Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 26 Bible Online

Apostelgeschichte 26 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 26

¹Agrippa aba sait zue Paulus: S isch dir erlaubt, fir di selba z schwätze. Do schtreckt Paulus d Hand üs un vuantwortet sich:

²S isch ma (mir) arg leb (lieb), Kenig Agrippa, daß i (ich) mi hiit vor dir vuantworte soll wägä all däne Sache, wo i (ich) vu d Jude agschwärzt wir,

³vor allem wel dü alli Ordnige un Schtrietfroge vu d Jude kennsch. Drum bitt i (ich) dich, mich ruehig azhäre.

⁴Mi Läbä vu klei uf, we i (ich)`s vu Afang a unda minem Volk un in Jerusalem zuebrocht ha, isch alle Jude nigs näjes (naies),

⁵de mi vu freher kenne, wenn sie`s beziige wen. Denn nohch dr allaschtrengschte Richtig unsres Glaube ha i (ich) gläbt als Pharisäer.

⁶Un etze schtand i (ich) do un wär azeigt wägä dr Hoffnig uf de Vuheißig, de unsari Vädere vu Gott ge isch.

⁷Uf ihri Erfillig hoffe de zwöelf Schtämm vu unsrem Volk, wenn sie Gott bi Dag un Nacht imma diene. Wäge der Hoffnig wir i (ich), oh Kenig, vu d Jude agschwärzt.

⁸Wurum wird des bi äich fir unmeglich ghalte, daß Gott Doti uferweckt?

⁹Zwar ha au i (ich) selba gmeint, i (ich) möß viel gege d Name Jesus vu Nazareth doe.

¹⁰Des ha i (ich) in Jerusalem au doe; dert ha i (ich) vieli Heiligi ins Gfängnis (Loch) brocht, wozue i (ich) Vollmacht vu d Hohenpriester gregt ha. Un wenn sie umbrocht wäre solle, ha i (ich) mi Schtimm dzue ge.

¹¹Un in alle Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) ha i (ich) sie me (oft) durch Schtrofe zum Läschtere zwunge, un i (ich) wetete arg gege sie, un vufolgt sie au bis in fremdi Schtädt.

¹²Als i (ich) etze nohch Damaskus greist bin mit Vollmacht un im Uftrag dr Hohenpriester,

¹³sieh i (ich) midde am Dag, oh Kenig, uf däm Wäg ä Lecht vum Himmel, heller als dr Glanz vu d Sunne, des mich un de mit ma (mir) greist ware umlaichtet het.

¹⁴Als ma (mir) aba alli uf d Bode gfloge sin, ha i (ich) ä Schtimm zue ma (mir) schwätze ghärt, de sait uf hebräisch: Saul, Saul, was vufolgsch dü mich? S wird dir schwer si, gege d Schtachel üszschla.

¹⁵Ich aba sag: Herr, wer bisch dü? Dr Herr sait: Ich bi Jesus, den dü vufolgsch;

¹⁶schtand etze uf un schtell di uf dini Feß. Denn dzue bi i (ich) dir erschiene, um dich z erwähle zum Diena un zum Ziige fir des, was dü vu ma (mir) gsähne hesch un was i (ich) dir noh zeigä will.

¹⁷Un i (ich) will di errette vu dinem Volk un vu d Heide, zue däne i (ich) di schick,

¹⁸um ne d Auge ufzmache, daß sie sich umkähre vu d Nacht zum Lecht un vu d Gwalt vum Sadan zue Gott. So wäre sie Vugebig vu d Sinde gregä un des Erbdeil samt däne, de gheiligt sin durch d Glaube an mi.

¹⁹Drum, Kenig Agrippa, war i (ich) dr himmlische Erschinig nit unghorsam,

²⁰sundern vukindigt zerscht däne in Damaskus un in Jerusalem un im ganze jüdischen Land un dann (dnoh) au d Heide, sie solle Buße doe un sich zue Gott umkähre un rechtschaffeni Werke dr Buße doe.

²¹Wägä däm hän mi d Jude im Tempel packt un vusuecht, mich umzbringe.

²²Aba Gottes Hilf ha i (ich) ka bis zum hiitige Dag un schtand etze do un bi si Ziige bi groß un klei un sag nigs, als was de Prophete un Moses vorusgsait hän:

²³daß d Chrischtus liede soll un als erschta ufschtoht vu d Dote un vukindige des Lecht sinem Volk un d Heide.

²⁴Als sa (er) aba des zue sinere Vuteidigig gsait het, sait Festus mit luta Schtimm: Paulus, dü bisch Vuruckt! Des große Wisse macht di wahnsinnig.

²⁵Paulus aba sait: Edler Festus, i (ich) bi nit Vuruckt, sundern i (ich) sag wahri un vuninftige Wort.

²⁶Dr Kenig, zue dem i (ich) fräi uff schwätz, vuschtoht sich uf de Sach. Denn i (ich) bi gwiß, daß nem nigs dvu vuborge isch; denn des isch nit im Eckli bassiert.

²⁷Glaubsch dü, Kenig Agrippa, d Prophete? Ich weiß, daß dü glaubsch.

²⁸Agrippa aba sait zue Paulus: S fehlt nit viel, so wirsch dü mich noh ibarede un ä Chrischt üs ma (mir) mache.

²⁹Paulus aba sait: Ich winsch vor Gott, daß iba kurz odr lang nit ällei dü, sundern alli, de mi hiit härä, des däte, was i (ich) bi, üsgnumme d Fessle.

³⁰Do schtoht dr Kenig uf un dr Schtadthaltr un Berenike un de bi nene hocke.

³¹Un als sie sich zruckzoge hän, schwätze sie mitänanda un sage: Der Mensch het nigs doe, was d Dod odr Gfängnis (Loch) vudent het.

³²Agrippa aba het zue Festus gsait: Der Mensch kennt fräiglosse wäre, wenn na (er) sich nit uf d Kaisa bruefe hät.