Read Alemannische Bibel NT Johannes 3 Bible Online

Johannes 3 - Alemannische Bibel NT bible

Johannes 3

¹S war aba ä Mensch unda d Pharisäer mit Name Nikodemus, eina vu d Obere dr Jude.

²Der kummt zue Jesus bi Nacht un sait zue nem: Meischta, ma (mir) wisse, dü bisch ä Lehrer, vu Gott kumme; denn nemads ka de Zeiche doe, de dü doesch, s`isch denn Gott mit nem.

³Jesus git zantwort un sait zue nem: Gwiß, gwiß, i (ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre, so ka er des Rich Gottes nit säh.

⁴Nikodemus sait zue nem: We ka ä Mensch uf d Welt kumme (gebore), wenn na alt isch? Kann er denn wieda in d Leib (Ranze) vu sinere Muetter go un uf d Welt kumme?

⁵Jesus git zantwort: Gwiß, gwiß, i (ich) sag dir: S`isch denn, daß jemads uf d Welt kummt (gebore) üs Wassa un Geischt, so ka er nit in des Rich Gottes kumme.

⁶Was vum Fleisch uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Fleisch; un was vum Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch, des isch Geischt.

⁷Wundere di nit, daß i (ich) dir gsait ha: Ihr mehn vu naiem uf d Welt kumme (gebore) wäre.

⁸D Wind blost, wo na (er) will, un dü hersch si Sause wohl; aba dü weiß nit, woher er kummt un wohi er fahrt. So isch s bi jedem, der üs däm Geischt uf d Welt kumme (gebore) isch.

⁹Nikodemus git zantwort un sait zue nem: We ka des gschähe?

¹⁰Jesus git zantwort un sait zue nem: Bisch dü Israels Lehrer un weisch des nit?

¹¹Gwiß, gwiß, i (ich) sag dir: Mir schwätze, was ma (mir) wisse, un beziige, was ma (mir) gsähne hän; ihr aba riße unsa Ziignis nit a.

¹²Ihr Glaubt nit, wenn i (ich) äich vu irdische Dinge sag, we wen ihr glaube, wenn i (ich) äich vu himmlische Dinge sag?

¹³Un nemads isch gen Himmel ufgfahre üßa däm, der vum Himmel rabkumme isch, nämlich dr Menschebue.

¹⁴Un we Moses in dr Wüschte d Schlange hoch gmacht het, so mueß dr Menschebue hoch gmacht wäre,

¹⁵dmit alli, de a nen glaube, des ewige Läbä hän.

¹⁶Denn eso het Gott d Welt gliebt (leb ka), daß sa (er) si einzige Bue git, dmit alli, de a nen glaube, nit vulore wäre, sundern des ewige Läbä hän.

¹⁷Denn Gott het si Bue nit in d Welt gschickt, daß sa (er) d Welt richtet, sundern daß d Welt durch nen grettet wird.

¹⁸Wer a nen glaubt, der wird nit grichtet; wer aba nit glaubt, der isch scho grichtet, denn na (er) glaubt nit a d Name vum eingeborene Bue Gottes.

¹⁹Des isch aba des Gricht, daß des Lecht in d Welt kumme isch, un d Mensche liebte s Dunkle me als des Lecht, denn ihri Werke ware bes.

²⁰Wer Beses doet, der haßt s Lecht un kummt nit zum Lecht, dmit sini Werke nit ufdeckt wäre.

²¹Wer aba d Wohret doet, der kummt zum Lecht, dmit bekannt wird, daß sini Werke in Gott gmacht sin.

²²Dnohch kummt Jesus mit sinene Jinger in des Land Judäa un bliebt dert ä Wieli mit ne un het dauft.

²³Johannes aba het au noh dauft in Änon, nohch bi Salim, denn s war do viel Wassa; un sie kumme un len sich daufe.

²⁴Denn Johannes war noh nit ins Gfängnis (Loch) gworfe.

²⁵Do gits sich ä Händel zwische d Jinger vum Johannes un nem Jude iba`s Sufa wäre.

²⁶Un sie kumme zue Johannes un sag zue nem: Meischta, der bi dir war gegeiba vum Jordan, däm dü des Ziignis ge hesch, lueg, der dauft, un jeda kummt zue nem.

²⁷Johannes git zantwort un sait: Ä Mensch ka nigs nähmä, wenn`s nem nit vum Himmel ge isch.

²⁸Ihr selbscht sin mini Ziige, daß i (ich) gsait ha: Ich bi nit dr Chrischtus, sundern vor nem her gschickt.

²⁹Wer d Braut het, der isch d Bräutigam; dr Fründ (Freund) vum Bräutigam aba, der däbischtoht un nem zuehert, freut sich arg iba de Schtimm vum Bräutigam. Mi Fräid (Freud) isch etze do.

³⁰Er mueß wachse, i (ich) aba mueß abneh.

³¹Der vu obe her kummt, isch iba allem. Wer vu dr Erde isch, der isch vu d Erde un schwätzt vu d Erde. Der vum Himmel kummt, dr isch iba allem

³²un beziigt, was sa (er) gsähne un ghärt het; un si Ziignis nimmt nemads a.

³³Wer`s aba animmt, der bsiegelt, daß Gott wohr isch.

³⁴Denn der, den Gott gschickt het, schwätzt Gottes Wort; denn Gott git d Geischt ohni Maß.

³⁵Dr Vada (Babbe) het d Bue leb un het nem alles in sini Hand ge.

³⁶Wer a d Bue glaubt, der het des ewige Läbä. Wer aba däm Bue nit hörig isch, der wird des Läbä nit säh, sundern d Zorn (Wuet) Gottes bliebt iba nem.