Read Alemannische Bibel NT Johannes 8 Bible Online

Johannes 8 - Alemannische Bibel NT bible

Johannes 8

²Un frehmorgens kummt da wieda in d Tempel, un alles Volk kummt zue nem, un na (er) het sich anekockt un lehrt sie.

³Aba d Schriftglehrti un Pharisäer bringe ä Wieb zue nem, de bim Ehebruch packt wore isch, un schtelle sie in d Middi

⁴un sage zue nem: Meischta, des Wieb isch uf frischa Tat bim Ehebruch packt wore.

⁵Moses aba het uns (us) im Gsetz bpfohle, solchi Wieba z schteinige. Was saisch dü?

⁶Des sage sie aba, um ne z vusueche, dmit sie nen vuklage kennte. Aba Jesus buckt sich un schribt mit däm Finga uf d Bode.

⁷Als sie etze wieda mache, nen z froge, schtoht da uf un sait zue nene: Wer unda äich ohni Sinde isch, der werf d erschte Schtei (Wackes) uf sie.

⁸Un na (er) buckt sich wieda un schribt uf d Bode.

⁹Als sie aba des ghärt hän, gehn sie wäg, eina nohch rem andere, di Älteschte zerscht; un Jesus bliebt ällei mit däm Wieb, de in d Middi schtoht.

¹⁰Jesus aba schtoht uf un het sie gfrogt: Wo sin sie, Wieb? Het di nemads vudammt?

¹¹Sie git zantwort: Nemads, Herr. Un Jesus sait: So vudamm i (ich) di au nit; gang hi un sindige etze nimi.

¹²Do schwätzt Jesus abamols zue nene un sait: Ich bi des (d) Lecht dr Welt. Wer ma (mir) nachfolgt, der wird nit wandle im Dunkle, sundern wird des Lecht vum Läbä ha.

¹³Do sage d Pharisäer zue nem: Dü gibsch Ziignis vu dir selbscht; di Ziignis isch nit wohr.

¹⁴Jesus git zantwort un sait zue nene: Au wenn i (ich) vu ma (mir) selbscht ziig, isch mi Ziignis wohr; denn i (ich) weiß, woher i (ich) kumme bi un wohi i (ich) gang; ihr aba wißet nit, woher i (ich) kumm odr wohi i (ich) gang.

¹⁵Ihr richte nohch rem Fleisch, i (ich) richt nemads.

¹⁶Wenn i (ich) aba richt, so isch mi Richte Grecht; denn i (ich) bi's nit ällei, sundern i (ich) un d Vada (Babbe), der mi gschickt het.

¹⁷Au schtoht in äirem Gsetz gschriebe, daß zweier Mensch Ziignis wohr isch.

¹⁸Ich bi's, der vu sich selbscht ziigt (zeugt); un d Vada (Babbe), der mi gschickt het, ziigt (zeugt) au vu ma (mir).

¹⁹Do froge sie nen: Wo isch di Vada (Babbe)? Jesus git zantwort: Ihr kennt mi nit noh mi Vada (Babbe); wenn ihr mi kenne dätet, so däte na au mi Vada (Babbe) kenne.

²⁰De Wort het Jesus an däm Gotteskaschte gschwätzt, als sa (er) glehrt het im Tempel; un nemads het nen packt, denn sini Schtund war noh nit kumme.

²¹Do sait Jesus abamols zue nene: Ich gang wäg, un ihr den mi sueche un in äira Sinde schterbe. Wo i (ich) higang, do kennt ihr nit hikumme.

²²Do sage d Jude: Will er sich denn selbscht umbringe, daß sa (er) sait: Wohi i (ich) gang, do kennt ihr nit hikumme?

²³Un na (er) sait zue nene: Ihr sin vu unde her, i (ich) bi vu obe her; ihr sin vu d Welt, i (ich) bi nit vu d Welt.

²⁴Drum ha i (ich) äich gsait, daß ihr schterbe den in äire Sinde; denn wenn ihr nit glaube den, daß i (ich)`s bi, den na schterbe in äire Sinde.

²⁵Do froge sie nen: Wer bisch dü denn? Un Jesus sait zue nene: Zerst des, was i (ich) äich au sag.

²⁶Ich ha viel vu äich z sage un z richte. Aba der mi gschickt het, isch wohr, un was i (ich) vu nem ghärt ha, des sag i (ich) zue d Welt.

²⁷D Lit vuschten aba nit, daß sa zue nene vum Vada (Babbe) schwätzt.

²⁸Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr d Menschebue hoch hebe den, dann (dnoh) wäre na erkenne, daß i (ich)`s bi un nigs vu ma (mir) selba doe, sundern, we mi d Vada (Babbe) glehrt het, so schwätz i (ich).

²⁹Un der mi gschickt het, isch mit ma (mir). Er losst mi nit ällei; denn i (ich) doe alliziit, was nem gfallt.

³⁰Als sa (er) des gsait het, glaube vieli a nen.

