Read Alemannische Bibel NT Johannes 6 Bible Online

Johannes 6 - Alemannische Bibel NT bible

Johannes 6

¹Dnohch fahrt Jesus wäg iba des Galiläische Meer, der au See vu Tiberias heißt.

²Un s goht nem viel Volk nohch, wel sie de Zeiche gsäh hän, de na (er) a d Kranke doet.

³Jesus aba goht uf ä Berg un het sich anekockt mit sinene Jinger.

⁴S war aba kurz vor rem Passa, däm Fescht vu d Jude.

⁵Do hebt Jesus sini Auge uf un sieht, daß viel Volk zue nem kummt, un sait zue Philippus: Wo kaufe ma (mir) Brot, dmit de z ässä hän?

⁶Des het da gsait, um ne z prefe; denn na (er) het wohl gwißt, was sa doe wot.

⁷Philippus git nem zantwort: Fir zweihundat Silbagrosche Brot isch nit gnoe fir sie, dmit jeda ä weng gregt.

⁸Do sait eina vu sinene Jinger, d Andreas, dr Brueda vum Simon Petrus:

⁹S isch ä Kind do, des het fünf Gerschtebrot un zwei Fisch; aba was isch des fir so vieli?

¹⁰Jesus aba sait: Len de Lit sich lagere. S war aba viel Gras an däm Platz. Do lagrete sich etwa fünfdusig Männa.

¹¹Jesus aba nimmt de Brot, dankt un git sie däne, de sich glagret hän; gnau so au vu d Fisch, soviel sie wen.

¹²Als sie aba satt ware, sait da (er) zue sinene Jinger: Sammle di ibrige Brocke uf, dmit nigs umkummt (vudorbe wird).

¹³Do sammle sie un fillä vu d fünf Gerschtebrot zwöelf Kerb mit Brocke, de däne ibrigbliebe sin, de gässä hän.

¹⁴Als etze de Lit des Zeiche gsäh hän, des Jesus doe het, sage sie: Des isch gwiß dr Prophet, der in d Welt kumme soll.

¹⁵Als Jesus etze gmerkt het, daß sie kumme däte un nen packe, um nen zum Kenig z mache, haut da ab wieda uf d Berg, er selba ällei.

¹⁶Am Obend aba gehn sini Jinger nab an d See,

¹⁷schtiege in ä Boot un fahre iba d See nohch Kapernaum. Un s war scho finschta wore, un Jesus war noh nit zue nene kumme.

¹⁸Un d See wird ufgwehlt (wild) vu nem schtarken Wind.

¹⁹Als sie etze etwa ä Schtund grödert hän, sähn sie Jesus uf fem See go un nohch ans Boot kumme; un sie hän sich gfirchtet.

²⁰Er aba sait zue nene: Ich bi's; firchte äich nit!

²¹Do wen sie nen ins Boot nähmä; un gli druf war des Boot am Land, wohi sie fahre wen.

²²Am nägschte Dag sähn de Lit, de am andere Ufa vum Sees schtehn, daß kei anderes Boot do war als des ällei, un daß Jesus nit mit sinene Jinger in des Boot gschtiege war, sundern sini Jinger ware ällei weggfahre.

²³S kumme aba anderi Boot vu Tiberias zue däm Platz, wo sie des Brot gässä hän unda d Danksagig vum Herrn.

²⁴Als etze des Volk sieht, daß Jesus nit do war un sini Jinger au nit, schtiege sie in ihri Boot un fahre nohch Kapernaum un sueche Jesus.

²⁵Un als sie nen finde am andere Ufa vum Sees, froge sie nen: Rabbi, wenn bisch dü herkumme?

²⁶Jesus git zantwort un sait: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Ihr sueche mi nit, wel ihr Zeiche gsähne hän, sundern wel ihr vu däm Brot gässä hän un satt wore sin.

²⁷Schaffe äich Zässä, des nit vugoht, sundern des bliebt zum ewige Läbä. Des wird äich d Menschebue ge; denn uf däm isch des Siegel Gottes vum Vada (Babbe).

²⁸Do froge sie nen: Was solle ma (mir) doe, daß ma (mir) Gottes Sache (Arbet,Werke) den?

²⁹Jesus git zantwort un sait zue nene: Des isch Gottes Sach (Arbet,Werk,Gschafftes), daß ihr an den glaubt, den na gschickt het.

³⁰Do sage sie zue nem: Was doesch dü fir ä Zeiche, dmit ma (mir) sähn un dir glaube? Was fir ä Sach (Werk) doesch dü?

³¹Unseri Vädare hän in d Wüschte s Manna gässä, we gschriebe schtoht (Psalm 79,24): "Er git ne Brot vum Himmel z ässä".

³²"Do sait Jesus zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Nit Moses het äich des Brot vum Himmel ge, sundern mi Vada (Babbe) git äich des wahre Brot vum Himmel.

³³Denn Gottes Brot isch des, des vum Himmel kummt un git d Welt s Läbä.

³⁴Do sage sie zue nem: Herr, gib uns (us) alliziit des Brot.

³⁵Jesus aba sait zue nene: Ich bi des Brot vum Läbä. Wer zue ma (mir) kummt, der wird nimmi hunga ha; un wer an mi glaubt, der wird nimmi durscht ha.

