Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 14 Bible Online

Apostelgeschichte 14 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 14

¹S isch bassiert aba in Ikonion, daß sie wieda in de Synagoge (Gotteshus) vu d Jude gehn un so predige, daß ä großi Schar Lit Jude un Grieche gläubig wird.

²De Jude aba, de ungläubig bliebe, schtifte Unroeh un hetze de Seele vu d Heide uf gege de Breda.

³Trozdäm bliebe sie ä langi Ziit dert un lehre fräi uff im Vuträue uf d Herrn, der des Wort vu sinere Gnade beziigt un het Zeiche un Wunda gschähe lo durch ihri Händ (Pfode).

⁴D Lit in dr Schtadt aba schpalte sich; di eine halte's mit d Jude un di andere mit d Aposchtel.

⁵Als sich aba ä Schturm bildet bi d Heide un Jude un ihre Obere un sie sie mißhandle un schteinige wen,

⁶hän sie`s gmerkt un sin vudlofe (abkaue) in de Schtädt Lykaoniens, nohch Lystra un Derbe, un in dere Umgebig

⁷un predige dert des Evangelium.

⁸Un s war ä Ma in Lystra, der het schwachi Feß un ka nur hocke; er war glähmt vu Mueterleib a un het noh ne go kenne.

⁹Der het Paulus schwätze ghärt. Un als der nen aluegt un gmerkt het, daß er glaubt, nem kennt ghulfe wäre,

¹⁰sait da (er) mit luta Schtimm: Stell di ufrecht uf dini Feß! Un na (er) springt uf un goht umä.

¹¹Als aba s Volk sieht, was Paulus doe het, hebe sie ihri Schtimm un refe uf lykaonisch: D Götta sin d Mensch glich wore un zue uns (us) rabkumme.

¹²Un sie sage zue Barnabas Zeus un zue Paulus Hermes, wel la (er) des Wort fihrt.

¹³Un dr Prieschter vum Zeus üs däm Tempel vor ihra Schtadt holt Schtier un Kränz vor des Dor un wot opfare samt däm Volk.

¹⁴Als des de Aposchtel Barnabas un Paulus ghärt hän, vurisse sie ihri Kleida un springe unda`s Volk un brellä:

¹⁵Ihr Männa, was mache ihr do? Mir sin au schterblichi Mensche we ihr un predige äich des Evangelium, daß ihr äich umkähre solle vu däne falsche Götter zum lebändige Gott, der Himmel un Erde un des Meer un alles, was drin isch, gmacht het.

¹⁶Zwar het da (er) in d vugangene Ziit alli Heide ihri eigene Wäg go losse;

¹⁷un doch het da (er) sich selba nit unbeziigt losse, un het viel Guetes doe un äich vum Himmel Rägä un ä fruchtbari Ziit ge, het äich z ässä ge; un äiri Herz mit Fräid (Freud) erfillt. -

¹⁸Un obwohl sie des sage, kenne sie kum s Volk dvu abbringe, ne z opfare.

¹⁹S kumme aba vu Antiochia un Ikonion Jude derthi un ibaräde s Volk un schteinigte Paulus un schleifte nen zue d Schtadt üsä, un meine, er wär gschtorbe.

²⁰Als nen aba de Jinger umzingle, schtoht er uf un goht in d Schtadt. Am nägschte Dag zeht er mit Barnabas witer nohch Derbe.

²¹Un sie predige dr Schtadt des Evangelium un mache vieli zue Jinger. Dann (Dnoh) kähre sie zruck nohch Lystra un Ikonion un Antiochia,

²²schtärke de Seele vu d Jinger un ermahne sie, im Glaube zue bliebe, un sage: Mir mehn durch viel Bedrängniss in des Rich Gottes igo.

²³Un sie setze (hocke) in jedi Gmeinde Älteste rii, bäte un faschte un befehle sie däm Herrn, an den sie gläubig wore ware.

²⁴Un sie zen durch Pisidien un kumme nohch Pamphylien

²⁵un sage des Wort in Perge un zen nab nohch Attalia.

²⁶Un vu do fahre sie mit däm Schiff nohch Antiochia, wo sie dr Gnade Gottes bfohle worde ware zum Werk, des sie etze üsgrichtet hän.

²⁷Als sie aba dert akumme sin, vusammle sie d Gmeinde un vuzehle, weviel Gott durch sie doe un we na (er) d Heide de Dire vum Glaube ufdoe het.

²⁸Sie bliebe aba dert ä langi Ziit bi d Jinger.