Read Alemannische Bibel NT Lukas 24 Bible Online

Lukas 24 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 24

¹Aba am erschte Dag vu d Wuche arg freh kumme sie zum Grab un trage bi sich des guetschmeckende El, des sie gmacht hän.

²Sie find aba d Schtei (Wackes) wäggwälzt vorem Grab

³un gehn inä un find d Leib (Ranze) vum Herrn Jesus nit.

⁴Un als sie doriba trurig ware, lueg, do schtehn zue nene zwei Männa mit glänzende Kleida gegeiba.

⁵Sie aba vuschrekä un neige ihr Visasch (Gsicht) zue d Erde. Do sage de zue nene: Was suecht ihr d Lebändige bi d Dote?

⁶Er isch nit do, er isch ufgschtande. Denke dra, we er äich gsait het, als er noh in Galiläa war:

⁷Dr Menschebue mueß ibaantwortet wäre in de Händ (Pfode) vu d Sinda un kriizigt wäre un am dritte Dag ufschtoh.

⁸Un sie denke an si Wort.

⁹Un sie gehn wieda wäg vum Grab un vukindigte des alles d elf Jinger un d andere alle.

¹⁰S ware aba Maria vu Magdala un Johanna un Maria, vum Jakobus Muetter, un de andere mit tene; de sage des d Aposchteln.

¹¹Un s erschiente ne de Wort, als wär's Gschwätz, un sie glaube ne nit.

¹²Petrus aba schtoht uf un lauft zum Grab un buckt sich inä un sieht nur d Liendecha un goht dvu un vuwundret sich iba des, was gschähe war.

¹³Un lueg, zwei vu nene gehn an däm Dag in ä Dorf (Kaff), des war vu Jerusalem etwa zwei Wägschtunde wäg; däm si Name isch Emmaus.

¹⁴Un sie schwätze mitänanda iba alli Gschichte.

¹⁵Un s isch bassiert, als sie so schwätze un sich mitänanda bschproche hän, do kummt Jesus selbscht un goht mit tene.

¹⁶Aba ihri Auge wäre ghalte, daß sie nen nit erkenne.

¹⁷Er sait aba zue nene: Was sin des fir Sache, de ihr mitänanda vuhandle (feilsche) undawägs? Do bliebe sie trurig schtoh.

¹⁸Un dr eine, mit Name Kleopas, git zantwort un sait zue nem: Bisch dü dr einzige unda d Fremde in Jerusalem, der nit weiß, was in däne Däg dert gschähe isch?

¹⁹Un na (er) sait zue nene: Was denn? Sie aba sage zue nem: Des mit Jesus vu Nazareth, der ä Prophet war, mächtig in Tade un Wort vor Gott un alle Lit;

²⁰we nen unsri Hohenpriester un Obere zue d Dodesschtrof ibaantwortet un kriizigt hän.

²¹Mir aba ghofft hän, er isch s, der Israel erlese doet. Un iba des alles isch hiit dr dritte Dag, daß des gschähe isch.

²²Au hän uns (us) erschreckt ä baar Wieba üs unsera Midde, de sin freh bi däm Grab gsi,

²³hän si Leib (Ranze) nit gfunde, kumme un sage, sie hän ä Erschinig vu Engel gsähne, de sage, er läbt.

²⁴Un ä baar vu uns (us) gehn hi zum Grab un find's so, we de Wieba sage; aba Jesus hän sie nit gsäh.

²⁵Un na (er) sait zue nene: O ihr Tore (Dummköpf), z trägi Herze, all däm z glaube, was de Prophete gsait hän!

²⁶Mueß nit d Chrischtus des liede un in sini Herrlichkeit igo?

²⁷Un na (er) fangt a bi Moses un alle Prophete un legt tene üs, was in dr ganze Schrift vu nem gsait war.

²⁸Un sie kumme nooch an des Dorf (Kaff), wo sie higehn. Un na (er) schtellt sich, als wot da (er) witago.

²⁹Un sie netige nen un sage: Blib bi uns (us); denn s will Obend wäre, un dr Dag het sich gwillt (gneigt). Un na (er) goht inä, bi nene z bliebe.

³⁰Un s isch bassiert, als sa (er) mit tene z Disch hockt, nimmt da (er) des Brot, dankt, bricht's un git's ne.

³¹Do wäre ihri Auge ufdoe, un sie erkenne nen. Un na (er) vuschwindet vor rene.

³²Un sie sage undaänanda: het nit unsa Herz in uns (us) brennt, als sa (er) mit uns (us) gschwätzt het uf fem Wäg un uns (us) de Schrift ufdoe het?

³³Un sie sin ufgschtande zue dselbe Schtund, kähre zruck nohch Jerusalem un finde de Elf vusammelt un de bi nene ware;

³⁴de sage: Dr Herr isch erlich ufgschtande un däm Simon erschiene.

³⁵Un sie vuzehle ne, was uf fem Wäg gschähe war un we sie vu nem gwißt hän, als sa (er)`s Brot bricht.

³⁶Als sie aba dvu schwätze, kunnt er selbscht, Jesus, midde unda sie un sait zue nene: Friede isch mit äich!

³⁷Sie vuschrekä aba un firchte sich un meine, sie sähn ä Geischt.

³⁸Un na (er) sait zue nene: Was sin ihr so erschrocke, un wurum kummt so ä denke in aicha Herz?

³⁹Luege mini Händ (Pfode) un mini Feß, i (ich) bi's selba. Langt mi a un luege; denn ä Geischt het nit Fleisch un Knoche, we ihr sähn, daß i (ich) sie ha.

⁴⁰Un als sa (er) des gsait het, zeigt er ne d Händ (Pfode) un Feß.

⁴¹Als sie aba noh nit glaube vor Fräid (Freud) un sich vuwundrete, sait da (er) zue nene: Hän ihr ebis do zum ässä?

⁴²Un sie lege nem ä Schtuck brotene Fisch vor.

⁴³Un na (er) nimmt's un ißt vor rene.

⁴⁴Er sait aba zue nene: Des sin mini Wort, de i (ich) zue äich gsait ha, als i (ich) nooch bi äich war: S mueß alles erfillt wäre, was vu ma (mir) gschriebe schtoht im Gesetz vum Moses, in d Prophete un in d Psalmen.

⁴⁵Do het da (er) des Vuschtändnis ufdoe, so daß sie d Schrift vuschten,

⁴⁶un sait zue nene: So schtoht's gschriebe, daß d Chrischtus liede wird un ufschtoht vu d Dote am dritte Dag;

⁴⁷un daß predigt wird in sinem Name Buße zue d Vugebig dr Sinde unda alle Mensche. Fangt a in Jerusalem,

⁴⁸un sin dfir Ziige.

⁴⁹Un lueg, i (ich) will uf äich rabschicke, was mi Vada (Babbe) vuheiße het. Ihr aba sollt in dr Schtadt bliebe, bis ihr üsgrischtet wäre mit d Kraft üs dr Hechi.

⁵⁰Er fihrt sie aba üsä bis nohch Betanien un hebt d Händ (Pfode) uf un segnet sie.

⁵¹Un s isch bassiert, als sa (er) sie segnet, goht da (er) vu nene un fahrt uf gen Himmel.

⁵²Sie aba bäte nen a un kähre zruck nohch Jerusalem mit großa Fräid (Freud)

⁵³un ware alliziit im Tempel un priese Gott.