Read Alemannische Bibel NT Johannes 11 Bible Online

Johannes 11 - Alemannische Bibel NT bible

Johannes 11

¹S liet aba eina krank do, Lazarus üs Betanien, däm Dorf (Kaff) vu d Maria un ihra Schweschta Marta.

²Maria aba war`s, de d Herr (Jesus) mit Salbel gsalbt un sini Feß mit ihre Hoor trocknet het. Däre ihr Brueda Lazarus war krank.

³Do schickte de Schweschtare zue Jesus un len nem sage: Herr, lueg, der, den dü leb (lieb) hesch, liet krank do.

⁴Als Jesus des ghärt het, sait da (er): De Kranket isch nit zum Dod, sundern zue d Vuherrlichung Gottes, dmit dr Bue Gottes dodurch vuherrlicht wird.

⁵Jesus aba het Marta leb (lieb) un ihri Schweschta un Lazarus.

⁶Als sa etze ghärt het, daß sa (er) krank war, bliebt er noh zwei Däg a däm Platz, wo na war;

⁷dnohch sait da zue sinene Jinger: Len uns (us) wieda nohch Judäa ze!

⁸Sini Jinger aba sage zue nem: Meischta, ebe noh wen d Jude di schteinige, un dü willsch wieda derthi ze?

⁹Jesus git zantwort: Het nit d Dag wöelf Stunden? Wer am Dag umägoht, der flegt sich nit nah; denn na sieht s Lecht vu d Welt.

¹⁰Wer aba bi Nacht umägoht, der flegt ane; denn s isch kei Lecht in nem.

¹¹Des het da gsait, un dnoh sait da (er) zue nene: Lazarus, unsa Fründ (Freund), schloft, aba i (ich) gang hi, nen ufzwecke.

¹²Do sage sini Jinger: Herr, wenn na schloft (pfüssä), wird's bessa mit nem.

¹³Jesus aba schwätzt vu sinem Dod; sie meine aba, er schwätzt vum normale Schlof (Pfüss).

¹⁴Do het`s ne Jesus fräi üsä gsait: Lazarus isch gschtorbe;

¹⁵un i (ich) bi froh um äich, daß i (ich) nit dogsi bi, dmit da glaubt. Aba len uns (us) zue nem go!

¹⁶Do sait Thomas, der Zwilling gnennt wird, zue d Jinger: Len uns (us) mit nem go, daß ma (mir) mit nem schterbe!

¹⁷Als Jesus kummt, findet da Lazarus scho vier Däg im Grab liege.

¹⁸Betanien aba war nohch bi Jerusalem, etwa ä halbe Schtund wäg.

¹⁹Un vieli Jude ware zue Marta un Maria kumme, sie z tröschte wägä ihrem Brueda.

²⁰Als Marta etze ghärt het, daß Jesus kummt, goht sie nem entgegä; Maria aba bliebt dheim hocke.

²¹Do sait Marta zue Jesus: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe.

²²Aba au etzed weiß i (ich): Was dü bittesch vu Gott, des wird dir Gott ge.

²³Jesus sait zue ihr: Di Brueda wird ufschtoh.

²⁴Marta sait zue nem: Ich weiß wohl, daß sa ufschtoh wird - bi dr Uferschtehig am Jingschte Dag.

²⁵Jesus sait zue ihr: Ich bi d Uferschtehig un des Läbä. Wer an mi glaubt, der wird läbä, au wenn na schtirbt;

²⁶un wer do läbt un glaubt an mi, der wird nimmi schterbe. Glaubsch dü des?

²⁷Sie sait zue nem: Jo, Herr, i (ich) glaub, daß dü dr Chrischtus bisch, dr Bue Gottes, der in d Welt kumme isch.

²⁸Un als sie des gsait het, goht sie hi un reft ihri Schweschta Maria heimlich un sait zue ihr: Dr Meischta isch do un rueft di.

²⁹Als Maria des ghärt het, schtoht sie schnell uf un kummt zue nem.

³⁰Jesus aba war noh nit in des Dorf (Kaff) kumme, sundern war noh dert, wo nem Marta begegnet war.

³¹Als d Jude, de bi ihr im Hus ware un sie tröschtet hän, sähn, daß Maria schnell ufschtod un üsä gange isch, gehn sie ihr nohch, wel sie denkt hän: Sie goht zum Grab, um dert z hiile.