³⁶Aba i (ich) ha äich gsait: Ihr hän mi gsähne un glaube doch nit.

³⁷Alles, was ma (mir) mi Vada (Babbe) git, des kummt zue ma (mir); un wer zue ma (mir) kummt, den wär i (ich) nit nüsstoße.

³⁸Denn i (ich) bi vum Himmel kumme, nit dmit i (ich) mi Wille doe, sundern d Wille vu däm, der mi gschickt het.

³⁹Des isch aba dr Wille vu däm, der mi gschickt het, daß i (ich) nigs vulier vu allem, was sa (er) ma (mir) ge het, sundern daß ich's uferweck am Jingschte Dag.

⁴⁰Denn des isch dr Wille vu minem Vada (Babbe), daß, wer d Bue sieht un glaubt a nen, des ewige Läbä het; un i (ich) wär nen uferwecke am Jingschte Dag.

⁴¹Do hän de Jude iba nengschtängert, wel la (er) gsait het: Ich bi des Brot, des vum Himmel kumme isch,

⁴²un sage: Isch der nit Jesus, ä Bue vum Josef, däm si Vada (Babbe) un Muetter ma (mir) kenne? Wieso sait da (er) dann (dnoh): Ich bi vum Himmel kumme?

⁴³Jesus git zantwort un sait zue nene: Murre nit undaänanda.

⁴⁴S ka nemads zue ma (mir) kumme, s isch denn, dr Vada (Babbe) zeht nen, der mi gschickt het, un i (ich) wär nen uferwecke am Jingschte Dag.

⁴⁵S schtoht gschriebe in d Prophete (Jesaja 54,13): "Sie wäre alli vu Gott glehrt si." Wer s vum Vada (Babbe) härt un lernt, der kummt zue ma (mir).

⁴⁶Nit als ob jemads d Vada (Babbe) gsähne het üßa däm, der vu Gott kumme isch; der het d Vada (Babbe) gsähne.

⁴⁷Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer glaubt, der het des ewige Läbä.

⁴⁸Ich bi des Brot vum Läbä.

⁴⁹Euri Vädare hän in d Wüschte des Manna gässä un sin gschtorbe.

⁵⁰Des isch des Brot, des vum Himmel kummt, dmit, wer dvu ißt, nit schtirbt.

⁵¹Ich bi des lebändige Brot, des vum Himmel kumme isch. Wer vu däm Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit. Un des Brot isch mi Fleisch, des i (ich) ge wär fir des Läbä vu d Welt.

⁵²Do schtritte d Jude undaänanda un sage: We ka der uns (us) si Fleisch z ässä ge?

⁵³Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wenn ihr nit des Fleisch vum Menschebue ässä un si Bloet trinke den, so hän ihr kei Läbä in äich.

⁵⁴Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der het des ewige Läbä, un i (ich) wär nen am Jingschte Dag uferwecke.

⁵⁵Denn mi Fleisch isch des wahre Ässä, un mi Bloet isch dr wahr Trunk.

⁵⁶Wer mi Fleisch ißt un mi Bloet trinkt, der bliebt in ma (mir) un i (ich) in nem.

⁵⁷We mi d lebändige Vada (Babbe) gschickt het un i (ich) läb um mi Vada (Babbe) wille, so wird au, wer mi ißt, läbä wägä ma (mir).

⁵⁸Des isch des Brot, des vum Himmel kumme isch. S isch nit we bi d Vädere, de gässä hän un gschtorbe sin. Wer des Brot ißt, der wird läbä in Ewigkeit.

⁵⁹Des het da (er) in dr Synagoge (Gotteshus) gsait, als sa in Kapernaum glehrt het.

⁶⁰Vieli etze vu sinene Jinger, de des ghärt hän, sage: Des isch ä härtes Wort; wer ka des härä?

⁶¹Do Jesus aba bi sich selbscht gmerkt het, daß sini Jinger doriba gschtängert hän, sait da (er) zue nene: Ärgert äich des?

⁶²We, wenn ihr etze säh das d Menschebue uffahre doet dohi, wo na (er) zvor war?

⁶³Dr Geischt isch's, der lebändig macht; des Fleisch isch nigs nütze. De Wort, de i (ich) zue äich gsait ha, de sin Geischt un sin Läbä.

⁶⁴Aba s git ä baar unda äich, de glaube nit. Denn Jesus het gwißt vu Afang a, wer de ware, de nit glaube, un wer nen vurote wird.

⁶⁵Un na (er) sait: Drum ha i (ich) äich gsait: Nemad ka zue ma (mir) kumme, s isch nem denn vum Vada (Babbe) ge.

⁶⁶Vu do a wendte sich vieli vu sinene Jinger ab un gehn etze nimmi mit nem.

⁶⁷Do het Jesus de Zwöelf gfrogt: Wen ihr au weggoh?

⁶⁸Do git nem Simon Petrus zantwort: Herr, wohi solle ma (mir) go? Dü hesch ä Wort vum ewige Läbä;

⁶⁹un ma (mir) hän glaubt un wißet das: Dü dr Heilige Gottes bisch.

⁷⁰Jesus git ne zantwort: Ha i (ich) nit äich Zwöelf üsgwählt? Un eina vu äich isch ä Deufel.

⁷¹Er schwätzt aba vu Judas, däm Bue vum Simon Iskariot. Der het nen vurote un war eina vu d Zwöelf.