Denn wer do bittet, der gregt; un wer do suecht, der findet; un wer do aklopft, däm wird ufdoe.

¹¹Wo isch unda äich ä Vada (Babbe), der sinem Bue, wenn der nen um ä Fisch bittet, ä Schlange fir d Fisch git?

¹²odr der nem, wenn er um ä Ei bittet, ä Skorpion dfir git?

¹³Wenn etze ihr, de ihr bes sin, äire Kinda gueti Gabe ge kennt, weviel me wird dr Vada (Babbe) im Himmel d heilige Geischt däne ge, de nen bitte!

¹⁴Un na (er) trieb ä bese Geischt üs, der war schtumm. Un s isch bassiert, als dr Geischt üsgfahre isch, do schwätzt der Stumme. Un de Lit vuwundrete sich.

¹⁵Ä baar aba unda dene sage: Er tribt di bese Geischta üs durch d Beelzebul, ihrem Obaschte.

¹⁶Anderi aba vusuechte nen un vulangte vu nem ä Zeiche vum Himmel.

¹⁷Er aba weiß ihri Gedanke un sait zue nene: Jedes Rich, des mit sich selbscht ueis isch, wird vuwüschtet, un ä Hus flegt iba des andre.

¹⁸Isch aba dr Sadan mit sich selbscht ueis, we ka si Rich bschtoh? Denn na sage, i (ich) trib di bese Geischta üs durch d Beelzebul.

¹⁹Wenn aba i (ich) di bese Geischta durch Beelzebul üstrib, durch wen tribä äiri Buebä sie üs? Drum wäre sie äiri Richta si.

²⁰Wenn i (ich) aba durch Gottes Finga di bese Geischta üstrib, so isch jo des Rich Gottes zue äich kumme.

²¹Wenn ä Schtarke gwappnet si Palascht bwacht, so bliebt, was er het, in Friede.

²²Wenn aba ä Schtärkare iba nen kummt un ibawindet nen, so nimmt er nem sini Rischtung, uf de er sich vuloßt, un vudeilt sini Habe.

²³Wer nit mit ma (mir) isch, der isch gege mi; un wer nit mit ma (mir) sammlet, dr vudeilt.

²⁴Wenn dr schlechte Geischt vu nem Mensch üsgfahre isch, so durchschtreift er dürri Schtätte, suecht Rueh un findet sie nit; dann (dnoh) sait da (er): Ich will wieda zruckgo in mi Hus, üs däm i (ich) furtgange bi.

²⁵Un wenn er kummt, so findet er's gwischt un gschmückt.

²⁶Dann (Dnoh) goht er hi un nimmt siebä andari Geischta mit sich, de besa sin als er selbscht; un wenn sie inekumme, huse sie drin, un s wird mit däm Mensch dnoh ärger als zvor.

²⁷Un s isch bassiert, als er so schwätzt, do hebt ä Wieb im Volk ihri Schtimm un sait zue nem: Selig isch der Leib (Ranze), der di trait het, un d Buse, a däne dü gsugt hesch.

²⁸Er aba sait: Jo, selig sin, de des Wort Gottes häre un bwahre.

²⁹D Lit aba dränge dzue. Do fangt er a un het gsait: Des Gschlecht isch ä beses Gschlecht; s fordert ä Zeiche, aba s wird nem kei Zeiche ge wäre als nur des Zeiche vum Jona.

³⁰Denn we Jona ä Zeiche war fir de Lit vu Ninive, so wird s au dr Menschebue si fir des Gschlecht.

³¹D Kenigin vum Süde wird ufträte bim Jingschte Gricht mit d Lit vu däm Gschlecht un wird sie vudamme; denn sie kummt vum End vu dr Welt, z häre de Wisheit Salomos. Un lueg, do isch me als Salomo.

³²D Lit vu Ninive wäre ufträte bim Jingschte Gricht mit däm Gschlecht un wäre's vudamme; denn sie hän Buße gmacht nohch dr Predigt vum Jona. Un lueg, do isch me als Jona.

³³Nemad zindet ä Lecht a un hockt s in ä Eck, au nit unda ä Scheffel, sundern uf d Laichta, dmit, wer inegoht, des Lecht sieht.

³⁴Di Aug isch des Lecht vum Leib (Ranze). Wenn etze di Aug luta isch, so isch di ganze Leib (Ranze) lecht; wenn s aba bes isch, so isch au di Leib (Ranze) finschta.

³⁵So lueg druf, daß nit des Lecht in dir Dunkel isch.

³⁶Wenn etze di Leib (Ranze) ganz lecht isch un kei Deil a nem finschta isch, dann (dnoh) wird er ganz lecht si, we wenn di s Lecht alaichtet mit hellem Schien.

³⁷Als er noh schwätzt, bittet nen ä Pharisäa, mit nem zue ässä. Un na (er) goht inä un het sich anekockt an d Disch.

³⁸Als des dr Pharisäa sieht, vuwundret sich er sich, daß sa sich nit vor rem Ässä gwäsche het.

³⁹Dr Herr aba sait zue nem: Ihr Pharisäer, ihr halte d Becher un Schissle uße sufa; aba aicha Inneres isch voll Raub, Gier un Bosheit.

⁴⁰Ihr Narre, het nit der, der s Ußere gschaffe het, au s Innere gschaffe?

⁴¹Gen (Gib) doch, was drinne isch, als Almose, lueg, dann (dnoh) isch äich alles sufa.

⁴²Aba weh äich Pharisäer! Denn ihr gen (gebt) d Zehnte vu d Minze un d Raute un allaläi Gmes, aba am Recht un an dr Liebe (Lebi) Gottes gehn ihr vorbi. Doch des soll ma doe un jenes nit losse.

⁴³Weh äich Pharisäer! Denn ihr hockt gern obena in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un wen greßt si uf fem Markt.

⁴⁴Weh äich! Denn ihr sin we die zödeckte Gräba, iba de d Lit laufe, un wisse`s nit.

⁴⁵Do git zantwort eina vu d Schriftglehrte un sait zue nem: Meischta, mit däne Wort schmähsch dü uns (us) au.

⁴⁶Er aba sait: Weh au äich Schriftglehrti! Denn ihr ladet d Lit unmeglichi Laschte uf, un ihr selbscht rihrt sie nit mit nem Finga a.

⁴⁷Weh äich! Denn ihr bäut d Prophete Grabmäla; äiri Vädare aba hän sie umbrocht.

⁴⁸So beziige ihr de Tade äira Vädare; denn sie hän sie umbrocht; un ihr bäut tene Grabmäla!

⁴⁹Drum sait d Wisheit Gottes: Ich will Prophete un Aposchtel zue nene schicke, un ä baar vu nene wäre sie umbringe un jage,

⁵⁰dmit gforderet wär vu däm Gschlecht des Bloet vu alle Prophete, des vuschittet isch sit Erschaffig vu dr Welt,

⁵¹vu Abels Bloet a bis hi zum Bloet vum Secharja, der umkumme isch zwische nem Altar un Tempel. Nur, i (ich) sag äich: S wird gforderet wäre vu däm Gschlecht.

⁵²Weh äich Schriftglehrti! Denn ihr hän d Schlissel fir`s Wisse wäggnumme. Ihr selbscht sin nit inegange un hän au däne gwehrt, de ine wen.

⁵³Un als er vu dert üsä gange isch, fange d Schriftglehrti un Pharisäer a, arg uf nen izdringe un nen mit viele Froge uszhorche,

⁵⁴un sin uf d lauer, ob sie ebis üs sinem Mul (Gosch) ha kennte.