Read Alemannische Bibel NT Johannes 7 Bible Online

Johannes 7 - Alemannische Bibel NT bible

Johannes 7

¹Dnohch zeht Jesus umä in Galiläa; denn na (er) wot nit in Judäa umherzehe, wel nem d Jude noh rem Läbä vulange.

²S war aba nooch des Laubhittefescht vu d Jude.

³Do sage sini Breda zue nem: Mach di uf vu do un gang nohch Judäa, dmit au dini Jinger de Sache (Werke) sähn, de dü doesch.

⁴Nemad doet ebis im Vuborgene un will doch vor ällei ebis gelte. Willsch dü des, so zeig di vor d Welt.

⁵Denn au sini Breda glaubte nit a nen.

⁶Do sait Jesus zue nene: Mini Ziit isch noh nit do, äiri Ziit isch allewäg do.

⁷D Welt ka äich nit hass. Mich aba haßt sie, denn i (ich) beziig vu ihr, daß ihri Sache (Werke) bes sin.

⁸Gehn ihr nuf zum Fescht! Ich will nit nufgoh zue däm Fescht, denn mi Ziit isch noh nit do.

⁹Des het da gsait un bliebt in Galiläa.

¹⁰Als aba sini Breda nufgange ware zum Fescht, do goht au er nuf, nit vor ällei, sundern heimlich.

¹¹Do suechte nen d Jude uf fem Fescht un froge: Wo isch scha?

¹²Un s war ä großes Gemurmel (Tuschelei) iba nen im Volk. Ä baar sage: Er isch guet; anderi aba sage: Nei, sundern na (er) vufihrt s Volk (d Lit).

¹³Nemad aba schwätzt vor d Lit (offe) iba nen üs Angscht vor d Jude.

¹⁴Aba midde im Fescht goht Jesus nuf in d Tempel un lehrt.

¹⁵Un d Jude vuwundrete sich un sage: We ka der de Schrift vuschtoh, wenn na (er)`s doch nit gelernt het?

¹⁶Jesus git ne zantwort un sait: Mini Lehr isch nit vu ma (mir), sundern vu däm, der mi gschickt het.

¹⁷Wenn jemads däm si Wille doe will, wird da (er) merke, ob de Lehr vu Gott isch odr ob i (ich) vu ma (mir) selbscht üs schwätz.

¹⁸Wer vu sich selbscht üs schwätzt, der suecht sini eigene Ehri; wer aba de Ehri vu däm suecht, der nen gschickt het, der isch wohr, un keini Ungrechtigkeit isch in nem.

¹⁹Het äich nit Moses des Gsetz ge? Un nemads unda äich doet`s Gsetz. Wurum sueche ihr mi umzbringe?

²⁰D Lit gän zantwort: Dü bisch bsesse; wer suecht di umzbringe?

²¹Jesus git zantwort un sait zue nene: Ä einzigi Sach ha i (ich) doe, un s wundert äich alli.

²²Moses het äich doch de Bschniedig ge - nit daß sie vu Moses kummt, sundern vu d Vädere -, un ihr bschniedet d Mensche au am Sabbat.

²³Wenn etze ä Mensch am Sabbat de Bschniedig gregt, dmit nit s Gsetz vum Moses broche wär, was zirne ihr dann (dnoh) ma (mir), wel i (ich) am Sabbat d ganze Mensch gsund gmacht ha?

²⁴Richte nit nohch däm, was vor Aug isch, sundern richte Grecht.

²⁵Do sage ä baar üs Jerusalem: Isch des nit der, den sie umzbringe sueche?

²⁶Un lueg, er schwätzt fräi un vor ällei, un sie sage nem nigs. Hän unseri Obere etze gmerkt, daß sa (er) dr Chrischtus isch?

²⁷Doch ma (mir) wisse, woher der isch; wenn aba d Chrischtus kumme wird, so wird nemads wisse, woher er isch.

²⁸Do reft Jesus, der im Tempel glehrt het: Ihr kenne mich alli un wißt, wuher i (ich) bi. Aba nit vu ma (mir) selba üs bi i (ich) kumme, sundern s isch ä Echte (Wore), der mi gschickt het, den na nit kennt.

²⁹Ich aba kenn nen; denn i (ich) bi vu nem, un na (er) het mi gschickt.

³⁰Do sueche sie nen z packe (fange); aba nemads legt Hand a nen, denn sini Schtund war noh nit do.

³¹Aba vieli üs sem Volk glaube a nen un sage: Wenn d Chrischtus kumme wird, wird da (er) etwa me Zeiche doe, als der doe het?

³²Un`s kummt d Pharisäer z Ohre, daß im Volk des Gemurmel (Getuschle) iba nen war. Do schickte d Hohenpriester un Pharisäer Knecht üs, de nen packe (fange) solle.

³³Do sait Jesus zue nene: Ich bi nohch ä kleini Ziit bi äich, un dann (dnoh) gang i (ich) hi zue däm, der mi gschickt het.

³⁴Ihr den mi sueche un nit find; un wo i (ich) bi, kenne na nit hikumme.

³⁵Do sage d Jude undaänanda: Wo will la higo, daß ma (mir) nen nit find kennte? Will er zue däne go, de in d Zrstreuig unda d Grieche huse, un d Grieche lehre?

³⁶Was isch des fir ä Wort, des sa (er) uns (us) sait: Ihr den mi sueche un nit find; un wo i (ich) bi, do kenne na nit hikumme ?

³⁷Aba am letschte Dag vum Fescht, der d hechschte war, kunnt Jesus uf un reft: (d) Wer do durschtig isch, der kummt zue ma (mir) un trinkt!

³⁸Wer a mi glaubt, we d Schrift sait, vu däm sinem Leib (Ranze) wäre großi Bäch vu lebändigem Wassa fleße.

³⁹Des het da gsait aba vum Geischt, den de gregä solle, de a nen glaube; denn dr Geischt war noh nit do; denn Jesus war noh nit vuherrlicht.

⁴⁰Ä baar etze üs sem Volk, de de Wort ghärt hän, sage: Des isch d Prophet.

⁴¹Anderi sage: Er isch dr Chrischtus. Wieder anderi sage: Soll dr Chrischtus üs Galiläa kumme?

⁴²Sait nit d Schrift: üs sem Gschlecht David un üs sem Dorf Bethlehem, wo David war, soll dr Chrischtus kumme?

⁴³So isch sinetwägä Zwitracht in´s Volk kumme.

⁴⁴S wen aba ä baar nen packe (fange); aba nemads legt Hand a nen.

⁴⁵D Knecht kumme zue d Hohenpriester un Pharisäer; un de froge sie: Wurum hän ihr nen nit brocht?

⁴⁶D Knecht sage: Nohch ne het ä Mensch so gschwätzt we der.

⁴⁷Do antworte ne de Pharisäer: Hän ihr äich au vufihre losse?

⁴⁸Glaubt denn eina vu d Obere odr Pharisäer a nen?

⁴⁹Nur de Lit den's, de nigs vum Gsetz wißet; vufluecht isch`s.

⁵⁰Nikodemus sait zue nene , der schomol zue nem kumme war un der eina vu nene war:

⁵¹Richtet denn unsa Gsetz ä Mensch, bvor ma nen vuhert het, was sa (er) doe het?

⁵²Sie antworte un sage zue nem: Bisch dü au ä Galiläer? Forsch un lueg: Üs Galiläa schtoht kei Prophet uf.

⁵³Un jeda goht heim.