Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 20 Bible Online

Apostelgeschichte 20 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 20

¹Als etze des Gwimmel ufghert het, reft Paulus de Jinger zue sich un treschtet sie, nimmt Abschied un bricht uf, um nohch Mazedonie z reise.

²Un als sa de Gegende durchzoge un de Gmeinde mit viele Wort ermahnt het, kummt er nohch Griecheland

³un bliebt dert dräi Monet. Do nem aba de Jude nohchschtelle, als sa mit dem Schiff nohch Syrie fahre wot, bschloß sa (er), durch Mazedonie zruckzgoh.

⁴S zen aba mit nem Sopater üs Beröa, dr Bue vum Pyrrhus, üs Thessalonich aba Aristarch un Sekundus un Gajus üs Derbe un Timotheus, üs dr Provinz Asien aba au Tychikus un Trophimus.

⁵De reiste vorus un warte uf uns (us) in Troas.

⁶Mir aba fahre nohch d Däg vu d Ungsäuerte Brot mit däm Schiff vu Philippi ab un kumme am fünfte Dag zue nene nohch Troas un bliebe dert siebä Däg.

⁷Am erschte Dag vu d Wuche aba, als ma (mir) vusammelt ware, des Brot z breche, predigt ne Paulus, un do na (er) am nägschte Dag wiedareise wot, zeht sich s Wort (Predigt) hi bis midde in d Nacht.

⁸Un s ware vieli Lampe (Funzle) in däm Obagmach azunde, wo ma (mir) vusammelt ware.

⁹S hockt aba ä junge Ma mit Name Eutychus in nem Fenschta un sink in ä defe Schlof, wel Paulus so lang schwätzt; un vum Schlof ibawältigt flegt er abe vum dritte Stock un wird dot ufghobe.

¹⁰Paulus aba goht nab un wirft sich iba nen, umarmt nen un sait: Mache kei Uflauf (Gwimmel); denn s isch Läbä in nem.

¹¹Dann (Dnoh) goht da (er) nuf un bricht des Brot un ißt un schwätzt viel mit ne, bis dr Dag abroche isch; un so zeht er wäg.

¹²Sie bringe aba d junge Ma lebändig ri un wäre arg treschtet.

¹³Mir aba zen vorus zum Schiff un fahre nohch Assos un wen dert Paulus zue uns (us) nähmä; denn na (er) het`s so bfohle, wel la (er) selbscht z Fueß go wot.

¹⁴Als sa (er) uns (us) etze trofe het in Assos, nähmä ma (mir) nen zue uns (us) un kumme nohch Mitylene.

¹⁵Un vu dert fahre ma (mir) witer un kumme am nägschte Dag uf de Hechi vu Chios; am nägschte Dag glange ma (mir) nohch Samos un am nägschte Dag kumme ma (mir) nohch Milet.

¹⁶Denn Paulus het bschlosse, an Ephesus vubäizfahre, um in dr Provinz Asien kei Ziit z vuliere; denn na (er) het`s brisant ka (eilte), am Pfingstdag in Jerusalem z si, wenn`s nem meglich wär.

¹⁷Aba vu Milet schickt da (er) nohch Ephesus un het di Älteschte dr Gmeinde röfä lo.

¹⁸Als aba de zue nem kumme, sait da (er) zue nene: Ihr wißt, we i (ich) mi vum erschte Dag a, als i (ich) in de Provinz Asien kumme bi, de ganzi Ziit bi äich vuhalte ha,

¹⁹we i (ich) däm Herrn dient ha in alla Demuet un mit Träne un unda Afechtig, de ma (mir) durch de Nohchschtellige vu d Jude widafahre sin.

²⁰Ich ha äich nigs ge, was nit nitzlig isch, daß ich's äich nit vukindigt un glehrt hät, uf d Schtroß un in d Hisa,

²¹un ha Jude un Grieche beziigt d Umkehr zue Gott un d Glaube an unsere Herrn Jesus.

²²Un etze lueg, durch d Geischt bunde, fahr i (ich) nohch Jerusalem un weiß nit, was ma (mir) dert gschied,

²³nur daß dr heilige Geischt in alle Schtädt ma (mir) beziigt, daß Fessle un Druck (Not) uf mi warte.

²⁴Aba i (ich) acht mi Läbä nit groß, wenn i (ich) nur mi Lauf zend bring un des Amt üsricht, des i (ich) vum Herrn Jesus gregt ha, z beziige des Evangelium vu dr Gnade Gottes.

²⁵Un etze lueg, i (ich) weiß, daß ihr mi Gsicht (Visasch) nimi säh wäre, ihr alli, zue däne i (ich) hikumme bi un des Rich predigt ha.

²⁶Drum beziig i (ich) äich am hiitige Dag, daß i (ich) sufa bi vum Bloet alla;

²⁷denn i (ich) ha`s nit undalo, äich d ganze Rotschluß Gottes z vukündige.

²⁸So hän etze acht uf äich selbscht un uf di ganzi Herde, in der äich dr heilige Geischt igsetzt het zue Bischöfe, z weide d Gmeinde Gottes, de na (er) durch si eignes Bloet kauft het.

²⁹Denn des weiß i (ich), daß nohch minem Abschied gfährlichi Wöelf zue äich kumme, de d Herde nit vuschone wäre.

³⁰Au üs äira Midde wäre Männa ufschtoh, de Vukehrtes lehre, um de Jinger an sich z ze.

³¹Drum sin hellwach un denke dra, daß i (ich) dräi Johr lang Dag un Nacht nit ufkert ha, jede unda Träne z vumahne.

³²Un etze bfehl i (ich) äich Gott un däm Wort vu sinere Gnade a, der do mächtig isch, äich zue erbaue un äich des Erbe z ge mit alle, de gheiligt sin.

³³Ich ha vu nemads Silba odr Gold odr Klamotte welle ha.

³⁴Denn ihr wiße selba, daß ma (mir) de Händ (Pfode) zum Läbä dient hän fir mich un de, de mit ma (mir) gsi sin.

³⁵Ich ha äich in allem zeigt, daß ma so schaffe un sich d Schwache anähme mueß im Sinn an des Wort vum Herrn Jesus, dr selba gsait het: Ge isch seliga als neh.

³⁶Un als er des gsait het, kniet er ane un bätet mit allene.

³⁷Do fange alli lut z hiile a, un sie flege Paulus um d Hals un küße nen,

³⁸am allermeischte trurig iba des Wort, des er gsait het, sie däte si Gsicht (Visasch) nimi säh. Un sie bringe nen uf`s Schiff.