Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 21 Bible Online

Apostelgeschichte 21 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 21

¹Als ma (mir) uns (us) etze vu nene losgrisse hän un abgfahre ware, kumme ma (mir) gradewägs nohch Kos un am nägschte Dag nohch Rhodos un vu do nohch Patara.

²Un als ma (mir) ä Schiff finde, des nohch Phönizien fahrt, schtiege ma (mir) i un fahre ab.

³Als aba Zypern in Sicht kummt, len ma (mir)`s linka Hand liege un fahre nohch Syrie un kumme in Tyrus a, denn dert soll des Schiff de Sache üslade.

⁴Als ma (mir) etze d Jinger finde, bliebe ma (mir) siebä Däg dert. De sage zum Paulus durch d Geischt, er soll nit nohch Jerusalem nufzeh.

⁵Un s isch bassiert, als ma (mir) de Däg zuebrocht hän, do mache ma (mir) uns (us) uf un reise witer. Un sie bringe uns (us) alli mit Wieba un Kinda bis üsä vor d Schtadt, un ma (mir) kniee ane am Ufa un bäte.

⁶Un als ma (mir) vuänanda Abschied gnumme hän, schtiege ma (mir) ins Schiff; de aba gehn wieda heimwärts.

⁷Mir beende de Seefahrt un kumme vu Tyrus nohch Ptolemaïs, greße de Breda un bliebe ä Dag bi nene.

⁸Am nägschte Dag zen ma (mir) witer un kumme nohch Cäsarea un gehn in des Hus vum Philippus, vum Evangelischte, der eina vu d Siebe war, un bliebe bi nem.

⁹Der het vier Techtare, de ware Jungfraue un weissagte.

¹⁰Un als ma (mir) mehreri Däg dobliebe ware, kummt ä Prophet mit Name Agabus üs Judäa rab.

¹¹Un als er zue uns (us) kummt, nimmt er d Girtel vum Paulus un bindet sich d Feß un d Händ (Pfode) un sait: Des sait dr heilige Geischt: Den Ma, däm der Girtel ghärt , wäre d Jude in Jerusalem so binde un ibaantworte in de Händ (Pfode) dr Heide ge.

¹²Als ma (mir) aba des ghärt hän, bitte ma (mir) un de üs däm Ort, daß sa (er) nit nuf nohch Jerusalem go soll.

¹³Paulus aba git zantwort: Was mache ihr, daß ihr hiil un breche ma (mir) mi Herz? Denn i (ich) bi gwillt, nit ällei mich binde z losse, sundern au z schterbe in Jerusalem fir d Name vum Herrn Jesus.

¹⁴Do er sich aba nit ibarede lo het, halte ma Gosche un sage: D Wille vum Herrn gschiht.

¹⁵Un nohch däne Dag mache ma (mir) uns (us) parat un zen nuf nohch Jerusalem.

¹⁶S kumme aba mit uns (us) au ä baar Jinger üs Cäsarea un fihre uns (us) zue nem alte Jinger mit Name Mnason üs Zypern, bi däm ma (mir) z Gascht si solle.

¹⁷Als ma (mir) etze nohch Jerusalem kumme, nähmä uns (us) de Breda gerne uf.

¹⁸Am nägschte Dag aba goht Paulus mit uns (us) zum Jakobus, un`s kumme di Älteschte alli derthi.

¹⁹Un als er sie begreßt het, vuzehlt da (er) eins nohch rem andere, was Gott unda d Heide durch si Denscht doe het.

²⁰Als sie aba des ghärt hän, lobe sie Gott un sage zue nem: Brueda, dü siehsch, weviel dusig Jude gläubig wore sin, un alli sin Schtreba (Eifera) fir des Gsetz.

²¹Däne isch aba gsait worde iba dich, daß dü alli Jude, de unda d Heide huse, Wäggoh vu Moses lehrsch un saisch, sie solle ihri Kinda nit bschnide un au nit nohch d Ordnige läbä.

²²Was etze? Uf jede Fall wäre sie härä, daß dü kumme bisch.

²³So doe etze des, was ma (mir) dir sage. Mir hän vier Männa, de hän ä Schwur (Glübde) uf sich gnumme;

²⁴de nimm zue dir un loß di sufa mache mit ne un zahl de Koschte fir sie, daß sie ihr Schädel rasiere (schere) kenne; so wäre alli merke (erkenne), daß ses nit so isch, we ma ne iba dich brichtet het, sundern daß dü selba au nohch rem Gsetz läbsch un s hebsch.

²⁵Wäge d gläubig gwordene Heide aba hän ma (mir) bschlosse un gschriebe, daß sie sich hete solle vor rem Götzeopfa, vor Bloet, vor Vurecktem un vor Unzucht.

²⁶Do nimmt Paulus de Männa zue sich un wäscht sich am nägschte Dag mit ne un goht in d Tempel un zeige a, daß de Däg vum Sufa wäre verdig si solle, we fir jede vu nene des Opfa vorbrocht wär.

²⁷Als aba de siebä Däg z End gehn, sähn nen de Jude üs dr Provinz Asien im Tempel un wiegle des ganze Volk uf, lege d Händ (Pfode) a nen

²⁸un brellä: Ihr Männa vu Israel, helfe uns (us)! Des isch der Mensch, der alli Mensche an allene Ende lehrt gege unsa Volk, gege s Gsetz un gege der Platz; dzue het da (er) au Grieche in d Tempel gfihrt un d heilige Platz zvuschandle (entwaiht).

²⁹Denn sie hän Trophimus, d Epheser, mit nem in dr Schtadt gsähne; der, meine sie, het Paulus in d Tempel gfihrt.

³⁰Un di ganz Schtadt wird ufbrocht, un s entschtoht ä Uflauf vum Volk. Sie packte aba Paulus un zen nen zum Tempel üsä. Un gli druf wäre de Tore zue gmacht.

³¹Als sie nen aba umbringe wen, kummt de Nachricht nuf vor d Oberscht vu d Abteilig, daß ganz Jerusalem in Ufruhr isch.

³²Der nimmt gli druf Soldate un Hauptlit un lauft abe zue nene. Als sie aba d Oberscht un de Soldate sähn, häre sie uf, Paulus z schla.

³³Als etze dr Oberscht rakumme war, nimmt er nen fescht un het nen fessle lo mit zwei Kette un het gfrogt, wer er wär un was sa (er) doe het.

³⁴Eina aba reft des, dr andare des im Volk. Do er aba nigs Gwisses härä ka wägä dem Uflauf, het da (er) nen in d Burg fihre lo.

³⁵Un als er an d Stufe kummt, mehn nen de Soldate schleipfe wägä däm Tumullt vum Volk;

³⁶denn de Lit gehn un brellä: Wäg mit nem!

³⁷Als etze Paulus in d Burg gfihrt wäre soll, het da (er) d Oberscht gfrogt: Darf i (ich) mit dir schwätze? Er aba sait: Kannst dü Griechisch?

³⁸Bisch dü nit dr Ägypter, der vor däne Däg ä Ufruhr gmacht un vierdusig vu d Ufrehrer in d Wüschte nüsgfihrt het?

³⁹Paulus aba sait: Ich bi ä jüdische Ma üs Tarsus in Zilizien, Birga eina namhafte Schtadt. Ich bitt di, gschtatet ma (mir), zum Volk z schwätze.

⁴⁰Als sa (er)`s nem aba gschtatet, kunnt Paulus uf d Stufe nuf un winkt däm Volk mit dr Hand. Do entschtoht ä großi Schtilli, un er schwätzt zue nene uf hebräisch un sait: