Read Alemannische Bibel NT Lukas 6 Bible Online

Lukas 6 - Alemannische Bibel NT bible

Lukas 6

¹Un s isch bassiert an einem Sabbat, daß er durch ä Kornfeld goht; un sini Jinger riße ä baar Ähre üs un vuriebe sie mit d Händ (Pfode) un ässä.

²Ä baar vu dr Pharisäer aba sage: Wurum den ihr, was am Sabbat nit recht isch?

³Un Jesus git zantwort un sait zue nene: Hän ihr nit des gläse, was David doe het, als sa hunga ka het un de, de bi nem ware?

⁴we er ins Hus Gottes goht un d Schaubrot nimmt un ißt, des doch nemads ässä het derfe als de Prieschter ällei, un we er sie au däne git, de bi nem ware?

⁵Un na (er) sait zue nene: Dr Menschebue isch au dr Herr iba d Sabbat.

⁶S isch bassiert aba a nem anderem Sabbat, daß er in d Synagoge (Gotteshus) goht un lehrt. Un do war ä Mensch, däm si rechti Hand war vudorrt.

⁷Aba d Schriftglehrti un Pharisäer gän acht druf, ob er au am Sabbat heile wird, dmit sie ebis find däte, nen z vuklage.

⁸Er aba merkt ihr denke un sait zue däm Ma mit dr vutrocknete Hand: Schtand uf un kumm viiri! Un na (er) schtoht uf un kunnt vor.

⁹Do sait Jesus zue nene: Ich frog äich: Isch's recht, am Sabbat Guetes z doe odr Beses, Läbä z ge odr vunichte?

¹⁰Un na (er) luegt sie alli ringsum a un sait zue nem: Schtreck di Hand üs! Un na (er) doet's; do wird sini Hand wieda zrechtgmacht.

¹¹De aba wäre ganz Vuruckt un schwätze mitänanda, was sie Jesus a doe wen.

¹²S isch bassiert zue dr Ziit, daß er uf ä Berg goht, um z bäte; un er bliebt d Nacht iba im Gebet zue Gott.

¹³Un als ses Dag wird, reft er sini Jinger un bschtimmt zwöelf vu nene, de er au Aposchtel gheiße het:

¹⁴Simon, den er au Petrus gheiße het, un Andreas, si Brueda, Jakobus un Johannes; Philippus un Bartholomäus;

¹⁵Matthäus un Thomas; Jakobus, d Bue vum Alphäus, un Simon, gnennt dr Zelot;

¹⁶Judas, d Bue vum Jakobus, un Judas Iskariot, der zum Vuräter wird.

¹⁷Un na (er) goht mit tene nab un kunnt uf ä ebenes Feld. Un um nen war ä großi Schar vu sinene Jinger un ä großi Schar vum Volk üs ganz Judäa un Jerusalem un üs däm Küschteland vu Tyrus un Sidon,

¹⁸de kumme ware, nen zue häre un vu ihre Krankheite gheilt z wäre; un de vu schlechte Geischta umtriebe ware, wäre gsund

¹⁹Un alles Volk suecht, nen z berihre; denn s goht Kraft vu nem üs, un er heilt sie alli.

²⁰Un na (er) hebt sini Auge uf iba sini Jinger un sait: Selig sin ihr Armi; denn des Rich Gottes isch äich.

²¹Selig sin ihr, de ihr etzed hunga hän; denn ihr solle satt wäre. Selig sin ihr, de ihr etzed hiile; denn ihr den lache.

²²Selig sin ihr, wenn äich de Mensch hasse un äich üsschtoße un bschimpfe un vuwerfe äiri Name als besi wägem Menschebue.

²³Freue äich an däne Däg un springe vor Freuid; denn luege, aicha Lohn isch groß im Himmel. Denn`s gliche hän ihri Vädare d Prophete doe.

²⁴Aba dgege: Weh äich Riche! Denn ihr hän airen Troscht scho ka.

²⁵Weh äich, de ihr etzed satt sin! Denn ihr den hunga ha. Weh äich, de ihr etzed lache den! Denn ihr den hiile un klage.

²⁶Weh äich, wenn äich alli guet schwätze! Denn des gliche hän ihri Vädare d falsche Prophete doe.

²⁷Aba i (ich) sag äich, de ihr grad zuehert: Liebt (Leb hän) äiri Gegna (Feinde); den wohl däne, de äich hasse;

²⁸segnet, de äich vuflueche; bittet fir de, de äich beleidigä:.

²⁹Un wer dir uf d Backe schlat, däm gib die andere au; un wer dir d Mandel nimmt, däm vuwer au d Rock nit.

³⁰Wer dich bittet, däm gib; un wer dir des was Dir isch nimmt, vu däm vulang`s nit zruck.

³¹Un we ihr wen, daß äich de Lit doe solle, so den nene au!

³²Un wenn ihr de leb (lieb) hän, de äich liebe, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn au d Sinda liebe ihri Freunde.

³³Un wenn ihr äire Wohltäta wohlden, was fir ä Dank hän ihr dvu? Denn d Sinda den desselbe au.

³⁴Un wenn ihr däne leiht, vu däne ihr ebis z gregä meinet, was fir ä Dank hän ihr dvu? Au d Sinda leihe d Sinda, dmit sie des Gliche gregä.

³⁵Vielmeh liebt (leb hän) äiri Gegna (Feinde); den Guetes un leiht, wo ihr nigs dfir z gregä hofft. So wird aicha Lohn groß si, un ihr den Kinda vum Allahechschte si; denn er isch gütig gege die Undankbare un Bese.

³⁶Sin barmherzig, we au aicha Vada (Babbe) barmherzig isch.

³⁷Un richte nit, so wäre na au nit grichtet. Vudamme nit, so wäre ihr nit vudammt. Vugen, so wird äich vuge.

³⁸Gen, so wird äich ge. Ä volles, drucktes, gritteltes un ibafließendes Maß wird ma in airen Schoß ge; denn ebe mit däm Maß, mit däm ihr meßt, wird ma äich wieda meße.

³⁹Er sait tene aba au ä Glichnis: Kann au ä Blindä in nem Blindä d Wäg zeigä? Werde sie nit alli beidi in de Gruebe flege?

⁴⁰Dr Jinger schtoht nit iba däm Meischta; wenn er ganz guet isch, so isch er we si Meischta.

⁴¹Was siehsch dü aba d Schplitta in dinem Brueda sinene Auge, un d Balkä in dinene Auge nimmsch dü nit wohr?

⁴²We kannsch dü sage zue dinem Brueda: Halt schtill, Brueda, i (ich) will d Schplitta üs dinem Aug ze, un dü siehsch selba nit d Balkä in dinem Aug? Dü Heuchla, ze zerscht d Balkä üs dinem Aug un lueg dann (dnoh) zue, daß dü d Schplitta vu dinem Brueda sinem Aug zehsch!

⁴³Denn s git kei guete Baum, der fuli Frucht trait, un kei fule Baum, der gueti Frucht trait.

⁴⁴Denn jeda Baum wird an sinere eigene Frucht erkennt. Ma pflickt jo nit Feige vu d Dorne, au liest ma nit Trübe vu d Hecke.

⁴⁵Ä guete Mensch bringt Guetes viiri üs däm guete Schatz vu sinem Herz; un ä bese bringt Beses viiri üs däm bese. Denn mit was des Herz voll isch, dvu goht s Mül (d Gosche) iba.

⁴⁶Was sage ihr zue ma (mir) aba Herr, Herr, un den nit, was i (ich) äich sag?

⁴⁷Wer zue ma (mir) kummt un härt mini Werter (Worte) un doet`s au i (ich) will äich zeigä, wäm er glich isch.

⁴⁸Er glich nem Mensch, dr ä Hus bäut het un grabt def un legt d Grund uf fen Felsä. Als aba ä Wasserflut kummt, do riß dr Strom an däm Hus un ka s nit bewege; denn`s war guet bäut.

⁴⁹Wer aba härt un nit doet, der glicht nem Mensch, der ä Hus bäut het uf d Bode, ohni Grund z lege; un dr Strom rißt a nem un s flegt gli zsämme, un si Ischturz isch groß.