Read Alemannische Bibel NT Lukas 18 Bible Online

Lukas 18 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 18

¹Er sait tene aba ä Glichnis doriba, daß sie alliziit bäte un nit nohlen,

²un sait: S war ä Richta in eina Schtadt, der firchtet sich nit vor Gott un schiecht sich vor keinem Mensch.

³S war aba ä Witwe in dselbe Schtadt, de kummt zue nem un sait: Schaff ma Recht gege mini Find!

⁴Un na (er) wot lang nit. Dnohch aba het da (er) denkt bi sich selbscht: Wenn i (ich) mi scho vor Gott nit fircht noh vor keinem Mensch mi schiech,

⁵will i (ich) doch däre Witwe, wel sie ma (mir) soviel Meh macht, Recht schaffe, dmit sie nit zletscht kummt un ma (mir) ins Gsicht (Visasch (Gsicht)) schlat.

⁶Do sait dr Herr: Häre, was dr ungrechte Richta sait!

⁷Soll do Gott nit au Recht schaffe sinene Üserwählte, de zue nem Dag un Nacht röfä, un soll er's bi nene lang nuszeh?

⁸Ich sag äich: Er wird dene Recht schaffe in Kürzi. Doch wenn dr Menschebue kumme wird, meinsch dü, er wäre Glaube find uf Erde?

⁹Er sait aba zue ä baar, de sich ibilde, fromm zue si, un hän nen vuachtet, des Glichnis:

¹⁰S gehn zwei nuf in d Tempel, um z bäte, dr eine ä Pharisäer, dr andre ä Zöllna.

¹¹Der Pharisäer schtoht fir sich un bäte so: Ich dank dir, Gott, daß i (ich) nit bi we de andre Lit, Raiba (Deb, Vubrecha), Gauna, Ehebrecha odr au we der Zöllna.

¹²Ich fascht zweimol in dr Wuche un gib d Zehnte vu allem, was i (ich) inihm.

¹³Dr Zöllna aba schtoht vu wietem, wot au de Auge nit ufhebe zum Himmel, sundern schlat a sini Bruscht un sait: Gott, bi ma (mir) Sinda gnädig!

¹⁴Ich sag äich: Der goht fir grecht bfunde nab in si Hus, nit selle. Denn wer sich selbscht hoch macht , der wird niedrig gmacht wäre; un wer sich selbscht niedrig macht, dr wird hoch gmacht wäre.

¹⁵Sie bringe au kleini Kinda zue nem, dmit da (er) sie arihre soll. Als des aba d Jinger sähn, fahre sie sie a.

¹⁶Aba Jesus reft sie zue sich un sait: Len de Kinda zue ma kumme un wehret dene nit, denn däne ghärt des Rich Gottes.

¹⁷Gwiß, i (ich) sag äich: Wer nit des Rich Gottes animmt we ä Kind, der wird nit inekumme.

¹⁸Un s frogt nen eina vu Obe un sait: Guete Meischta, was mueß i (ich) doe, dmit i (ich) s ewige Läbä greg (ererbe)?

¹⁹Jesus aba sait zue nem: Was saisch dü zue ma (mir) guet? Nemad isch guet als Gott ällei.

²⁰Dü kennsch d Gebote: "Dü sollsch nit ehebreche; dü sollsch nemet umbringe; dü sollsch nit schtähle; dü sollsch nit falschi Ziignis schwätze; dü sollsch di Vada (Babbe) un di Muetter ehre!"

²¹Er aba sait: Des ha i (ich) alles ghalte vu klei uf.

²²Als Jesus des ghärt het, sait da (er) zue nem: S fehlt dir noh eis. Vukauf alles, was dü hesch, un gib's d Arme, so wirsch dü ä Schatz im Himmel ha, un kumm un folg ma (mir) nohch!

²³Als sa des aba ghärt het, wird er trurig; denn er war arg rich.

²⁴Als aba Jesus sieht, daß er trurig wore isch, sait da (er): We schwer kumme de Riche in s Rich Gottes!

²⁵Denn s isch lichta, daß ä Kamel durch ä Nodelöhr goht, als daß ä Richä in s Rich Gottes kummt.

²⁶Do sage, de des ghärt hän: Wer ka dann (dnoh) selig wäre?

²⁷Er aba sait: Was bi d Lit unmeglich isch, des isch bi Gott meglich.

²⁸Do sait Petrus: Lueg, ma (mir) hän, was ma (mir) ka hän, vulo un sin dir nohchgange.

²⁹Er aba sait zue nene: wiß, i (ich) sag äich: S isch nemads, der Hus odr Wieb odr Breda odr Eltere odr Kinda vulosst um s Rich Gottes wille,

³⁰der s nit vielfach wieda gregt in der Ziit un in dr zuekinftige Welt s ewige Läbä.

³¹Er nimmt aba zue sich de Zwöelf un sait zue nene: Luege, ma (mir) gehn nuf nohch Jerusalem, un s wird alles gmacht wäre, was gschriebe isch durch d Prophete vum Menschebue.

³²Denn er wird ibaantwortet wäre d Heide, un er wird gscholte un gschla un agschpuckt wäre,

³³un sie wäre nen üsbeitsche un umbringe; un am dritte Dag wird da ufschtoh.

³⁴De aba begriffä nigs dvu, un dr Sinn vum Gsaite war rene vuborge, un sie vuschten nit, was dmit gmeint war.

³⁵S isch bassiert, als sa in d Nechi vu Jericho kummt, daß ä Blindä am Wäg hockt un bettlet het.

³⁶Als sa (er) aba de Lit ghärt het, de vorbigehn, frogt da, was des wär.

³⁷Do vuzehle sie nem, Jesus vu Nazareth goht vorbi.

³⁸Un na (er) reft: Jesus, dü Bue David, erbarm di wägä ma (mir)!

³⁹De aba vornedra gehn, fahre nen a, er soll schwiege. Er aba brellt noh viel me: Dü Bue David, erbarm di wägä ma (mir)!

⁴⁰Jesus aba bliebt schtoh un losst nen zue sich fihre. Als sa aba necha kummt, frogt er nen:

⁴¹Was willsch dü, daß i (ich) fir di doe soll? Er sait: Herr, daß i (ich) luege ka.

⁴²Un Jesus sait zue nem: Lueg etze! Di Glaube het dir ghulfe.

⁴³Un gli druf kann na luege un goht nem nohch un priest Gott. Un alli Lit, des s gsähne hän, lobe Gott.