Read Alemannische Bibel NT Lukas 12 Bible Online

Lukas 12 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 12

¹Wärend däm kumme ä baar dusig Lit zämme, so daß sie ibaränanda kumme (uf d Feß schtehn). Do fangt er a un sait zerscht zue sinene Jinger: Hete äich vor rem Surdeig vu d Pharisäer, des isch d Heuchelei.

²S isch aba nigs vuborge, was nit bekannt wird, un nigs geheim, was ma nit wisse wird.

³Drum, was ihr im Dunkle sage den, des wird ma im Lecht häre; un was ihr ins Ohr flischteret in dr Kamma, des wird ma uf d Dächa predige.

⁴Ich sag äich aba, Freunde: Firchte äich nit vor däne, de d Leib (Ranze) umbringe un dnohch nigs me doe kenne.

⁵Ich will äich aba zeigä, vor wäm ihr äich firchte sollt: Firchte äich vor däm, der, nochdem er umbrocht het, au Macht het, in d Hell z werfe. Nur, i (ich) sag äich, vor däm firchtet äich.

⁶Vukauft ma nit fünf Schpatze fir zwei Grosche? Trozdäm isch vor Gott nit eina vu nene vugässä.

⁷Aba au d Hoor uf äirem Kopf sin alli zehlt. Drum firchtet äich nit; ihr sin bessa als vieli Schpatze.

⁸Ich sag äich aba: Wer mich bekannt macht vor d Mensch, den wird au dr Menschebue bekannt mache vor d Engel Gottes.

⁹Wer mich aba vuliignet vor d Mensch, der wird vuliignet wäre vor d Engel Gottes.

¹⁰Un wer ä Wort gege d Menschebue sait, däm soll s vuge wäre; wer aba d heilige Geischt läschtert, däm soll s nit vuge wäre.

¹¹Wenn sie äich aba abfihre wäre in de Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un vor d Machthaba un de Obrigkeite, so sorge äich nit, we odr womit ihr äich vuantworte odr was sa sage solle;

¹²denn dr heilige Geischt wird äich in dr Schtund lehre, was ihr sage sollt.

¹³S sait aba eina üs sem Volk zue nem: Meischta, sag minem Brueda, daß er mit ma (mir) des Erbe deile soll.

¹⁴Er aba sait zue nem: Mensch, wer het mich zum Richta odr Erbschlichta iba äich bschtimmt?

¹⁵Un na (er) sait zue nene: Luege zue un hete äich vor alla Habgier; denn nemads läbt dvu, daß er vieli Sache het.

¹⁶Un na (er) sait tene ä Glichnis : S war ä riche Mensch, däm si Feld het guet trage.

¹⁷Un na (er) het denkt bi sich selbscht un sait: Was soll i (ich) doe? Ich ha nigs, wohi i (ich) mi Frucht sammle kennt.

¹⁸Un sait: Des will i (ich) doe: i (ich) will mi Schiche abbreche un greßeri bäue, un will drin sammle all mi Korn un mini Vorrät

¹⁹un sag zue minere Seele: Lebi Seele, dü hesch ä große Vorrat fir vieli Johr; ha etze Rueh di üs, iß, trink un ha guete Muet!

²⁰Aba Gott sait zue nem: Dü Narr! De Nacht wird ma di Seele vu da fordare; un wäm wird dann (dnoh) des ghäre, was dü aghuft hesch?

²¹So goht s däm, der sich Schätze sammlet un isch nit rich bi Gott.

²²Er sait aba zue sinene Jinger: Drum sag i (ich) äich: Sorge nit um aicha Läbä, was ihr ässä sollt, au nit um äire Leib (Ranze), was ihr azege sollt.

²³Denn des Läbä isch me als ses Ässä un dr Leib (Ranze) me als d Klamotte.

²⁴Luege d Rabe a: sie saje nit, sie ernten au nit, sie hän au kei Kella un keini Schichä, un Gott vusorgt sie doch. Weviel bessa sin ihr als de Vegel!

²⁵Wer isch unda äich, der, we arg ga (er) sich au drum sorgt, vu sinem Läbä ä Spanne dzue mache kennt?

²⁶Wenn ihr etze au des Gringschte nit kennt, wurum sorge ihr äich um des andare?

²⁷Luege d Lilie a, we sie wachse: sie schpinne nit, sie webe nit. Ich sag äich aba, daß au Salomo in alla sinere Herrlichkeit nit azogä gsi isch we eini vu nene.

²⁸Wenn etze Gott des Gras, des hiit uf fem Feld schtoht un morge in d Ofen gworfe wird, so azeht, weviel me wird er äich azeget, ihr Kleigläubige!

²⁹Drum au ihr, froge nit dnohch, was ihr ässä odr was ihr trinke sollt, un macht äich kei Unroeh.

³⁰Nohch däm allem vulange d Heide in dr Welt; aba aicha Vada (Babbe) weiß, daß ihr des brucht.

