Read Alemannische Bibel NT Lukas 15 Bible Online

Lukas 15 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 15

¹S kumme zue nem aba Zöllna un Sinda, um nen z häre.

²Un d Pharisäer un Schriftglehrti hän gschtängert un sage: Der nimmt de Sinda a un ißt mit tene.

³Er sait aba zue nene des Glichnis:

⁴Wela Mensch isch unda äich, der hundat Schof het un, wenn er eins vu nene vuliert, nit de nineninzig in dr Wüschte lost un goht däm vulorene nohch, bis er's findet?

⁵Un wenn er's gfunde het, so legt er sich's uf d Schulta volla Fräid (Freud).

⁶Un wenn er heimkummt, rueft er sini Freunde un Nochbere un sait zue nene: Fräie (Freuet) äich mit ma (mir); denn i (ich) ha mi Schof gfunde, des vulore war.

⁷Ich sag äich: So wird au Fräid (Freud) im Himmel si iba ei Sinda, der Buße doet, me als iba nineninzig Grechti, de d Buße nit bruche.

⁸Odr wel Wieb, de zehn Silbagrosche het un einä dvu vuliert, zindet nit ä Lecht a un kehrt s Hus un suecht mit Fließ, bis sie nen findet?

⁹Un wenn sie nen gfunde het, rueft sie ihri Freundinne un Nochbare un sait: Fräie (Freuet) äich mit ma (mir); denn i (ich) ha mi Silbagrosche gfunde, den i (ich) vulore ha.

¹⁰So, sag i (ich) äich, wird Fräid (Freud) si vor d Engel Gottes iba ei Sinda, der Buße doet.

¹¹Un na (er) sait: Ä Ma het zwei Buebä.

¹²Un dr jingere vu nene sait zum Vada (Babbe): Gib ma (mir), Vada (Babbe), des Erbdeil, des ma (mir) zueschtoht. Un na (er) deilt Hab un Guet unda sie.

¹³Un nit lang dnohch sammlet dr jingere Bue alles zämme un zeht in ä fernes Land; un dert bringt da (er) si Erbdeil durch mit Prasse.

¹⁴Als sa (er) etze all des vubrucht het, kummt ä großi Hungasnot iba jenes Land, un er fangt a z darbe

¹⁵un goht hi un hängt sich a ä Birga vu däm Land; der schickt nen uf si Acka, d Säue z hete.

¹⁶Un na (er) wot, si Ranze mit d Schote fille, de de Säue fräße; un nemads git sem.

¹⁷Do goht da (er) in sich un sait: We vieli Dagelehna het mi Vada (Babbe), de Brot in Massig (Fülle) hän, un i (ich) vugang do vor Hunga!

¹⁸Ich will mi ufmache un zue minem Vada (Babbe) go un zue nem sage: Vada (Babbe), i (ich) ha gsindigt gege d Himmel un vor dir.

¹⁹Ich bi etze nimi wert, daß i (ich) di Bue heiß; mach mi zue einem vu dinene Dagelehna!

²⁰Un na (er) macht sich uf un kummt zue sinem Vada (Babbe). Als sa (er) aba noh wit wäg war, luegt si Vada (Babbe), nohch rem uns (us) un s jammat nen; do lauft er un flegt nem um d Hals un küßt nen.

²¹D Bue aba sait zue nem: Vada (Babbe), i (ich) ha gsindigt gege d Himmel un vor dir; i (ich) bi etze nimi wert, daß i (ich) di Bue heiße doe.

²²Aba dr Vada (Babbe) sait zue sinene Knecht: Hole schnell des beschte Gwand (Häß) her un zeht s nem a un gen nem ä Ring a sini Hand un Schoeh a sini Feß

²³un hole des gmäschtete Kalb un schlachtet's; len uns (us) ässä un fröhlich si!

²⁴Denn der mi Bue war dot un isch wieda lebändig wore; er war vulore un isch gfunde worde. Un sie fange a, fröhlich z si.

²⁵Aba dr eltere Bue war uf fem Feld. Un als er nooch zum Hus kummt, härt er Singe un Tanze

²⁶un reft zue sich eina vu d Knecht, un frogt, was des wär.

²⁷Der aba sait nem: Di Brueda isch kumme, un di Vada (Babbe) het des gmäschtete Kalb gschlachtet, wel er nen gsund wieda het.

²⁸Do wird er zornig un wot nit inegoh. Do goht si Vada (Babbe) üsä un bittet nen.

²⁹Er git zantwort aba un sait zue sinem Vada (Babbe): Lueg, so vieli Johr dien i (ich) dir un ha di Gebot noh ne ibaträte, un dü hesch ma (mir) ne ä Bock ge, daß i (ich) mit minene Freunde fröhlich gsi wär.

³⁰Etze aba, do der di Bue kumme isch, der di Hab un Guet mit Hure vupraßt het, hesch dü nem des gmäschtete Kalb gschlachtet.

³¹Er aba sait zue nem: Mi Bue, dü bisch alliziit bi ma (mir), un alles, was mi isch, des isch di.

³²Dü solltscht aba fröhlich un guete Muetes si; denn der di Brueda war dot un isch wieda lebändig wore, er war vulore un isch wiedagfunde.