Read Alemannische Bibel NT Lukas 19 Bible Online

Lukas 19 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 19

¹Un na (er) goht nohch Jericho inä un zeht durch.

²Un lueg, do war ä Ma mit Name Zachäuns (us), der war ä Oberschte vu d Zöllna un war rich.

³Un na (er) wot, Jesus gern aluege, wer ra wär, un ka s nit wägä d Lit; denn er war klei vu Gschtalt.

⁴Un na (er) lauft vorus un schtiegt uf ä Mulbeerbaum, um nen z säh; denn dert soll er durchkumme.

⁵Un als Jesus an de Schtell kummt, luegt da ufe un sait zue nem: Zachäuns (us), schtieg schnell rab; denn i (ich) mueß hiit in dinem Hus ikehre.

⁶Un na (er) schtiegt schnell rab un nimmt nen uf mit Fräid (Freud).

⁷Als sie des sähn, hän sie alli gschtängert un gsait: Bi nem Sinda isch er ikehrt.

⁸Zachäuns (us) aba kunnt vor d Herr un sait: Lueg, Herr, d Hälfti vu minem Hab un Guet gib i (ich) d Arme, un wenn i (ich) eina bschiese ha, so gib i (ich) s vierfach zruck.

⁹Jesus aba sait zue nem: Hiit isch däm Hus Heil widafahre, denn au er isch Abrahams Bue.

¹⁰Denn dr Menschebue isch kumme, zum sueche un selig z machen, was vulore isch.

¹¹Als sie etze zueghert hä, sait da (er) ä witares Glichnis; denn er war nooch bi Jerusalem, un sie meine, s Rich Gottes dät gli druf bekannt wäre.

¹²Un na (er) sait: Ä Firscht zeht in ä fernes Land, um ä Kenigrich z gregä un dann (dnoh) zruckzku.

¹³Der losst zehn vu sinene Knecht röfä un git tene zehn Pfund un sait zue nene: Handle (Feilsche) dmit, bis i (ich) wiedakumm!

¹⁴Sini Birga aba ware nem bess un schickte ä Gsandtschaft hinda nem her un len sage: Mir wen nit, daß der iba uns (us) herrscht.

¹⁵Un s isch bassiert, als er wiedakummt, nochdem er des Kenigrich gregt het, do losst da de Knecht röfä, däne er des Geld ge het, um z häre, was jeda gfeilscht het.

¹⁶Do kunnt d erschte dzue un sait: Herr, di Pfund het zehn Pfund ibrocht.

¹⁷Un na (er) sait zue nem: Recht so, dü tichtige Knecht; wel dü im Kleinschte treu gsi bisch, sollsch dü Macht ha iba zehn Schtädt.

¹⁸D zweite kummt au un sait: Herr, di Pfund het fünf Pfund ibrocht.

¹⁹Zue däm sait da (er) au: Un dü sollsch iba fünf Schtädt si.

²⁰Un dr dritte kummt un sait: Herr, lueg, do isch di Pfund, des i (ich) in ä Duech vuwahrt ha;

²¹denn i (ich) ha mi gfirchtet vor dir, wel dü ä härte Ma bisch; dü nimmsch, was dü nit aglegt hesch, un erntesch, was dü nit gsajt hesch.

²²Er sait zue nem: Mit dinem eigene Wort richte i (ich) di, dü bese Knecht. Dü hesch gwißt, daß i (ich) ä härte Ma bi, nimm, was i (ich) nit aglegt ha, un ernt, was i (ich) nit gsajt ha:

²³wurum hesch dü dann (dnoh) mi Geld nit zue d Bank brocht? Un wenn i (ich) zruchkumme wär, hät ich's mit Zinse igfordert.

²⁴Un na (er) sait zue däne, de däbischtehn: Nähme des Pfund vu nem un gän's däm, der de zehn Pfund het.

²⁵Un sie sage zue nem: Herr, er het doch scho zehn Pfund.

²⁶Ich sag äich aba: Wer do het, däm wird ge wäre; vum däm aba, der nit het, wird au des gnumme wäre, was sa het.

²⁷Doch de mini Gegna (Feinde), de nit wen, daß i (ich) ihr Kenig wäre, hole sie her un macht sie vor ma (mir) ane.

²⁸Un als er des gsait het, goht da (er) vora un zeht nuf nohch Jerusalem.

²⁹Un s isch bassiert, als er nohch vu Betfage un Betanien a d Berg kummt, dr Elberg heißt, do schickt da (er) zwei Jinger

³⁰un sait: Gehn hi in des Dorf (Kaff), des vor uns (us) liet. Un wenn na rikumme, den na ä Esili abunde find, uf däm noh ne ä Mensch gsässä het; bindet s los un hole's her!

³¹Un wenn äich jemads froge doet: Wurum bindet ihr s los?, dann (dnoh) sage na: Dr Herr bruuch`s.

³²Un de na (er) gschickt het, gehn hi un find's, we er zue nene gsait het.

³³Als sie aba des Esili losbinde, sage sini Herre zue nene: Wurum binde ihr des Esili los?

³⁴De aba sage: Dr Herr bruuch`s.

³⁵Un sie bringe's zue Jesus un werfe ihri Kleida uf des Esili un hocke Jesus druf.

³⁶Als sa (er) etze nazeht, lege sie ihri Kleida uf d Wäg.

³⁷Un als er scho nohch am Schtich vum Elberg war, fange de ganze Lit mit d Jinger a, mit Fräid (Freud) Gott z lobe mit luta Schtimm iba alli Tade, de sie gsähne hän,

³⁸un sage: Globt isch, der do kummt, dr Kenig, in däm Name vum Herrn! Friede isch im Himmel un Ehri in dr Hechi!

³⁹Un ä baar Pharisäer sage zue nem: Meischta, wies doch dini Jinger zrecht!

⁴⁰Er git zantwort un sait: Ich sag äich: Wenn de schwiege den, so wäre de Schtei (Wackes) brelle.

⁴¹Un als er nooch hikummt, luegt er de Schtadt a un hiilt iba sie

⁴²un sait: Wenn doch au dü kenne dätsch zue d Ziit, was da zum Friede dient! Aba etze isch's vor dinene Auge vuborge.

⁴³Denn s wird ä Ziit iba di kumme, do wäre dini Gegna (Feinde) um di ä Wall ufwerfe, dich belagere un vu alle Siete agriffä,

⁴⁴un wäre di däm Bode gliechmache samt dinene Kinda in dir un kei Schtei (Wackes) uf däm andere losse in dir, wel dü de Ziit nit wißet da hesch, in der dü heimgsuecht worde bisch.

⁴⁵Un na (er) goht in d Tempel un fangt a, d Händla usztriebe,

⁴⁶un sait zue nene: S schtoht gschriebe (Jesaja 56,7): "Mi Hus soll ä Bäthus si"; ihr aba hän s zue nare Raibahehli gmacht.

⁴⁷Un na (er) lehrt jede Dag im Tempel. Aba d Hohenpriester un Schriftglehrti un de Agsähene vum Volk vulange dnohch, daß sie nen umbringe,

⁴⁸un find nit, we sie s mache solle; denn des ganze Volk hengt nem a un het uf nen ghärt.