³¹Trachte vielme nohch sinem Rich, so wird äich des alles zuefalle (ge).

³²Fircht di nit, dü kleini Herde! Denn s het äirem Vada (Babbe) gfalle, äich des Rich z ge.

³³Vukauft, was ihr hän, un gen Almose. Macht äich Geldbiidel, de nit alt wäre, ä Schatz, der nemols abnimmt, im Himmel, wo kei Dieb hikummt un den keini Motte frässä.

³⁴Denn wo aicha Schatz isch, do wird au aicha Herz si.

³⁵Len äiri Lenden umgirtet si un äiri Lechta brenne

³⁶un sin glich d Lit, de uf ihren Herrn warte, wenn er ufbreche wird vu dr Hochziit, dmit, wenn er kummt un aklopft, sie nem gli druf ufden.

³⁷Selig sin de Knecht, de dr Herr, wenn er kummt, wachend findet. Gwiß, i (ich) sag äich: Er wird sich schirze un wird sie z Disch bitte un kumme un nene diene.

³⁸Un wenn er kummt in dr zweite odr in dr dritte Nachtwache un findet's so: selig sin sie.

³⁹Des soll da aba wisse: Wenn ä Husherr gwüßt hät, zue welcha Schtund dr Dieb kummt, so loscht er nen nit in si Hus ibreche.

⁴⁰Sin au ihr parat! Denn dr Menschebue kummt zue einarä Schtund, do ihr's nit meinet.

⁴¹Petrus aba sait: Herr, saisch dü des Glichnis zue uns (us) odr au zue alle?

⁴²Dr Herr aba sait: Wer isch denn dr treue un schlaue Vuwalta, den dr Herr iba sini Lit hockt, dmit da (er) nene zue d rechte Ziit git, was nem zueschtoht?

⁴³Selig isch dr Knecht, den si Herr, wenn er kummt, des doe sieht.

⁴⁴Gwiß, i (ich) sag äich: Er wird nen iba alli sini Sache anesetzä.

⁴⁵Wenn aba selle Knecht in sinem Herz sait: Mi Herr kummt noh lang nit, un fangt a, de Knecht un Mägde z schlat, au z ässä un z trinke un sich vollzsufe,

⁴⁶dann (dnoh) wird dr Herr vu däm Knecht kumme a nem Dag, an däm er's nit meint, un zue einarä Schtund, de na (er) nit kennt, un wird nen in Stückle schlat losse un wird nem si Deil ge bi d Ungläubige.

⁴⁷Dr Knecht aba, der d Wille vu sinem Herrn kennt, het aba nigs gmacht nohch nohch sinem Wille doe, der wird vieli Schläg lied mese.

⁴⁸Wer nen aba nit kennt un doe het, was Schläg vudent, wird weng Schläg lied. Denn wäm viel ge isch, bi däm wird ma viel sueche; un wäm viel avuträut isch, vu däm wird ma um so me fordare.

⁴⁹Ich bi kumme, ä Fiir azinde uf Erde; was wot i (ich) me liebe, als daß ses scho brennt!

⁵⁰Aba i (ich) mueß mi zvor daufe losse mit einarä Daufi, un we isch`s ma (mir) so bang, bis sie parat isch!

⁵¹Meint ihr, daß i (ich) kumme bi, Friede z bringe uf Erde? Ich sag: Nei, sundern Zwitracht.

⁵²Denn vu etze a wäre fünf in nem Hus ueis si, dräi gege zwei un zwei gege dräi.

⁵³S wird dr Vada (Babbe) gege d Bue si un dr Bue gege d Vada (Babbe), d Muetter gege d Dochta un d Dochta gege d Muetter, d Schwiegamuetter gege d Schwiegadochta un de Schwiegadochta gege d Schwiegamuetter.

⁵⁴Er sait aba zue d Lit: Wenn ihr ä Wolke ufschtiege sähn vum Weschte her, so sage ihr gli: S git Rägä. Un s bassiert so.

⁵⁵Un wenn dr Südwind weht, so sage ihr: S wird heiß wäre. Un s bassiert so.

⁵⁶Ihr Heuchla! Iba des Ussähe dr Erde un vum Himmel kennt da urteile; wurum aba kennt ihr iba de Ziit nit urteile?

⁵⁷Wurum aba urdeilt ihr nit au vu äich üs doriba, was recht isch?

⁵⁸Denn wenn dü mit dinem Gegner zum Gricht gohsch, so bmeh di uf fem Wäg, vu nem loszkumme, dmit da (er) nit etwa dich vor d Richta zeht, un dr Richta ibagit di däm Grichtsdiena, un de Grichtsdiena werfe di ins Gfängnis (Loch).

⁵⁹Ich sag dir: Dü wirsch vu dert nit ruskumme, bis dü d allaletschte Heller zahlt hesch.