³¹Do sait etze Jesus zue d Jude, de a nen glaube: Wenn ihr bliebe den an minem Wort, so sin na wirglich mini Jinger

³²un den d Wohret erkenne, un d Wohret wird äich fräi mache.

³³Do antworte sie nem: Mir sin Abrahams Kinda un sin nemols jemandes Knecht gsi. We saisch dü dann (dnoh): Ihr sollet fräi wäre?

³⁴Jesus git ne zantwort un sait: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer Sindige doet, der isch dr Sinde Knecht.

³⁵D Knecht bliebt nit ewig im Hus; dr Bue bliebe ewig.

³⁶Wenn äich etze d Bue fräi macht, so sin na wirklich fräi.

³⁷Ich weiß wohl, daß ihr Abrahams Kinda sin; aba ihr suecht mi umzbringe, denn mi Wort findet bi äich kei Platz.

³⁸Ich sag, was i (ich) vu minem Vada (Babbe) gsähne ha; un ihr den, was ihr vu äirem Vada (Babbe) ghärt hän.

³⁹Sie antworte un sage zue nem: Abraham isch unsa Vada (Babbe). Do sait Jesus zue nene: Wenn ihr Abrahams Kinda wäret, so dätt da Abrahams Werke.

⁴⁰Etze aba sueche na mi umzbringe, ä Mensch, der äich d Wohret gsait het, we i (ich) sie vu Gott ghärt ha. Des het Abraham nit doe.

⁴¹Ihr den de Werke vu äirem Vada (Babbe). Do sage sie zue nem: Mir sin nit unehelich uf d Welt kumme ; ma (mir) hän ä Vada (Babbe): Gott.

⁴²Jesus sait zue nene: Wär Gott aicha Vada (Babbe), so däteda mich liebe; denn i (ich) bi vu Gott üsgange un kumm vu nem; denn i (ich) bi nit vu selbscht kumme, sundern na (er) het mi gschickt.

⁴³Wurum vuschtehn ihr denn mi Schproch nit? Wel la mi Wort nit härä kennt!

⁴⁴Ihr hän d Deufel zum Vada (Babbe), un nohch äirem Vada (Babbe) sinere Luscht wen na läbä. Der isch ä Mörda vu Afang a un schtoht nit in d Wohret; denn d Wohret isch nit in nem. Wenn er Lüge schwätzt, so schwätzt da üs sem Eigene; denn na isch ä Vulogene (Lugebaitel) un dr Vada (Babbe) vum Lege.

⁴⁵Wel i (ich) aba d Wohret sag, glaube na ma (mir) nit.

⁴⁶ (d) Wer vu äich ka mi eina Sinde wägä azeige? Wenn i (ich) aba d Wohret sag, wurum glaube na ma (mir) nit?

⁴⁷Wer vu Gott isch, der härt Gottes Wort; ihr härt nit, wel la nit vu Gott sin.

⁴⁸Do antwortete d Jude un sage zue nem: Sage ma nit mit Recht, daß dü ä Samariter bisch un ä bese Geischt hesch?

⁴⁹Jesus git zantwort: Ich ha kei bese Geischt, sundern i (ich) ehr mi Vada (Babbe), aba ihr vuwert ma (mir) d Ehri.

⁵⁰Ich suech nit mi Ehri; s isch aba eina, der sie suecht, un na (er) richtet.

⁵¹Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit säh in Ewigkeit.

⁵²Do sage d Jude zue nem: Etze erkenne ma, daß dü ä bese Geischt hesch. Abraham isch gschtorbe un d Prophete, un dü saisch: Wer mi Wort fescht hebt (haltet), der wird d Dod nit schmeckä in Ewigkeit.

⁵³Bisch dü me als unsa Vada (Babbe) Abraham, der gschtorbe isch? Un d Prophete sin gschtorbe. Was machsch dü üs dir selbscht?

⁵⁴Jesus git zantwort: Wenn i (ich) mich selba ehr, so isch mi Ehri nigs. S isch aba mi Vada (Babbe), der mi ehrt, vu däm ihr sage: Er isch unsa Gott;

⁵⁵un ihr kennt nen nit; i (ich) aba kenn nen. Un wenn i (ich) sage wot: Ich kenn nen nit, so wird i (ich) ä Vulogene (Lugebaitel), we ihr sin. Aba i (ich) kenn nen un halt si Wort.

⁵⁶Abraham, äich Vada (Babbe), war froh, daß sa (er) mi Dag säh soll, un na (er) het nen gsäh un freut sich.

⁵⁷Do sage d Jude zue nem: Dü bisch noh nit fuchzig Johr alt un hesch Abraham gsähne?

⁵⁸Jesus sait zue nene: Gwiß, gwiß, i (ich) sag äich: Ehe Abraham war, bi i (ich).

⁵⁹Do hebe sie Schtei (Wackes) uf, um uf nen z werfe. Aba Jesus vuschteckt sich un goht zum Tempel üsä.