Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 15 Bible Online

Apostelgeschichte 15 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 15

¹Un ä baar kumme rab vu Judäa un lehre de Breda: Wenn ihr äich nit bschnide len nohch dr Ordnig vum Moses, kenne ihr nit selig wäre.

²Als etze Schtritt (Zwitracht) entschtoht, un Paulus un Barnabas ä nit kleine Händel mit ne hän, ordnet ma a, daß Paulus un Barnabas un ä baar andari vu nene nohch Jerusalem nufzeh solle zue d Aposchtel un Älteschte um der Frog wägä.

³Un sie wäre vu dr Gmeinde gleitet un zen durch Phönizien un Samarien un vuzehle vu d Bekehrig dr Heide un mache dmit alle Breda großi Fräid (Freud).

⁴Als sie aba nohch Jerusalem kumme, wäre sie vu dr Gmeinde un vu d Aposchtel un vu d Älteschte ufgnumme. Un sie vuzehle, weviel Gott durch sie doe het.

⁵Do kumme ä baar vu d Partai dr Pharisäer uf, de gläubig wore ware, un sage: Ma mueß sie bschnide un ne sage (gebiete), des Gsetz vum Moses z hebe.

⁶Do kumme de Aposchtel un di Älteschte zsämme, iba de Sach z berote.

⁷Als ma sich aba lang gschtritte het, schtoht Petrus uf un sait zue nene: Ihr Männa, liebe Breda, ihr wißt, daß Gott vor langa Ziit unda äich bschtimmt het, daß durch minem Mul (Gosch) de Heide des Wort vum Evangelium ghärt un glaubt hän.

⁸Un Gott, der de Herze kennt, het`s beziigt un nene d heilige Geischt ge we au uns (us),

⁹un er het kei Undaschied gmacht zwische uns (us) un däne, nohchdem ma (er) ihri Herze sufa gmacht het durch d Glaube.

¹⁰Wurum vusueche ihr denn etze Gott dodurch, daß ihr ä Joch uf des Knick vu d Jinger lege, des nit unsri Vädare noh ma (mir) hän trage kenne?

¹¹Vielmeh glaube ma (mir), durch de Gnade vum Herrn Jesus selig z wäre, ebeso we au de.

¹²Do schwiegt de ganzi Vusammlig schtill un het Paulus un Barnabas zue ghärt, de vuzehle, we großi Zeiche un Wunda Gott durch sie doe het unda d Heide.

¹³Dnohch, als sie schwiege, git Jakobus zantwort un sait: Ihr Männa, lebi (liebe) Breda, häre ma (mir) zue!

¹⁴Simon het vuzehlt, we Gott zum erschte Mol d Heide gnädig heimgsuecht het, um üs sene ä Volk fir si Name zgwinne.

¹⁵Un dzue schtimme de Wort vu d Prophete, we gschriebe schtoht (Amos 9,11.12): "

¹⁶Dnohch will i (ich) mich wieda zue nene wende un will de zämmäkäiti Hitte David wieda bäue, un ihr Schutthüfä will i (ich) wieda ufbäue un will sie ufrichte,

¹⁷dmit de Mensche, de ibrigbliebe sin, nohch rem Herrn froge, dzue alli Heide, iba de mi Name gnennt isch, sait dr Herr,

¹⁸der doet, was vu alters her bekannt isch."

¹⁹Drum mein i (ich), daß ma däne vu d Heide, de sich zue Gott umkähre, nit Unroeh mache soll,

²⁰sundern ne vorschriebt, daß sie sich enthalte solle vu Befleckig durch Götze un vu Unzucht un vum Erschtickte un vum Bloet.

²¹Denn Moses het vu alta Ziit her in alle Schtädt solchi, de nen predige, un wird alli Sabbatdäg in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) gläse.

²²Un de Aposchtel un Älteschte bschlosse samt dr ganze Gmeinde, üs ihra Midde Männa üszwähle un mit Paulus un Barnabas nohch Antiochia z schicke, nämlich Judas mit däm Bainame Barsabbas un Silas, angsäheni Männa unda d Breda.

²³Un sie gän ä Schriebe in ihri Hand, eso gschriebe:

²⁴Wel ma (mir) ghärt hän, daß ä baar vu d Unsere, däne ma (mir) doch nigs bfohle hän, äich mit Vorschrifte (Lehre) irr gmacht un äiri Seele vuwirrt hän,

²⁵so hän ma (mir), imetig vusammelt, bschlosse, Männa üszuwähle un zue äich z schicke, mit unseri gliebte Breda Barnabas un Paulus,

²⁶Männa, de ihr Läbä igsetzt hän fir d Name unsares Herrn Jesus Chrischtus.

²⁷So hän ma (mir) Judas un Silas gschickt, de äich mündlich desselbe sage (mitteile) wäre.

²⁸Denn`s gfallt däm heilige Geischt un uns (us), äich witer kei Lascht ufzlege als nur di notwendige Sache:

²⁹daß ihr äich enthalte vum Götzeopfa un vum Bloet un vum Erschtickte un vu Unzucht. Wenn ihr äich dvor bwahrt, den ihr recht. Läbä wohl!

³⁰Als ma sie go lo het, kumme sie nohch Antiochia un vusammle d Gmeinde un ibagen d Bref.

³¹Als sie nen gläse hän, wäre sie iba d Zueschpruch froh.

³²Judas aba un Silas, de selba Prophete ware, ermahne de Breda mit viel Wort un schtärke sie.

³⁴Un als sie ä Ziitlang dert vuwielt hän, len de Breda sie mit Friede go zue däne, de sie gschickt hän. S gfallt aba Silas, dert z bliebe.

³⁵Paulus un Barnabas aba bliebe in Antiochia, lehre un predige mit viel andere des Wort vum Herrn.

³⁶Nohch ä baar Däg sait Paulus zue Barnabas: Loß uns (us) wieda ufbreche un noh unsari Breda luege in alle Schtädt, in däne ma (mir) des Wort vum Herrn vukindigt hän, we`s um sie schtoht.

³⁷Barnabas aba wot, daß sie au Johannes mit däm Bainame Markus mitnähme.

³⁸Paulus aba hebet (haltet) s nit fir richtig, jemanden mitzneh, der sie in Pamphylien vulo het un nit mit ne ans Gschäft gange war.

³⁹Un sie kumme scharf anenanda, so daß sie sich trenne. Barnabas nimmt Markus mit sich un fahrt nohch Zypern.

⁴⁰Paulus aba wählte Silas un zeht fort, vu d Breda dr Gnade Gottes bfohle.

⁴¹Er zeht aba durch Syrien un Zilizien un schtärkt de Gmeinde.