Read Alemannische Bibel NT Johannes 5 Bible Online

Johannes 5 - Alemannische Bibel NT bible

Johannes 5

¹Dnohch war ä Fescht vu d Jude, un Jesus zeht nuf nohch Jerusalem.

²S isch aba in Jerusalem bim Schaftor ä Teich, der heißt uf hebräisch Betesda. Dert sin fünf Hallene;

³in däne sin vieli Kranki gläge, Blindi, Lahmi, Üszehrti. De warte druf, daß sich des Wassa bwegt. 1.9

⁴Denn dr Engel vum Herrn fahrt vu Ziit zue Ziit rab in d Teich un bwegt des Wassa. Wer etze zerscht niigoht, nohchdem sich des Wassa bwegt het, der wird gsund, an wela Kranket er au lietet.

⁵S war aba dert ä Mensch, der liet achtdädrißig Johr krank do.

⁶Als Jesus den liege sieht un ghärt het, daß sa scho so lang gläge het, sait da (er) zue nem: Willsch dü gsund wäre?

⁷D Kranke git nem zantwort: Herr, i (ich) ha kei Mensch, der mi in d Teich hole doet, wenn des Wassa sich bwegt het; wenn i (ich) aba hikumm, so schtiegt ä andere vor ma inä.

⁸Jesus sait zue nem: Schtand uf, nimm di Bett un gang Heim!

⁹Un gli druf wird der Mensch gsund un nimmt si Bett un goht Heim.

¹⁰Do sage de Jude zuecdem, der gsund wore war: S isch hiit Sabbat; dü darfsch di Bett nit schleipfe (schläppe).

¹¹Er git ne zantwort: Der mi gsund gmacht het, sait zue ma (mir): Nimm di Bett un gang Heim!

¹²Do froge sie nen: Wer isch des gsi, der zue dir gsait het: Nimm di Bett un gang Heim?

¹³Der aba gsund wore war, het nit gwißt, wer s war; denn Jesus war wäg, well so viel Lit a däm Platz ware.

¹⁴Dnohch findet nen Jesus im Tempel un sait zue nem: Lueg, dü bisch gsund wore; sündige etze nimi, daß dir nit ebis Schlimmeres bassiert.

¹⁵Der Mensch goht hi un vuzehlt d Jude, s isch Jesus, dr mi gsund gmacht het.

¹⁶Drum vufolgte d Jude Jesus, wel la (er) des am Sabbat doe het.

¹⁷Jesus aba git ne zantwort: Mi Vada (Babbe) schafft (wirkt) bis uf däne Dag, un i (ich) schaff (wirkt) au.

¹⁸Drum vulange d Jude noh viel me dnohch, nen umzbringe, wel er nit ällei d Sabbat bricht, sundern au gsait het, Gott isch si Vada (Babbe), un macht sich selbscht Gott glich.

¹⁹Do git Jesus zantwort un sait zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Dr Bue ka nigs vu sich üs doe, sundern nur, was sa (er) d Vada (Babbe) doe sieht; denn was der doet, des gliche doet au dr Bue.

²⁰Denn dr Vada (Babbe) het d Bue leb (lieb) (leeb) un zeigt nem alles, was sa (er) doe soll, un doet nem noh greßeri Sache (Werke) zeigä, so daß ihr äich vuwundere den.

²¹Denn we d Vada (Babbe) di Dote uferweckt un sie lebändig macht, so macht au d Bue lebändig, weli er will.

²²Denn d Vada (Babbe) richtet nemads, sundern het alles Gricht däm Bue ibage,

²³dmit sie alli d Bue ehre (priise), we sie d Vada (Babbe) ehre. Wer d Bue nit ehrt, der ehrt d Vada (Babbe) nit, der nen gschickt het.

²⁴Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer mi Wort härt un glaubt däm, der mi gschickt het, der het des ewige Läbä un kummt nit in`s Gricht, sundern na (er) isch vum Dod zum Läbä durigange.

²⁵Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: S kummt de Schtund un isch scho etzed do, daß di Dote härä wäre d Schtimm vum Bue Gottes, un de sie härä wäre, de wäre läbä.

²⁶Denn we d Vada (Babbe) des Läbä het in sich selba, so het da (er) au däm Bue ge, des Läbä z ha in sich selba;

²⁷un na (er) het nem Vollmacht ge, des Gricht z mache (hebe, halte), wel la (er) d Menschebue isch.

²⁸Wundere äich dodriba nit. Denn s kummt de Schtund, in der alli, de in d Gräber sin, sini Schtimm härä wäre,

²⁹un wäre voekumme, de wo Guetes doe hän, zue d Uferschtehig zum Läbä, de wo aba Beses doe hän, zue d Uferschtehig zum Gricht.

³⁰Ich ka nigs vu ma (mir) üs doe. We i (ich) her, so richte i (ich), un mi Gricht isch Grecht; denn i (ich) suech nit mi Wille, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het.

³¹Wenn i (ich) vu ma (mir) selbscht ziige bi, so isch mi Ziignis nit wohr.

³²Ä andere isch's, der vu ma (mir) ziigt (zeugt); un i (ich) weiß, daß des Ziignis wohr isch, des sa (er) vu ma (mir) git.

³³Ihr hän zue Johannes gschickt, un na (er) het de Wohret beziigt.

³⁴Ich aba nihm nit Ziignis vu nem Mensch a; sundern i (ich) sag des, dmit ihr selig wäre.

³⁵Er war ä brennendes un scheinendes Lecht; ihr aba wellet ä kleini Wieli frehlich si in sinem Lecht.

³⁶Ich aba ha ä greßeres Ziignis als des vum Johannes; denn de Sache (Werke), de ma (mir) d Vada (Babbe) ge het, dmit i (ich) sie mach (vollbring), ebe de Sache (Werke), de i (ich) doe ha, beziige vu ma (mir), daß mi d Vada (Babbe) gschickt het.

³⁷Un d Vada (Babbe), der mi gschickt het, het vu ma (mir) Ziignis ge. Ihr hän nemols sini Schtimm ghärt noh sini Gschtalt gsähne,

³⁸un si Wort len na nit in äich huse; denn ihr glaube däm nit, den na gschickt het.

³⁹Ihr sueche in d Schrift, denn ihr meine, ihr hän des ewige Läbä drin; un sie isch's, de vu ma (mir) ziigt (zeugt);

⁴⁰aba ihr wen nit zue ma (mir) kumme, daß ihr des Läbä hättet.

⁴¹Ich nihm nit Ehri vu Mensche;

⁴²aba i (ich) kenn äich, daß ihr nit Gottes Lebi (Liebe) in äich hän.

⁴³Ich bi kumme im Name vu minem Vada (Babbe), un ihr nähmä mi nit a. Wenn ä andere kumme wird in sinem eigene Name, den den na anähme.

⁴⁴We kenne ihr glaube, de ihr Ehri vuänanda nähmä den, un d Ehri, de vum älleinige Gott isch, suecht da nit?

⁴⁵Ihr mehn nit meine, daß i (ich) äich vor rem Vada (Babbe) vuklage wär; s isch eina, der äich vuklagt: Moses, uf den ihr hofft.

⁴⁶Wenn ihr Moses glaubte dätet, so au ma (mir); denn er het vu ma (mir) gschriebe.

⁴⁷Wenn ihr aba sinere Schrift nit glaubt, we den na dann (dnoh) minem Wort glaube?