Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 11 Bible Online

Apostelgeschichte 11 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 11

¹S kummt aba d Aposchtel un Breda in Judäa zue Ohre, daß au d Heide Gottes Wort agnumme hän.

²Un als Petrus nufkumme isch nohch Jerusalem, schtritte de gläubig gwordene Jude mit nem

³un sage: Dü bisch zue Männa gange, de nit Jude sin, un hesch mit ne gässä!

⁴Petrus aba fangt a un vuzehlt`s ne dr Reihe nohch un sait:

⁵Ich war in dr Schtadt Joppe im Gebet un grot in Vuzickig (Wahn) un hab ä Erschinig; i (ich) sieh ebis we ä großes lienernes Duech rabkumme, an vier Zipfel nabglo vum Himmel; des kummt bis zue ma (mir).

⁶Als i (ich) nilueg, sieh i (ich) vierfeßigi Tiere dr Erde un wildi Tiere un kriechendi Tiere un Vegel vum Himmel.

⁷Ich ha aba au ä Schtimm ghärt, de sait zue ma (mir): Schtand uf, Petrus, schlacht un iß!

⁸Ich aba sag: Oh nei, Herr; denn s isch ne ebis Vubotenes odr Dreckiges in mi Mul (Gosch) kumme.

⁹Aba de Schtimm git zantwort zum zweite Mol vum Himmel: Was Gott sufa gmacht het, des nenn dü nit vubote.

¹⁰Des isch aba draimol bassiert; un alles wird wieda gen Himmel nufzoge.

¹¹Un lueg, uf eimol sin dräi Männa vor rem Hus gschtande, in däm ma (mir) ware, vu Cäsarea zue ma (mir) gschickt.

¹²Dr Geischt aba sait zue ma (mir), i (ich) soll mit ne go un nit zwiefle. S kumme aba mit ma (mir) au de sechs Breda, un ma (mir) gehn in des Hus vum Ma.

¹³Der vuzehlt uns (us), we na (er) d Engel in sinem Hus gsähne het, der zue nem gsait het: Send Männa nohch Joppe un loß hole Simon, mit däm Bainame Petrus;

¹⁴der wird dir de Botschaft sage, durch de dü selig wirsch un di ganzes Hus.

¹⁵Als i (ich) aba afang z schwätze, flegt dr heilige Geischt uf sie ebeso we am Afang uf uns (us).

¹⁶Do ha i (ich) an des Wort vum Herrn denkt, als er gsait het: Johannes het mit Wassa dauft; ihr aba sollt mit däm heilige Geischt dauft wäre.

¹⁷Wenn etze Gott ne di glichi Gabe ge het we au uns (us), de ma (mir) zum Glaube kumme sin an d Herrn Jesus Chrischtus: wer war i (ich), daß i (ich) Gott wehre ka?

¹⁸Als sie des ghärt hän, schwiege sie schtill un lobe Gott un sage: So het Gott au d Heide de Umkehr ge, de zum Läbä fihrt!

¹⁹De aba vudeilt ware wägä dr Vufolgig, de sich wägä Stephanus erge het, gehn bis nohch Phönizien un Zypern un Antiochia un vukindigte des Wort nemads als ällei d Jude.

²⁰S ware aba ä baar unda ne, Männa üs Zypern un Kyrene, de kumme nohch Antiochia un schwätze au zue d Grieche un predige des Evangelium vum Herrn Jesus.

²¹Un de Hand vum Herrn war mit tene (ne), un ä großi Zahl wird gläubig un umkehrt sich zum Herrn.

²²S kummt aba de Kunde dvu dr Gmeinde vu Jerusalem z Ohre; un sie schickte Barnabas, daß sa (er) nohch Antiochia goht.

²³Als der dert hikumme war un de Gnade Gottes sieht, wird da (er) froh un vumahnt sie alli, mit feschtem Herz am Herrn z bliebe;

²⁴denn na (er) war ä bwährte Ma, voll heiligem Geischt un Glaube. Un viel Volk wird fir d Herrn gwunne.

²⁵Barnabas aba zeht üs nohch Tarsus, Saulus z sueche.

²⁶Un als er nen findet, bringt da (er) nen nohch Antiochia. Un sie bliebe ä ganzes Johr bi dr Gmeinde un lehrte vieli. In Antiochia wäre de Jinger zerscht Chrischte gnennt.

²⁷In däne Däg kumme Prophete vu Jerusalem nohch Antiochia.

²⁸Un eina vu nene mit Name Agabus kunnt uf un het durch d Geischt ä großi Hungasnot vorus gsait, de iba d ganze Erdkreis kumme soll; des isch unda däm Kaisa Klaudius bassiert.

²⁹Aba unda d Jinger bschloße das jeda, nohch sinem Vumege d Breda, de in Judäa husse, ä Gabe z schicke.

³⁰Des hän sie au gmacht un schicke sie zue d Älteschte durch Barnabas un Saulus.