Read Alemannische Bibel NT Lukas 22 Bible Online

Lukas 22 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 22

¹S war aba nooch des Fescht vu d Ungesäuerte Brot, des Passa heißt.

²Un d Hohenpriester un Schriftglehrti vulange dnohch, we sie nen umbringe kennte; denn sie firchte sich vor rem Volk.

³S fahrt aba dr Sadan in d Judas, gnennt Iskariot, der zue d Zahl dr Zwöelf ghärt het.

⁴Un na (er) goht hi un schwätzt mit d Hohenpriester un mit d Hauptlit driba, we er nen an sie vurote kennt.

⁵Un sie wäre froh un vuschpreche, nem Geld z ge.

⁶Un na (er) sait zue un suecht ä Glegeheit, daß er nen an sie vurotet ohni Ufsähe.

⁷S kummt etze dr Dag vu d Ungsäuerte Brot, a däm ma des Passalamm opfare moeß.

⁸Un na (er) schickt Petrus un Johannes un sait: Gehn hi un mache uns (us) des Passalamm, dmit ma (mir)'s ässä.

⁹Sie aba froge nen: Wo willsch dü, daß ma (mir)'s mache?

¹⁰Er sait zue nene: Luege, wenn ihr rikumme in de Schtadt, wird äich ä Mensch begegne, der trait ä Wassakrueg; gehn in des Hus, in des er inegoht,

¹¹un sage zum Husherr: D Meischta losst dir sage: Wo isch d Platz, an däm i (ich) des Passalamm ässä ka mit minene Jinger?

¹²Un na (er) wird äich ä große Saal zeigä, der mit Polschta vusähe isch; dert mache s.

¹³Sie gehn hi un find's, we er nene gsait het, un richte des Passalamm.

¹⁴Un als de Schtund kummt, het da (er) sich anekockt un de Aposchtel mit nem.

¹⁵Un na (er) sait zue nene: Mich het herzlich vulangt, des Passalamm mit äich z ässä, bvor i (ich) lied.

¹⁶Denn i (ich) sag äich, daß i (ich) s nimi ässä wäre, bis ses erfillt wird im Rich Gottes.

¹⁷Un na (er) nimmt den Kelch, dankt un sait: Nähme nen un deilt nen unda äich;

¹⁸denn i (ich) sag äich: Ich wäre vu etze a nit trinke vum Wischtock, bis des Rich Gottes kummt.

¹⁹Un na (er) nimmt des Brot, dankt un bricht's un git's sene un sait: Des isch mi Leib (Ranze), der fir äich ge wird; des den zue minem Adenke.

²⁰genau so au den Kelch nohch rem Ässä un sait: Der Kelch isch dr näji (naii) Packt (Abkumme) in minem Bloet, des fir äich vuschittet wird!

²¹Doch lueg, de Hand vu minem Vuräta isch mit ma (mir) am Disch.

²²Denn dr Menschebue goht zwar dohi, we s bschlosse isch; doch weh däm Mensch, durch den er vurote wird!

²³Un sie fange a, undaänanda zue froge, wer s wohl wär vu nene, der des doe wird.

²⁴S hebt sich au ä Händel unda d Jinger, wer vu nene als dr Greschte gelte soll.

²⁵Er aba sait zue nene: D Kenig herrsche iba ihri Velka, un ihri Machthaba len sich Wohldätr nenne.

²⁶Ihr aba nit so! Sundern dr Greschte unda äich soll si we dr Jingschte, un dr Vornehmschte we ä Diena.

²⁷Denn wer isch greßa: der am Disch hockt odr der dient? Isch's nit der, der am Disch hockt? Ich aba bi unda äich we ä Diena.

²⁸Ihr aba sin's, de ihr usgharrt hän bi ma (mir) in minere Afechtig.

²⁹Un i (ich) will äich des Rich ge, we ma (mir)'s mi Vada (Babbe) ge het,

³⁰daß ihr ässä un trinke sollt an minem Disch in minem Rich un hocke uf Throne un richte de zwöelf Schtämm Israels.

³¹Simon, Simon, lueg, dr Sadan het begehrt, äich z siebä we d Weize.

³²Ich aba ha fir di gfrogt, daß di Glaube nit ufhert. Un wenn dü dereinscht dich bekehrsch (umkert bisch), so stärk dini Breda.

³³Er aba sait zue nem: Herr, i (ich) bi parat, mit dir ins Gfängnis (Loch) un in d Dod z go.

³⁴Er aba sait: Petrus, i (ich) sag da: Dr Guller wird hiit nit krähe, bvor dü draimol gliignet hesch, daß dü mi kennsch.

³⁵Un na (er) sait zue nene: Als i (ich) äich usgsandt ha ohni Geldbiidel, ohni Daschä un ohni Schoeh, hän ihr do je Mangel ka? Sie sage: Nemols.

³⁶Do sait da (er) zue nene: Aba etze, wer ä Geldbiidel het, dr nihmt nen, gnau so au d Daschä, un wer's nit het, vukauft si Mandel un kauft ä Schwert.

