Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 25 Bible Online

Apostelgeschichte 25 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 25

¹Als etze Festus ins Land kumme war, zeht er noh dräi Däg vu Cäsarea nuf nohch Jerusalem.

²Do erschiene de Hohenpriester un de Agsähene dr Jude vor nem gege Paulus un dränge in nen

³un bitte nen um ä Gfalle (de Gunst), daß sa (er) Paulus nohch Jerusalem kumme losst; denn sie wen nem ä Hintahalt lege, um nen undawägs umzbringe.

⁴Do git ne Festus zantwort, Paulus wird witer in Gwahrsam ghalte in Cäsarea; er selba aba wird in Kiirzi wieda derthi ze.

⁵De etze unda äich bschtimmt sin, sait da, de len mit nabzeh un der Ma vuklage, wenn ebis Unrechtes a nem isch.

⁶Nohchdem aba Festus bi nene nit me als acht odr zehn Däg gsi war, zeht er nab nohch Cäsarea. Un am nägschte Dag het da sich uf d Richtaschtuehl kockt un het Paulus hole lo.

⁷Als der aba vor nen kummt, umzingle nen d Jude, de vu Jerusalem rabkumme ware, un bringe vieli schwäri Klage gege nen vor, de sie aba nit bwiese kenne.

⁸Paulus aba wert (vuteidigt) sich: Ich ha mi nit am Gsetz vu d Jude noh am Tempel noh am Kaisa vusindigt.

⁹Festus aba wot d Jude ä Gfalle doe (Gunst erwiese) un git zantwort Paulus un sait: Willsch dü nuf nohch Jerusalem un di dert in däre Sach vu ma (mir) richte losse?

¹⁰Paulus aba sait: Ich schtand vor dem Kaisa Gricht; do mueß i (ich) grichtet wäre. D Jude ha i (ich) kei Unrecht doe, we au dü arg wohl weisch.

¹¹Ha i (ich) aba Unrecht doe un doe uf was d Dod schtoht, so weiga i (ich) mi nit z schterbe; isch aba nigs an däm, wurum sie mi vuklage, so darf mi ne nemads priesge. Ich bruef mi uf d Kaisa!

¹²Do bspricht sich Festus mit sinene Rotgeba un git zantwort: Uf d Kaisa hesch dü dich bruefe, zum Kaisa sollsch dü go.

¹³Nohch ä baar Däg kumme d Kenig Agrippa un Berenike nohch Cäsarea, um Festus z begreße.

¹⁴Un als sie mehreri Däg dert ware, legt Festus däm Kenig de Sach vum Paulus vor un sait: Do isch ä Ma vu Felix als Gfangene zruckglo worde;

¹⁵wägä däm erschiene de Hohenpriester un Älteschte vu d Jude vor ma (mir), als i (ich) in Jerusalem war, un bitte, i (ich) soll nen richte losse.

¹⁶Däne sag i (ich): S isch dr Röma Art nit, ä Agklagte prieszge, bvor ra (er) sinene Kläga gegeibagschtande isch un Glegeheit ka het, sich gege de Aklage z vuteidige.

¹⁷Als sie aba do zsämmekumme, duld i (ich) kei Ufschub, sundern halt am nägschte Dag Gricht un ha d Ma vorfihre lo.

¹⁸Als sini Akläga ufträte, bringe sie keini Aklage vor wägä Vubreche, we i (ich)`s gmeint hät.

¹⁹Sie hän aba Händel mit nem iba ä baar Froge vu ihrem Glaube un iba ä vuschtorbene Jesus, vu dem Paulus behauptet, er läbt.

²⁰Do i (ich) aba vu däm Händel nigs vuschtande ha, ha i (ich) gfrogt, ob ba (er) nohch Jerusalem go (reise) un sich dert wägä däm richte losse wott.

²¹Als aba Paulus sich uf si Recht berueft, bis zue d Entschiedig vum Kaisa in Gwahrsam z bliebe, ha i (ich) nen gfange lo, bis i (ich) nen zum Kaisa schicke kennt.

²²Agrippa sait zum Festus: Ich mächt der Mensch au gern härä. Er aba sait: Morge sollsch dü nen härä.

²³Un am nägschte Dag kumme Agrippa un Berenike mit großem Tam Tam (Gepränge) un gehn in d Palascht mit d Hauptlit un vornehmschte Männa vu d Schtadt. Un als Festus s bpfiehlt, wird Paulus brocht.

²⁴Un Festus sait: Kenig Agrippa un all ihr Männa, de ihr mit uns (us) do sin, do sähn ihr den, wägä däm di ganze Jude in Jerusalem un au do in mi dringe un brelle, er dirft nit länga läbä.

²⁵Als i (ich) aba gmerkt ha, daß sa (er) nigs doe het, des d Dod wert isch, un na (er) au selba sich uf d Kaisa beruefe het, bschloß i (ich), nen derthi z schicke.

²⁶Ebis Gnaues iba nen aba ha i (ich) nit, des i (ich) minem Herrn schriebe kennt. Drum ha i (ich) nen vor äich bringe losse, vor allem aba vor dich, Kenig Agrippa, dmit i (ich) nohch däm Vuhär ebis ha, was i (ich) schriebe kennt.

²⁷Denn`s erschien ma (mir) vuruckt, ä Gfangene z schicke un kei Bschuldig gege nen azge.