Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 24 Bible Online

Apostelgeschichte 24 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 24

¹Nohch fünf Däg kummt dr Hohepriester Hananias mit ä baar Älteschte un däm Awalt Tertullus rab; de erschiene vor rem Schtadthaltr gege Paulus.

²Als der aba hergruefe worde war, fangt Tertullus a, nen azklage, un sait: Daß ma (mir) in großem Friede läbä unda dir un daß däm Volk vieli Wohltate widafahre sin durch di Großmuet, edelschta Felix,

³des erkenne ma (mir) alliziit un iba all mit alla Dankbarkeit a.

⁴Dmit i (ich) di aba nit z lang ufhalt, bitt i (ich) di, dü dätsch uns (us) kurz ahäre in dinere Güte.

⁵Do ma (mir) wiße, daß der Ma schädlich isch un daß sa (er) Ufruhr erregt unda alle Jude uf däm ganze Erdkreis un daß sa (er) ä Afihra vu d Sekte dr Nazarener isch.

⁷Er het au vusuecht, d Tempel zue entweihe. Ihn hän ma (mir) packt.

⁸Wenn dü nen vuhärsch, kasch dü selba des alles vu nem hährä, wurum ma (mir) nen vuklage.

⁹Au d Jude undaschtize des un sage, s vuhaltet sich so.

¹⁰Paulus aba git zantwort, als nem dr Schtadthaltr winkt z schwätze: Wel i (ich) weiß, daß dü in däm Volk etze vieli Johr Richta bisch, will i (ich) mi Sach unerschrocke vuteidige.

¹¹Dü kasch feschtschtelle, daß ses nit me als zwöelf Däg sin, sit i (ich) noh Jerusalem ku bi, um azbäte.

¹²Un sie hän mi nit im Tempel noh in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) noh in dr Schtadt däbi gfunde, we i (ich) mit jemads gschtritte odr ä Ufruhr im Volk gmacht ha.

¹³Sie kenne dir au nit bewiese, wägä was si mi etzed vuklage.

¹⁴Des sag i (ich) dir aba, daß i (ich) nohch rem Wäg, den sie ä Sekte nenne, däm Gott vu mine Vädare so dien, daß i (ich) alles glaub, was gschriebe schtoht im Gsetz un in d Prophete.

¹⁵Ich ha de Hoffnig zue Gott, de au sie selbscht hän, nämlich daß ses ä Uferschtehig dr Grechte we dr Ungrechte ge wird.

¹⁶Dodrin ebt i (ich) mi, alliziit ä räines Gwisse z ha vor Gott un d Mensche.

¹⁷Nohch mehrere Johr aba bi i (ich) kumme, um Almosen fir mi Volk z bringe un z opfare.

¹⁸Als i (ich) mi im Tempel sufa gmacht ha, ohni Uflauf un Gwimmel, finde mi däbi

¹⁹ä baar Jude üs dr Provinz Asien. De solle etzed do si vor dir un mi vuklage, wenn sie ebis gege mi hän.

²⁰Odr loß de do selbscht sage, was fir ä Unrecht sie gfunde hän, als i (ich) vor rem Hohe Rot gschtande bi;

²¹s isch denn des eine Wort, des i (ich) gruefe ha, als i (ich) unda ne war: Um dr Uferschtehig vu d Dote wille wir i (ich) vu äich hiit azeigt.

²²Felix aba zeht de Sach hi, denn na (er) wußt recht guet um de Lehr un sait: Wenn dr Oberscht Lysias rabkummt, so will i (ich) äiri Sache entschiede.

²³Er bpfiehlt aba däm Hauptma, Paulus gfange z lo, doch inämä liechte Gwahrsam, un nemads vu sine Lit z vuwähre, nem z diene.

²⁴Nohch ä baar Däg aba kummt Felix mit sinem Wieb Drusilla, de ä Jüdin isch, un het Paulus kumme lo un härt nen iba d Glaube an Chrischtus Jesus a.

²⁵Als aba Paulus vu Grechtigkeit un Faschte un vum zuekinftige Gricht schwätzt, vuschrekt Felix un git zantwort: Fir diesmol gang! Zue glegana Ziit will i (ich) di wieda röfä losse.

²⁶Er hofft aba näbäbäi, daß nem vu Paulus Geld ge wird; drum het da (er) nen au me (oft) kumme lo un brotet sich (schwätzt) mit nem.

²⁷Als aba zwei Johr um ware, kummt Porzius Festus als Nohchfolga vum Felix. Felix aba will d Jude ä Gfalle (Gunscht) doe un het Paulus gfange zruck glo.