Read Alemannische Bibel NT Lukas 21 Bible Online

Lukas 21 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 21

¹Er luegt aba uf un sieht, we de Riche ihri Opfa in d Gotteskaschte inelege.

²Er sieht aba au ä armi Witwe, de legt dert zwei Scherfli ine.

³Un na (er) sait: Gwiß, i (ich) sag äich: De armi Witwe het me als de alli ineglegt.

⁴Denn de alli hän ebis vu ihrem Ibafluß zum Opfa ineglegt; sie aba het vu ihra Armut alles ineglegt, was sie zum Läbä het.

⁵Un als ä baar vum Tempel sage, daß er mit schene Schtei (Wackes) un Kleinode gschmückt isch, sait da (er):

⁶S wird de Ziit kumme, in der vu allem, was ihr aluege, nit ei Schtei (Wackes) uf fem andere glo wird, der nit vubroche wär.

⁷Sie froge nen aba: Meischta, wenn wird des gschähe? un was wird s Zeiche si, wenn des gschähe wird?

⁸Er aba sait: Luege zue, len äich nit vufihre. Denn vieli wäre kumme unda minem Name un sage: Ich bi's, un: De Ziit isch herkumme. - Folgt tene nit nohch!

⁹Wenn ihr aba häre den vu Kreg un Ufruhr, so vuschrecke äich nit. Denn des mueß zvor gschähe; aba des End isch noh nit so bald do.

¹⁰Dann (Dnoh) sait da (er) zue nene: Ä Volk wird sich erhebe gege des andere un ä Rich gege des andere,

¹¹un s wäre gschähe großi Erdbebe un do un dert Hungasnet un Seuche; au wäre Schrecknisse un vum Himmel her großi Zeiche gschähe.

¹²Aba vor däm allem wäre sie Hand an äich lege un äich jage, un wäre äich ibaantworte d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) un Gfängnisse un äich vor Kenig un Schtadthaltr fihre um mines Namens wille.

¹³Des wird äich widafahre zue nem Ziignis.

¹⁴So nähmä etze äich zue Herze, daß ihr äich nit dvor sorgt, we ihr äich vuantworte sollt.

¹⁵Denn i (ich) will äich in`s Mul (Gosch) Wisheit ge, der alli äiri Gegner nit widaschtehn noh ufmucke kenne.

¹⁶Ihr wäre aba vurote vu Eltere, Breda, Vuwandte un Freunde; un ma wird ä baar vu äich umbringe.

¹⁷Un ihr wäre ghaßt si vu jedem um mines Namens wille.

¹⁸Un kei Haar vu äirem Kopf soll vulore go.

¹⁹Sin schtandhaft, un ihr den aicha Läbä gwinne.

²⁰Wenn ihr aba sähn, daß Jerusalem vu nem Heer blagret wird, dann (dnoh) wißet da, daß si Untagang nooch herkumme isch.

²¹Alsdann, wer in Judäa isch, dr haue ab in d Berge, un wer in dr Schtadt isch, gang üsä, un wer uf fem Land isch, kummt nit ri.

²²Denn des sin de Däg dr Vugeltig, daß erfillt wäre alles, was gschriebe isch.

²³Weh aba d Schwangere un d Schtillende in däne Däg! Denn s wird großi Not uf Erde si un Zorn iba des Volk kumme,

²⁴un sie wäre flege durch de Schärfe vum Schwert un gfange wäggfihrt unda alli Velka, un Jerusalem wird vutrammt wäre vu d Heide, bis de Ziit dr Heide erfillt isch.

²⁵Un s wäre Zeiche gschähe an Sunne un Mond un Schterne, un uf d Erde wird`s d Lit bang si, un sie wäre vuzage vor rem Bräuse un Woge vum Meer,

²⁶un d Lit wäre vugoh vor Angscht un in Erwartig dr Sach, de kumme soll iba de ganzi Erde; denn de Kräfte dr Himmel wäre ins Wanke kumme.

²⁷Un alsdann wäre sie sähne d Menschebue kumme in einarä Wolke mit großa Kraft un Herrlichkeit.

²⁸Wenn aba des afangt z gschähe, dann (dnoh) luege uf un hebt hoch äiri Kepf, wel sich äiri Erlesig naht.

²⁹Un na (er) sait tene ä Glichnis: Luege d Fiegebaum un alli Baim a:

³⁰wenn sie etzed usschlage un ihr sähn s, so wiße na selba, daß etzed dr Summa nooch isch.

³¹So au ihr: wenn ihr sähn, daß des alles bassiert, so wiße na, daß des Rich Gottes nohch isch.

³²Gwiß, i (ich) sag äich: Des Gschlecht wird nit vugoh, bis alles bassiert.

³³Himmel un Erde wäre vugoh; aba mi Wort vugoh nit.

³⁴Hete äich aba, daß äiri Herze nit bschwert wäre mit Frässä un Sufe un mit Sorge un der Dag nit pletzlig iba äich kummt we ä Falle;

³⁵denn er wird iba alli kumme, de ihr uf d ganze Erde huse.

³⁶So sin alliziit wach un bäte den, daß ihr stark sin, z entfliehe däm allem, was gschähe soll, un z schtoh vor rem Menschebue.

³⁷Er lehrt am Dag im Tempel; in d Nacht aba goht da (er) üsä un bliebt a däm Berg, den ma d Elberg nennt.

³⁸Un alli Lit mache sich freh uf zue nem, um nen im Tempel z häre.