³⁷Denn i (ich) sag äich: S mueß des a ma (mir) gmacht wäre, was gschriebe schtoht (Jesaja 53,12): "Er isch zue d Ibeltäta grechnet worde." Denn was vu ma (mir) gschriebe isch, des wird gmacht.

³⁸Sie sage aba: Herr, lueg, do sin zwei Schwerter. Er aba sait zue nene: S isch genoe.

³⁹Un na (er) goht nohch sinere Gwohnet üsä a d Elberg. S folg nem aba au d Jinger.

⁴⁰Un als er dohi kummt, sait da (er) zue nene: Bätet, dmit ihr nit in Afechtig fallet!

⁴¹Un na (er) rißt sich vu nene los, etwa ä Schteiwurf wit, un kniet ane, bäte

⁴²un sait: Vada (Babbe), willsch dü, so nimm d Kelch vu ma (mir); doch nit mi, sundern di Wille gschiht!

⁴³S erschient nem aba ä Engel vum Himmel un stärkt nen.

⁴⁴Un na (er) ringt mit däm Dod un bäte heftiga. Un si Schweiß wird we Bloetstropfe, de uf d Erde flege.

⁴⁵Un na (er) schtoht uf vum Gebet un kummt zue sinene Jinger un findet we sie schlofe vor Trurigkeit

⁴⁶un sait zue nene: Was schlofe na? Schtehn uf un bäte , dmit da nit in Afechtig fallet!

⁴⁷Als sa (er) aba noh schwätzt, lueg, do kummt ä Schar; un eina vu d Zwölf, der mit däm Name Judas, goht vor rene her un goht zum Jesus, um nen z küsse.

⁴⁸Jesus aba sait zue nem: Judas, vurotsch dü d Menschebue mit nem Kuß?

⁴⁹Als aba, de um nen ware, sähn, was gschähe wird, sag sie: Herr, solle ma (mir) mit däm Schwert drischla?

⁵⁰Un eina vu nene schlat noh rem Knecht vum Hohenpriester un haut nem si rechtes Ohr ab.

⁵¹Do sait Jesus: Len ab! Nit witer! Un na (er) rihrt si Ohr a un heilt nen.

⁵²Jesus aba sait zue d Hohenpriester un Hauptlit vum Tempel un d Älteschte, de zue nem herkumme ware: Ihr sin we gege ä Raiba (Deb, Vubrecha) mit Schwertern un mit Schtange usgzoge.

⁵³Ich bi jede Dag bi äich im Tempel gsi, un ihr hän nit Hand a mi glegt. Aba des isch äiri Schtund un de Macht vum Dunkle.

⁵⁴Sie packte nen aba un fihre nen ab un bringe nen in des Hus vum Hohenpriester. Petrus aba goht vu wietem nohch.

⁵⁵Do zinde sie ä Fiir a midde im Hof un hocke zämme; un Petrus het sich anekockt midde unda sie.

⁵⁶Do sieht nen ä Magd de am Fiir hocke un luegt ten genau a un sait: Der war au mit nem.

⁵⁷Er aba legt un sait: Wieb, i (ich) kenn nen nit.

⁵⁸Un noh einarä kleine Wieli sieht nen ä andere a un sait: Dü bisch au eina vu däne. Petrus aba sait: Mensch, i (ich) bi's nit.

⁵⁹Un nohch einarä Wieli, etwa nohch einarä Schtund, bschtätigt`s ä andere un sait: Gwiß, der war au mit nem; denn er isch ä Galiläer.

⁶⁰Petrus aba sait: Mensch, i (ich) weiß nit, was dü saisch. Un drno, während da noh schwätzt, kräht dr Guller.

⁶¹Un dr Herr drillt sich um un luegt Petrus a. Un Petrus denkt an des Wort vum Herrn, we er zue nem gsait het: Ehe hiit dr Guller kräht, wirsch dü mich draimol vuliigne.

⁶²Un Petrus goht üsä un hiilt ganz arg.

⁶³De Männa aba, de Jesus gfange halte, vuschpotte nen un schlen nen,

⁶⁴deckte si Visasch (Gsicht) zue un froge: Weissag, wer isch's, der di schlat?

⁶⁵Un noh mit viele andere Läschterunge schmähe sie nen.

⁶⁶Un als ses Dag wird, vusammle sich d Älteschte vum Volk, d Hohenpriester un Schriftglehrti un fihre nen vor ihr Rot

⁶⁷un sage: Bisch dü dr Chrischtus, so sag`s uns (us)! Er sait aba zue nene: Sag ich's äich, so glaubt ihr's nit;

⁶⁸frog i (ich) aba, so antworte ihr nit.

⁶⁹Aba vu etze a wird dr Menschebue hocke zue d Rechte dr Kraft Gottes.

⁷⁰Do sage sie alli: Bisch dü denn Gottes Bue? Er sait zue nene: Ihr sage`s, i (ich) bi`s.

⁷¹Sie aba sage: Was bruche ma (mir) noh fir ä Ziigniss? Mir hän's selbscht ghärt üs sinem Mul (Gosch).