Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 22 Bible Online

Apostelgeschichte 22 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 22

¹Ihr Männa, liebe Breda un Vädare, härt ma (mir) zue, wenn i (ich) mi etzed vor äich vuantwort.

²Als sie aba ghärt hän , daß sa (er) uf hebräisch zue nene schwätzt, wäre sie noh schtilla. Un na (er) sait:

³Ich bi ä jüdische Ma, uf d Welt kumme in Tarsus in Zilizie, ufgwachse aba in der Schtadt un mit alla Sorgfalt undawiese im alte Gsetz z Föß Gamaliels, un war ä Schtreba (Eifera) fir Gott, we ihr`s hiit alli sin.

⁴Ich ha de näji (naii) Lehr vufolgt bis uf d Dod; i (ich) ha Männa un Wieba bunde un sie ins Gfängnis (Loch) gworfe,

⁵we ma (mir) au dr Hohepriester un alli Älteschte beziige. Vu nene ha i (ich) au Brief gregt an d Breda un bin nohch Damaskus gfahre, um au de, de dert ware, gfesselt nohch Jerusalem z fihre, dmit sie bschtroft wäre.

⁶S isch aba bassiert, als i (ich) derthi zeh un in de Nechi vu Damaskus kumm, do umlaichtet mi pletzlig um d Middagsziit ä großes Lecht vum Himmel.

⁷Un i (ich) flegt uf d Bode un ha ä Schtimm ghärt, de sait zue ma (mir): Saul, Saul, was vufolgsch dü mich?

⁸Ich gib aba zantwort: Herr, wer bisch dü? Un na (er) sait zue ma (mir): Ich bi Jesus vu Nazareth, den dü vufolgsch.

⁹De aba mit ma (mir) ware, sähn zwar des Lecht, aba de Schtimm vu däm, der mit ma (mir) schwätzt, hän sie nit ghärt.

¹⁰Ich ha aba gfrogt: Herr, was soll i (ich) doe? Un dr Herr sait zue ma (mir): Schtand uf un gang nohch Damaskus. Dert wird ma dir alles sage, was dir z doe uftrage isch.

¹¹Als i (ich) aba, bind vu d Herrlichkeit vu dem Lecht, nigs säh ka, wir i (ich) an d Hand vu däne, de bi ma (mir) ware gfihrt, un kummt nohch Damaskus.

¹²Do war aba ä gottesfirchtige Ma, der sich an`s Gsetz hebet (haltet), mit Name Hananias, der ä guete Ruef bi alle Jude het, de dert husse.

¹³Der kummt zue ma (mir), kunnt vor mi hi un sait zue ma (mir): Saul, liebe Brueda, sieh wieda. Un zue d selbe Schtund ka i (ich) nen säh.

¹⁴Er aba sait: D Gott unsera Vädare het di üsgwählt, daß dü si Plan erkenne sollsch un d Grechte säh un de Schtimm üs sinem Mul (Gosch) härä wirsch;

¹⁵denn dü wirsch fir nen vor alle Mensche Ziige si, was dü gsähne un ghärt hesch.

¹⁶Un etze, uf was wardesch dü? Schtand uf un ruef si Name a un loß di daufe un dini Sinde abwäsche.

¹⁷S isch aba bassiert, als i (ich) wieda nohch Jerusalem kumm un im Tempel bät, daß i (ich) in Vuzickig (Wahn) grot

¹⁸un nen sieh. Do sait da (er) zue ma (mir): Los mach di schnell uf üs Jerusalem; denn di Ziignis vu ma (mir) wäre sie nit aneh.

¹⁹Un i (ich) sag: Herr, sie wisse doch, daß i (ich) de, de an dich glaube, gfangegnumme ha un in d Synagoge (Gotteshiisa) üsbeitsche lo ha.

²⁰Un als des Bloet vum Stephanus, vu dinem Ziige, vuschittet wird, bin i (ich) au däbi gschtande un ha Gfalle dra ka un ha uf däne ihri Kleida ufbast, de nen umbrocht hän.

²¹Un na (er) sait zue ma (mir): Gang hi; denn i (ich) will dich in d Fremdi zue d Heide schicke.

²²Sie hän nem aba zue ghärt bis zue däm Wort; dann (dnoh) brellä sie mit ihra Schtimm un refe: Wäg mit däm vu d Welt! Denn na (er) darf nimi läbä.

²³Als sie aba brellä un ihri Kleida abwerfe un Schtaub in d Luft wirble,

²⁴bpfiehlt dr Oberscht, nen in d Burg z fihre, un het gsait, daß ma nen üsbeitsche un vuhäre soll, um z härä, üs welem Grund sie so gege nen brellä.

²⁵Als ma nen aba zum Geißle feschtbindet, sait Paulus zum Hauptma, der dbischtoht: Isch`s recht bi äich, ä Mensch, der römischa Birga isch, ohni Urdeil üszbeitsche?

²⁶Als des dr Hauptma ghärt het, goht da (er) zum Oberscht un vuzehlt nem un sait: Was willsch dü doe? Der Mensch isch ä römischa Birga.

²⁷Do kummt dr Oberscht zue nem un het nen gfrogt: Sage ma (mir), bisch dü römischa Birga? Er aba sait: Häjo.

²⁸Do het dr Oberscht gsait: Ich ha des Birgarecht fir viel Geld kauft. Paulus aba sait: Ich aba bi scho als römischa Birga uf d Welt kumme .

²⁹Do druf len sie gli vu nem ab, de nen vuhäre solle. Un dr Oberscht firchtet sich, als er ghärt het, daß sa ä römische Birga isch, den er feschtbinde losse het.

³⁰Am nägschte Dag wot da (er) gnaua härä, wurum Paulus vu d Jude vuklagt wird. Er het nen vu d Kette lese lo un bpfiehlt d Hohenpriester un däm ganze Hohe Rot zsämmezkumme, un fihrt Paulus nab un schtellt nen vor sie.