Read Alemannische Bibel NT Lukas 2 Bible Online

Lukas 2 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 2

¹S isch bassiert zue dr Ziit, daß ä Gebot vum Kaisa Augustus üsgange isch, daß alli Welt gschätzt wird.

²Un de Schätzig war de allaerschti un isch bassiert zue d Ziit, do Quirinius Schtadthaltr in Syrien war.

³Un jeda goht, dmit da sich schätze lo ka, in si Schtadt.

⁴Do macht sich au Josef uf üs Galiläa, üs dr Schtadt Nazareth, in des jüdische Land zue d Schtadt David, de do heißt Bethlehem, wel er üs däm Hus un Gschlecht David war,

⁵dmit er sich schätze losst mit Maria, sinem vutraute Wib; de war schwanger.

⁶Un als sie dert ware, kummt de Ziit, daß sie ihr Kind uf d Welt bringe soll.

⁷Un sie gregt ihren erschte Bue un wickelt nen in Windle un legt nen in ä Krippe; denn sie hän sunscht kei Platz in dr Herberge.

⁸Un s ware Hirte in dselbe Gegend uf fem Feld bi d Hürde, de hete in d Nacht ihri Herde.

⁹Un dr Engel vum Herrn kunnt zue nene, un d Herrlichkeit vum Herrn laichtet um sie; un sie firchte sich arg.

¹⁰Un dr Engel sait zue nene: Firchte äich nit! Lueg, i (ich) vuzehl äich großi Fräid (Freud), de alle Velka widafahre wird;

¹¹denn äich isch hiit dr Heiland uf d Welt kumme , welcha isch Chrischtus, dr Herr, in dr Schtadt David.

¹²Un des hän zum Zeiche: ihr finde des Kind in Windle gwickelt un in einarä Krippe liege.

¹³Un drno war do bi däm Engel ä Schar vu himmlische Heerschare, de lobe Gott un sage:

¹⁴Ehri kert Gott in dr Hechi un Friede uf d Erde bi d Mensch vu sinem Wohlgfalle.

¹⁵Un als de Engel vu nene in d Himmel fahre, sage de Hirte undaänanda: Len uns (us) etze go nohch Bethlehem un de Gschichte aluege, de do gschähe isch, de uns (us) dr Herr kundgmacht het.

¹⁶Un sie kumme schnell un find beidi, Maria un Josef, dzue des Kind in dr Krippe liege.

¹⁷Als sie s aba gsähne hän, vukündige sie des Wort , des zue nene vu däm Kind gsait war.

¹⁸Un alli, vor de s kummt, wundre sich iba des, was ne de Hirte gsait hän.

¹⁹Maria aba merkt sich alli de Wort un bwegt sie in ihrem Herz.

²⁰Un de Hirte kähre wieda um, priese un lobe Gott fir alles, was sie ghärt un gsähne hän, we denn zue nene gsait war.

²¹Un als acht Däg um ware un ma des Kind bschnide moeß, git ma nem d Name Jesus, we er gnennt war vum Engel, bvor ra (er) im Muetterleib gregt war.

²²Un als de Däg vum Sufa wäre nohch rem Gesetz vum Moses ume ware, bringe sie nen nohch Jerusalem, um nen däm Herrn s zeig,

²³we gschriebe schtoht im Gesetz vum Herrn (2. Moses 13,2.15): "Alles Männliche, des zerscht d Muetterschoß durchbricht, soll däm Herrn heiligt heiße,

²⁴un um des Opfa darzbringe, we s gsait isch im Gesetz vum Herrn: " ä Baar Turtelduebe odr zwei jungi Dueben" (3. Moses 1,6-8).

²⁵Un lueg, ä Ma war in Jerusalem, mit Name Simeon; un der Ma war fromm un gottesfirchtig un het gwartet uf d Troscht Israels, un dr heilige Geischt war mit nem.

²⁶Un nem war ä Wort zdeil wore vum heilige Geischt, er soll d Dod nit säh, er het denn zvor d Chrischtus vum Herrn gsähne.

²⁷Un na (er) kummt uf Arege vum Geischt in d Tempel. Un als d Eltere des Kind Jesus in d Tempel bringe, um mit nem z doe, we`s Bruech isch nohch rem Gesetz,

²⁸do nimmt er nen uf sini Arm un lobt Gott un sait:

²⁹Herr, etze losch dü di Diena in Friede fahre, we dü gsait hesch;

³⁰denn mini Auge hän di Heiland gsähne,

³¹den dü gmacht hesch vor alle Mensch,

³²ä Lecht, zum laichte de Heide un zum Pries vu dinem Volk Israel.

³³Un si Vada (Babbe) un sini Muetter wundre sich iba des, was vu nem gsait wird.

³⁴Un Simeon segnet sie un sait zue Maria, vu sinere Muetter: Lueg, der isch bschtimmt zum Fall un zum Ufschtoh fir vieli in Israel un zue nem Zeiche, däm dägege gschwätzt wird

³⁵- un au durch di Seele wird ä Schwert goh -, dmit viele Herze`s denke gwahr wird.

³⁶Un s war ä Prophetin, Hanna, ä Dochta Phanuëls, üs däm Stamm Asser; de war alt. Sie het siebä Johr mit ihrem Ma gläbt, nochdem sie ghirotet het,

³⁷un war etze ä Witwe an de vierunachtzig Johr; de wich nit vum Tempel un dient Gott mit Faschte un Bäte Dag un Nacht.

³⁸De kunnt au dzue zue dselbe Schtund un priest Gott un schwätzt vu nem zue alle, de uf d Erlesig Jerusalems warte.

³⁹Un als sie alles gmacht hän nohch rem Gesetz vum Herrn, kähre sie wieda zruck nohch Galiläa in ihri Schtadt Nazareth.

⁴⁰Des Kind aba isch gwachse un wird stark, volla Wisheit, un Gottes Gnade war bi nem.

⁴¹Un sini Eltere gehn alli Johr nohch Jerusalem zum Passafescht.

⁴²Un als er zwöelf Johr alt war, gehn sie nuf nohch rem Bruch vum Fescht.

⁴³Un als de Däg vorbi ware un sie wieda Heim gehn, bliebt des Bebli Jesus in Jerusalem, un sini Eltere wußte's nit.

⁴⁴Sie meine aba, er wär unda d Freunde, un kumme ä Dagesreise wit un suechte nen unda d Vuwandte un Bekannte.

⁴⁵Un do sie nen nit finde, gehn sie wieda nohch Jerusalem un suechte nen.

⁴⁶Un s isch bassiert nohch dräi Däg, do finde sie nen im Tempel hocke, midde unda d Lehra, we er ne zuehert un sie gfrogt het.

⁴⁷Un alli, de nem zueghert hä, vuwundrete sich iba si Vuschtand un sini Antworte.

⁴⁸Un als sie nen sähn, vuschrecke sie sich. Un sini Muetter sait zue nem: Mensch Bue, wurum hesch dü uns (us) des a doe? Lueg, di Vada (Babbe) un i (ich) hän di arg gsuecht.

⁴⁹Un na (er) sait zue nene: Wurum hän ihr mich gsuecht? Wißt ihr nit, daß i (ich) si mueß in däm, was vu minem Vada (Babbe) isch?

⁵⁰Un sie vuschten des Wort nit, des er zue nene gsait het.

⁵¹Un na (er) goht mit ne nab un kummt nohch Nazareth un war ne folgsam. Un sini Muetter merkt sich alli de Sach in ihrem Herz.

⁵²Un Jesus nimmt zue a Wisheit, Altr un Gnade bi Gott un d Mensch.