Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 5 Bible Online

Apostelgeschichte 5 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 5

¹Ä Ma aba mit Name Hananias samt sinem Wieb Saphira vukaufte ä Acka,

²doch er hebt (haltet) mit Wisse vu sinem Wieb ebis vum Geld zruck un bringt nur ä Deil un legt den d Aposchtel vor d Feß.

³Petrus aba sait: Hananias, wurum het dr Sadan di Herz erfillt, daß dü d heilige Geischt agloge un ebis vum Geld fir di Acka zruckbhalte hesch?

⁴Hättesch dü d Acka nit bhalte kenne, als dü nen ka hesch? Un konntesch dü nit au, als er vukauft war, noh doe, was dü willsch? Wurum hesch dü dir des in dinem Herz vorgnumme? Dü hesch nit Mensche, sundern Gott agloge.

⁵Als Hananias de Wort ghärt het, flegt er uf d Bode un git d Geischt uf. Un`s kummt ä großi Angscht iba alli, de des ghärt hän.

⁶Do sin de junge Männa ufgschtande un decke nen zue un trage nen üsä un beerdige nen.

⁷S isch bassiert nohch na Wieli, etwa nohch dräi Schtunde, do kummt si Wieb ri un wußt nit, was gschähe war.

⁸Aba Petrus sait zue nare: Sag ma (mir), hän ihr d Acka fir dän Pries vukauft? Sie sait: Häjo, fir dän Pries.

⁹Petrus aba sait zue nare: Wurum sin ihr äich denn einig wore, d Geischt vum Herrn z vusueche? Lueg, de Feß vu däne, de di Ma beerdige hän, sin vor dr Dire un wäre au dich nüstrage.

¹⁰Un gli druf flegt sie uf d Bode, nem vor d Feß, un git d Geischt uf. Do kumme de jungen Männa un find sie dot, trage sie üsä un beerdige sie näbe ihrem Ma.

¹¹Un s kummt ä großi Angscht iba de ganzi Gmeinde un iba alli, de des ghärt hän .

¹²S sin aba vieli Zeiche un Wunda im Volk gschähe durch de Händ (Pfode) dr Aposchtel; un sie ware alli in dr Halle Salomos imetig binanda.

¹³Vu d andere aba dräut (wagt) keina, ne z nooch z kumme; doch des Volk haltet viel vu nene.

¹⁴Desto me aba isch gwachse de Zahl vu däne, de an d Herrn glaube - Schare vu Männa un Wieba -,

¹⁵so daß sie di Kranke sogar uf d Schtroße nüstrage un sie uf Bette un Bahre lege, dmit, wenn Petrus käm, wenigschtens si Schatte uf ä baar vu nene flegt.

¹⁶S kumme au vieli üs d Schtädt rings um Jerusalem un bringe Kranki un solchi, de vu schlechte Geischta plagt wäre; un alli wäre gsund

¹⁷S erhebe sich aba dr Hohepriester un alli, de mit nem ware, nämlich de Partai dr Sadduzäer, vu Eifersucht erfillt,

¹⁸un lege Hand an de Aposchtel un werfe sie in des normale Gfängnis (Loch).

¹⁹Aba dr Engel vum Herrn doet in dr Nacht de Direne vum Gefängniss uf un fihrt sie üsä un sait:

²⁰Gehn hi un träte im Tempel uf un schwätzt zum Volk alli Wort vum Läbä.

²¹Als sie des ghärt hän, gehn sie freh am Morge in d Tempel un lehre. Dr Hohepriester aba un de mit nem ware, kumme un refe d Hohe Rot un alli Älteschte in Israel zsämme un schickte zum Gfängnis (Loch), sie zue hole.

²²D Knecht gehn hi un find sie nit im Gfängnis (Loch), kumme zruck un vuzehle:

²³Des Gfängnis (Loch) finde ma (mir) fescht vuschlosse un d Wächter vor d Direne schtoh; aba als ma (mir) ufgmacht hän, finde ma (mir) nemads drin.

²⁴Als dr Hauptma vum Tempel un de Hohenpriester de Wort ghärt hän, wäre sie rotlos (beträte) un wiße nit, was drus wäre soll.

²⁵Do kummt jemads, der vuzehlt ne: Lueg, de Männa, de ihr ins Gfängnis (Loch) gworfe hän, schtehn im Tempel un lehre des Volk.

²⁶Do goht dr Hauptma mit d Knecht hi un holt sie, doch nit mit Gwalt; denn sie firchte sich vor rem Volk, daß sie gschteinigt wäre.

²⁷Un sie bringe sie un schtelle sie vor d Hohe Rot. Un dr Hohepriester het sie gfrogt

²⁸un sait: Hän ma (mir) äich nit schtreng bpfohle, in däm Name nit z lehre? Un luege, ihr hän Jerusalem erfillt mit äira Lehr un wen des Bloet vu däm Ma iba uns (us) bringe.

²⁹Petrus aba un de Aposchtel antworte un sage: Ma mueß Gott me folge als d Mensche.

³⁰Der Gott unsrer Vädare het Jesus uferweckt, den ihr an des Holz ghängt un umbrocht hän.

³¹Den het Gott durch sini rechti Hand hoch gmacht zum Firschte un Heiland, um Israel Buße un Vugebig dr Sinde z ge.

³²Un ma (mir) sin Ziige vu däm un mit uns (us) dr heilige Geischt, der Gott däne ge het, de nem folge.

³³Als sie des ghärt hän , goht's ne durchs Herz, un sie wen sie umbringe.

³⁴Do schtoht aba im Hohe Rot ä Pharisäer uf mit Name Gamaliel, ä Schriftglehrte, vum ganze Volk in Ehri ghalte, un het de Männa fir kurzi Ziit nüsfihre lo.

³⁵Un na (er) sait zue nene: Ihr Männa vu Israel, luege genau zue, was ihr mit däne Mensche doe wen.

³⁶Denn vor einiger Ziit schtoht Theudas uf un git vor, er wär ebis, un nem hing ä Azahl Männa a, etwa vierhundat. Der wird erschlage, un alli, de nem folge, wäre vudeilt un vunichtet.

³⁷Dnohch schtoht Judas dr Galiläer uf in d Däg dr Volkszählig un bringt ä baar Lit vum Volk hinda sich zum Ufruhr; un der isch au umkumme, un alli, de nem folge, wäre vudeilt.

³⁸Un etze sag i (ich) äich: Len ab vu däne Mensche un len sie go! Isch des Vorha odr des Gschaffte vu Mensche, so wird's undagoh;

³⁹isch`s aba vu Gott, so kenne ihr sie nit vunichte - dmit ihr nit doschtehn als solchi, de gege Gott schtriete wen. Do stimmten sie nem zue

⁴⁰un refe de Aposchtel ri, len sie üsbeitsche un bpfehle ne, sie solle nimi im Name Jesus schwätze, un len sie go.

⁴¹Sie gehn aba frehlich vum Hohe Rot fort, wel sie wert gsi ware, wägä Sinem Namen Schmach z liede,

⁴²un sie hän nit ufghärt, alli Däg im Tempel un do un dert in d Hisa z lehre un z predige des Evangelium vu Jesus Chrischtus.