Read Alemannische Bibel NT Johannes 4 Bible Online

Johannes 4 - Alemannische Bibel NT bible

Johannes 4

¹Als etze Jesus ghert het, daß d Pharisäer z Ohre kumme war, daß sa (er) me zue Jinger macht un dauft het als Johannes

²- obwohl Jesus nit selba dauft het, sundern sini Jinger -,

³vuloßt er Judäa un goht wieda nohch Galiläa.

⁵Do kummt er in ä Schtadt Samariens, de heißt Sychar, nooch bi däm Feld, des Jakob sinem Bue Josef ge het.

⁶S war aba dert d Jakobs Brunne. Wel etze Jesus med war vu dr Reise, het da (er) sich anekockt am Brunne; s war um di sechsti Schtund.

⁷Do kummt ä Wieb üs Samarien, um Wassa zue schöpfe. Jesus sait zue nare: Gib ma (mir) z trinke!

⁸Denn sini Jinger ware in d Schtadt gange, um Ässä z kaufe.

⁹Do sait des samaritische Wieb zue nem: We, dü bittesch mi um ebis z trinke, wo dü ä Jud bisch un i (ich) ä samaritisches Wieb? Denn d Jude hän keini Gmeinschaft mit d Samariter. -

¹⁰Jesus git zantwort un sait zue nare: Wenn dü kenne dätsch de Gabe Gottes un wer des isch, der zue dir sait: Gib ma (mir) z trinke!, dü bätesch nen, un der gäb dir lebendiges Wassa.

¹¹Do sait zue nem des Wieb: Herr, hesch dü doch nigs, womit dü schöpfe könntesch, un d Brunne isch def; woher hesch dü dann (dnoh) lebendiges Wassa?

¹²Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Jakob, der uns (us) dän Brunne ge het? Un na (er) het drus trunke un sini Kinda un sini Viecha.

¹³Jesus git zantwort un sait zue ihr: Wer vu däm Wassa trinkt, der wird wieda durschtig;

¹⁴wer aba vum Wassa trinke wird, des i (ich) nem gib, d wird in Ewigkeit nit durschtig, sundern des Wassa, des i (ich) nem ge wär, des wird in nem ä Quelle vum Wassa wäre, des in des ewige Läbä quillt.

¹⁵Do sait des Wieb zue nem: Herr, git ma (mir) des Wassa, dmit i (ich) nit durschtig bin un i (ich) nit herkumme mueß, um z schöpfe!

¹⁶Jesus sait zue ihr: Gang hi, ruf di Ma un kumm wieda her!

¹⁷Des Wieb git zantwort un sait zue nem: Ich ha kei Ma. Jesus sait zue ihr: Dü hesch recht gantwortet: Ich ha kei Ma.

¹⁸Fünf Männa hesch dü ka, un der, den dü etzed hesch, isch nit di Ma; des hesch dü recht gsait.

¹⁹Des Wieb sait zue nem: Herr, i (ich) sieht, daß dü ä Prophet bisch.

²⁰Unseri Vädare hän uf däm Berg abätet , un ihr sage, in Jerusalem isch d Platz, wo ma abäte (ahimmle) soll.

²¹Jesus sait zue ihr: Glaube ma (mir), Wieb, s kummt de Ziit, daß ihr nit uf däm Berg nohch in Jerusalem d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) den.

²²Ihr wißt nit, was ihr abäte den; ma (mir) wisse aba, was ma (mir) abäte (ahimmle); den des Heil kummt vu d Jude.

²³Aba s kummt de Ziit un isch scho etzed, in der di wahre (rechte) Abäta d Vada (Babbe) abäte (ahimmle) wäre im Geischt un in dr Wohret; denn au d Vada (Babbe) will solchi Abäta ha.

²⁴Gott isch Geischt, un de nen abäte (ahimmle), de mehn nen im Geischt un in dr Wohret abäte (ahimmle).

²⁵Do sait des Wieb zue nem: Ich weiß, daß d Messias kummt, der do Chrischtus heißt. Wenn der kummt, wird da (er) uns (us) alles vukündige.

²⁶Jesus sait zue ihr: Ich bi's, der mit dir schwätzt.

²⁷Inzwische kumme sini Jinger, un sie wundre sich, daß sa (er) mit nem Wieb schwätzt; doch gsait het nemads: Was frogsch dü? odr: Was schwätzesch dü mit ihr?

²⁸Do losst des Wieb ihre Krög schtoh un goht in d Schtadt un sait zue d Lit:

²⁹Kummt, luege ä Mensch, der ma (mir) alles gsait het, was i (ich) doe ha, ob ba (er) nit d Chrischtus isch!

³⁰Do gehn sie üs d Schtadt üsä un kumme zue nem.

³¹Inzwische mahnte nen d Jinger un sage: Rabbi, iß!

³²Er aba sait zue nene: Ich ha ä Ässä z ässä, vu däm ihr nigs wißt.

³³Do sag d Jinger undaänanda: Het nem jemads z ässä brocht?

³⁴Jesus sait zue nene: Mi Ässä isch des, daß i (ich) doe was d Wille vu däm isch, der mi gschickt het, un vollend si Gschaffenes.

³⁵Sage ihr nit selba: Das ses noh vier Monet sin, dann (dnoh) kummt d Ernte? Lueg, i (ich) sag äich: Hebt äiri Aug uf un luege uf d Felda, denn sie sin rief zue d Ernte.

³⁶Wer erntet, gregt scho si Lohn un sammlet Frucht zum ewige Läbä, dmit sich mitänanda sich fräie, der do sajt un dr do erntet.

³⁷Denn do isch d Spruch wohr: Der eine sajt, dr andere erntet.

³⁸Ich ha äich gschickt, z ernten, wo ihr nigs gschafft hän; anderi hän gschafft, un äich isch ihri Arbet zguet kumme.

³⁹S glaube aba a nen vieli vu d Samariter üs d Schtadt wägä däm Wieb, de beziigt het: Er het ma (mir) alles gsait, was i (ich) doe ha.

⁴⁰Als etze d Samariter zue nem kumme, bitt sie nen, bi nene z bliebe; un na (er) bliebt zwei Däg do.

⁴¹Un noh viel me glaube wägä sinem Wort

⁴²un sage zue däm Wieb: Vu etze a glaube ma (mir) nimi wägä dir; denn ma (mir) hän selba ghärt un wißet: Des isch gwiß dr Welt Heiland.

⁴³Aba nohch zwei Däg goht da (er) vu dert witer nohch Galiläa.

⁴⁴Denn na (er) selba, Jesus, beziigt, daß ä Prophet dheim nigs gilt.

⁴⁵Als sa (er) etze nohch Galiläa kummt, nähmä nen de Galiläer uf, de alles gsähne hän, was sa (er) in Jerusalem uf fem Fescht doe het; denn sie ware au zum Fescht kumme.

⁴⁶Un Jesus kummt abamols nohch Kana in Galiläa, wo na (er) des Wassa zue Wi gmacht het. Un s war ä Ma im Denscht vum Kenig; däm si Bue liet krank in Kapernaum.

⁴⁷Wo der ghärt het, daß Jesus üs Judäa nohch Galiläa kummt, goht da hi zue nem un bittet nen, rabzkumme un sinem Bue zue helfe; denn na war dodkrank.

⁴⁸Un Jesus sait zue nem: Wenn ihr nit Zeiche un Wunda sähn, so glaube na nit.

⁴⁹Dr Ma sait zue nem: Herr, kumm rab, bvor mi Kind schtirbt!

⁵⁰Jesus sait zue nem: Gang hi, di Bue läbt! Der Ma glaubt däm Wort, des Jesus zue nem gsait het, un goht hi.

⁵¹Un während er nabgoht, träffe nen sini Knecht un sage: Di Kind läbt.

⁵²Do frogt er si nohch d Schtund, in der`s bessa mit nem wore war. Un sie antworte nem: Geschtern um di siebti Schtund het nen des Feba vuloße.

⁵³Do het d Vada (Babbe) gmerkt, daß ses de Schtund war, in däre Jesus zue nem gsait het: Di Bue läbt. Un na (er) het glaubt mit sinem ganze Hus.

⁵⁴Des isch etze des zweite Zeiche, des Jesus doe het, als sa (er) üs Judäa nohch Galiläa kumme isch.