Read Alemannische Bibel NT Apostelgeschichte 9 Bible Online

Apostelgeschichte 9 - Alemannische Bibel NT bible

Apostelgeschichte 9

¹Saulus aba schnaubte noh mit Drohe un Morde gege de Jinger vum Herrn un goht zum Hohenpriester

²un bittet nen um Bref nohch Damaskus an de Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa), dmit da (er) Ahänga vum näji (naii) Wäg, Männa un Wieba, wenn na (er) sie dert fänd, gfesselt nohch Jerusalem fihrt.

³Als sa (er) aba uf däm Wäg war un in de Nechi vu Damaskus kummt, umlaichtet nen pletzlig ä Lecht vum Himmel;

⁴un er flegt uf d Bode un het ä Schtimm ghärt, de sait zue nem: Saul, Saul, was vufolgsch dü mich?

⁵Er aba sait: Herr, wer bisch dü? Der sait: Ich bi Jesus, den dü vufolgsch.

⁶Schtand uf un gang in de Schtadt; do wird ma dir sage, was dü doe sollsch.

⁷De Männa aba, de sini Freunde ware, sin schtumm (sprachlos) do gschtande; denn sie hän zwar de Schtimm ghärt, aba sähn nemads.

⁸Saulus aba richtet sich uf vum Bode; un als er sini Auge ufmacht (ufschlat), sieht da (er) nigs. Sie nähmä nen aba bi dr Hand un fihre nen nohch Damaskus;

⁹un er ka dräi Däg nigs säh un ißt nit un trinkt nit.

¹⁰S war aba ä Jinger in Damaskus mit Name Hananias; däm erschient dr Herr un sait: Hananias! Un na (er) sait: Do bi ni (i (ich)), Herr.

¹¹Dr Herr sait zue nem: Schtand uf un gang in de Schtroß, de di Gerade heißt, un frogt in däm Hus vum Judas nohch nem Ma mit Name Saulus vu Tarsus. Denn lueg, er bätet

¹²un het in eina Erschinig ä Ma gsähne mit Name Hananias, der zue nem rikummt un d Hand uf nen legt, dmit da (er) wieda sähe ka.

¹³Hananias aba git zantwort: Herr, i (ich) ha vu viele ghärt iba dän Ma, weviel Beses er d Heilige in Jerusalem adoe het;

¹⁴un do het da (er) Vollmacht vu d Hohenpriester, alli gfangezneh, de di Name aruefe.

¹⁵Doch dr Herr sait zue nem: Gang nur hi; denn der isch mi üsgwähltes Werkziig, daß sa (er) mi Name bringt vor Heide un vor Kenig un vor des Volk Israel.

¹⁶Ich will lem zeigä, weviel er liede mueß wägä minem Name.

¹⁷Un Hananias goht hi un kummt in des Hus un legt de Händ (Pfode) uf nen un sait: Lebe (Lieba) Brueda Saul, dr Herr het mi gschickt, Jesus, der dir uf däm Wäg dona erschiene isch, daß dü wieda siehsch un mit däm heilige Geischt erfillt wirsch.

¹⁸Un gli druf flegt s vu sinene Auge we Schuppe, un er ka wieda säh; un er schtoht uf, het sich daufe lo

¹⁹un nimmt Ässä zue sich un schtärkt sich.

²⁰Un drno predigt er in d Synagoge (Gotteshus) (Gotteshiisa) vu (iba) Jesus, daß der Gottes Bue isch.

²¹Alli aba, de s ghärt hän, vuschrecke un sage: Isch des nit der, der in Jerusalem alli vunichte wot, de dän Name aruefe, un isch scha (er) nit sellewäg herkumme, daß sa (er) sie gfesselt zue d Hohenpriester fihrt?

²²Saulus aba gwinnt imma me an Kraft un trieb de Jude in d Engi, de in Damaskus husse, un bwaist, daß Jesus dr Chrischtus isch.

²³Nohch mehrere Däg aba halte de Jude Rot un bschlosse, nen umzbringe.

²⁴Aba s wird Saulus bekannt, daß sie nem nochschtelle. Sie hän Dag un Nacht au de Tore bwacht, um nen umzbringe.

²⁵Do nähmä nen sini Jinger bi Nacht un len nen in nere Kratte (Korb) d Muche nab.

²⁶Als sa (er) aba nohch Jerusalem kummt, vusuecht er, sich zue d Jinger zue hebe (halte); doch sie firchte sich alli vor nem un glaube nit, daß sa (er) ä Jinger wär.

²⁷Barnabas aba nimmt nen zue sich un fihrt nen zue d Aposchtel un vuzehlt ne, we Saulus uf däm Wäg d Herrn gsähne un daß der mit nem gschwätzt het un we na (er) in Damaskus im Name Jesus fräi predigt het.

²⁸Un na (er) goht bi nene in Jerusalem i un üs un predigt im Name vum Herrn fräi un offe.

²⁹Er schwätzt un het au gschtritte mit d griechische Jude; aba sie schtelle nem nohch, um nen umzbringe.

³⁰Als des de Breda erfahre, bringe sie nen nohch Cäsarea un schicke nen witer nohch Tarsus.

³¹So het etze de Gmeinde Friede in ganz Judäa un Galiläa un Samarie un het sich ufbäut un läbt in dr Angscht vum Herrn un mehrt sich unda däm Baischtand vum heilige Geischt.

³²S isch bassiert aba, als Petrus iba all im Land umherzoge isch, daß sa (er) au zue d Heilige kummt, de in Lydda husste.

³³Dert findet da (er) ä Ma mit Name Äneas, sit acht Johr ans Bett bunde; der war glähmt.

³⁴Un Petrus sait zue nem: Äneas, Jesus Chrischtus macht di gsund; schtand uf un mach dir selba des Bett. Un gli druf schtoht er uf.

³⁵Do sähn nen alli, de in Lydda un in Scharon husste, un bekehre (kehre um) sich zum Herrn.

³⁶In Joppe war ä Jingerin mit Name Tabita, des heißt ibasetzt: Reh. De doet vieli gueti Werke un git viel Almose.

³⁷S isch bassiert zue dr Ziit, daß sie krank wird un schtirbt. Do wäsche sie sie un lege sie in des Obagmach.

³⁸Wel aba Lydda nooch bi Joppe isch, schickte de Jinger, als sie ghärt, hän daß Petrus dert war, zwei Männa zue nem un bitte nen: Säum (tredel) nit, zue uns (us) z kumme!

³⁹Petrus aba schtoht uf un goht mit ne. Un als er hikumme war, fihre sie nen nuf in des Obagmach, un s kumme alli Witwe zue nem, hiilä un zeigte nem de Röck un Kleida, de Tabita gmacht het, als sie noh bi nene war.

⁴⁰Un als Petrus sie alli nüstriebe het, kniet er ane, bätet un drillt sich zum Leichnam un sait: Tabita, schtand uf! Un sie schlat ihri Auge uf; un als sie Petrus sieht, het sie sich anekockt.

⁴¹Er aba git ihr d Hand un het sie ufschtoh lo un reft d Heilige un d Witwe un schtellt sie lebändig vor sie.

⁴²Un des wird in ganz Joppe bekannt, un vieli kumme zum Glaube an d Herrn.

⁴³Un s isch bassiert, daß Petrus langi Ziit in Joppe bliebe isch bim Simon, der ä Gerber war.