³²Als etze Maria dohi kummt, wo Jesus war, un sieht nen, flegt sie nem vor d Feß un sait zue nem: Herr, wärsch dü do gsi, mi Brueda wär nit gschtorbe.

³³Als Jesus sieht, we sie hiilt un we au d Jude hiilä, de mit ihr kumme ware, wird da bes im Geischt un wird arg trurig

³⁴un sait: Wo hän ihr nen higlegt? Sie sage nem: Herr, kumm un lueg`s da a!

³⁵Un Jesus gehn d Auge iba.

³⁶Do sage d Jude: Lueg, we het da (er) nen leb (lieb) ka!

³⁷Ä baar aba unda ne sage: Er het däm Blindä d Auge ufdoe; ka er nit au mache, daß der nit schterbe moeß?

³⁸Do wird Jesus abamols bes un kummt zum Grab. S war aba ä Höhli, un ä Schtei (Wackes) liet dvor.

³⁹Jesus sait: Hebt d Schtei (Wackes) wäg! Do sait zue nem Marta, de Schweschta vum Vuschtorbene: Herr, er stinkt scho; denn na liet sit vier Däg do.

⁴⁰Jesus sait zue ihr: Hab i (ich) dir nit gsait: Wenn dü glaubsch, wirsch dü d Herrlichkeit Gottes säh?

⁴¹Do hebe sie d Schtei (Wackes) wäg. Jesus aba hebt sini Auge uf un sait: Vada (Babbe), i (ich) dank dir, daß dü mi ghärt hesch.

⁴²Ich weiß, daß dü mi alliziit hersch; aba um d Lit wägä, de do sin, sag ich's, dmit sie glaube, daß dü mi gschickt hesch.

⁴³Als sa (er) des gsait het, reft er mit luta Schtimm: Lazarus, kumm üsä!

⁴⁴Un dr Vuschtorbene kummt üsä, bunde mit Grabdecha an d Feß un Händ (Pfode), un si Gsicht (Visasch) war vuhillt mit nem Schweißduech. Jesus sait zue nene: Lese de Bindene un len nen go!

⁴⁵Vieli etze vu d Jude, de zue Maria kumme ware un gsäh hän, was Jesus doe het, glaube a nen.

⁴⁶Ä baar aba vu nene gehn hi zue d Pharisäer un sage ne, was Jesus doe het.

⁴⁷Do vusammle d Hohenpriester un d Pharisäer d Hohe Rot un sage: Was den ma (mir)? Der Mensch doet vieli Zeiche.

⁴⁸Losse man so, dann (dnoh) wäre sie alli a nen glaube, un dann (dnoh) kumme d Röma un nähmä uns (us) s Land un d Lit.

⁴⁹Eina aba vu nene, Kaiphas, der in däm Johr Hoherpriester war, sait zue nene: Ihr wißt nigs;

⁵⁰ihr bedenkt au nit: S isch bessa fir äich, ä Mensch schtierbt fir s Volk, als daß des ganze Volk vugoht.

⁵¹Des het da aba nit vu sich üs gsait, sundern wel la in däm Johr Hoherpriester war, wissagt er. Denn Jesus soll schterbe fir s Volk,

⁵²un nit fir des Volk ällei, sundern au, um de vuschtraite Kinda Gottes zämmezbringe.

⁵³Vu däm Dag a war`s fir sie bschlosse, daß sie nen umbringe däte.

⁵⁴Jesus aba goht nimi fräi umä unda d Jude, sundern goht vu dert wäg in ä Gegend nohch bi d Wüschte, in ä Schtadt mit Name Ephraim, un bliebt dert mit d Jinger.

⁵⁵S war aba nohch des Passafescht vu d Jude; un vieli üs dr Gegend gehn nuf nohch Jerusalem vor rem Fescht, daß sie sich sufa gmacht hän.

⁵⁶Do froge sie nohch Jesus un schwätze mitänanda, als sie im Tempel gschtande sin: Was meinet ihr? Er wird doch nit zum Fescht kumme?

⁵⁷D Hohenpriester un Pharisäer aba hän Bfehl ge: Wenn jemads weiß, wo na (er) isch, soll la (er)'s azeige, dmit sie nen packe kennte.