Read Alemannische Bibel NT Lukas 13 Bible Online

Lukas 13 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 13

¹S kumme aba zue dr Ziit ä baar, de vuzehle nem vu d Galiläern, dere Bloet Pilatus mit ihrem Opfa vumischt het.

²Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Meine ihr, daß de Galiläer me gsindigt hän als alli andere Galiläer, wel sie des glitte hän?

³Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.

⁴Odr meinet ihr, daß de achzehn, uf de dr Turm in Siloah flegt un erschlat sie, schuldiga gsi sin als alli andere Lit, de in Jerusalem huse?

⁵Ich sag äich: Nei; sundern wenn ihr nit Buße den, wäre ihr alli au so umkumme.

⁶Er sait tene aba des Glichnis: S het eina ä Fiegebaum, der war abäut in sinem Wiberg, un er kummt un suecht Frucht druf un findet keini.

⁷Do sait da (er) zum Wigärtna: Lueg, i (ich) bi etze dräi Johr lang kumme un ha Frucht gsuecht a däm Fiegebaum, un find keini. So hau nen ab! Was nimmt er däm Boden d Kraft?

⁸Er aba git zantwort un sait zue nem: Herr, loß nen noh des Johr, bis i (ich) um nen grabe un nen dünge;

⁹villicht hole er doch noh Frucht; wenn aba nit, so hau nen ab.

¹⁰Un na (er) lehrt in einarä Synagoge (Gotteshus) am Sabbat.

¹¹Un lueg, ä Wieb war do, de het sit achzehn Johr ä Geischt, dr sie krank macht; un sie war vukribelt un ka sich nimi ufrichte.

¹²Als aba Jesus sie aluegt, reft er sie zue sich un sait zue ihrä: Wieb, dü bisch fräi vu dinere Kranket!

¹³Un legt d Händ (Pfode) uf sie; un gli druf richte sie sich uf un priest Gott.

¹⁴Do git zantwort dr Vorschteha vu dr Synagoge (Gotteshus), denn er war unwillig, daß Jesus am Sabbat heilt, un sait zue d Lit: S sin sechs Däg, an däne ma schaffe soll; an däne kummt un len äich heile, aba nit am Sabbatdag.

¹⁵Do git zantwort nem dr Herr un sait: Ihr Heuchla! Bindet nit jeda vu äich am Sabbat si Ochs odr si Esel vu dr Krippe los un fihrt nen zue d Tränke?

¹⁶Solltet dann (dnoh) nit de, de doch Abrahams Dochta isch, de dr Sadan scho achzehn Johr bunde het, am Sabbat vu der Fessle glest wäre?

¹⁷Un als er des gsait het, mehn sich alli schäm , de gege nen gsi sin. Un alli Lit freut sich iba alli herrliche Tade, de durch nen gschähe sin.

¹⁸Er aba sait: Wem glicht des Rich Gottes, un womit soll ich's vuglichä?

¹⁹S glicht nem Senfkorn, des ä Mensch nimmt un in sinem Garte sajt; un s isch gwachse un wird ä Baum, un d Vegel vum Himmel husste in sinene Äscht.

²⁰Un nomol sait da (er): Womit soll i (ich) des Rich Gottes vuglichä?

²¹S glich nem Surdeig, den ä Wieb nimmt un unda ä halbe Zentna Mehl mengt, bis ses ganz durchsäuert war.

²²Un na (er) goht durch d Schtädt un Derfa (Käffa) un lehrt un nimmt si Wäg nohch Jerusalem.

²³S sait aba eina zue nem: Herr, meinsch dü, daß nur wenig selig wäre? Er aba sait zue nene:

²⁴Kämpfe drum, daß ihr durch de enge Pforte inegehn; denn vieli, des sag i (ich) äich, wäre dnohch vulange, we sie inekumme, un wäre's nit kenne.

²⁵Wenn dr Husherr ufgschtande isch un de Dire vuschlosse het, un ihr afange, druße z schtoh un a d Dire z boldare un sage: Herr, doe uns (us) uf!, dann (dnoh) wird er sage un zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her?

²⁶Dann (Dnoh) den ihr afange z sage: Mir hän vor dir gässä un trunke, un uf unsere Schtroße hesch dü glehrt.

²⁷Un na (er) wird zue äich sage: Ich kenn äich nit; wo sin ihr her? Gehn alli vu ma (mir), ihr Ibeltäta!

²⁸Do wird Hiele un Zähneklappere si, wenn ihr d Abraham, Isaak un Jakob un alli Prophete im Rich Gottes aluege, äich aba nüsgworfe sähn.

²⁹Un s wäre kumme vu Oschte un vu Weschte, vu Norde un vum Süde, de z Disch hocke wäre im Rich Gottes.

³⁰Un lueg, s sin Letschte, de wäre die Erschte si, un sin Erschte, de wäre die Letschte si.

³¹Zue der Schtund kumme ä baar Pharisäer un sage zue nem: Mach di uf un gang wäg vu do; denn d Herodes will di umbringe.

³²Un na (er) sait zue nene: Gehn hi un sage däm Fuchs: Lueg, i (ich) trib bese Geischta üs un mach gsund hiit un morge, un am dritte Dag wäre i (ich) gmacht si.

³³Doch mueß i (ich) hiit un morge un in d nägschte Däg nohch wanderä; denn s goht nit a, daß ä Prophet umkumme doet üßahalb vu Jerusalem.

³⁴Jerusalem, Jerusalem, de dü umbringsch d Prophete un schteinigsch, de zue dir gschickt wäre, we me (oft) ha i (ich) dini Kinda vusammle welle we ä Henne ihri Gigile (Bibile) (Bibile) unda ihri Fligel, un ihr hän nit welle!

³⁵Luege, "aicha Hus soll äich wescht glo wäre" (Jeremia 22,5; Psalm 69,26). Aba i (ich) sag äich: Ihr den mi nime aluege, bis de Ziit kummt, do ihr sage den: Globt isch, der do kummt in däm Name vum Herrn!