Read Alemannische Bibel NT Römer 12 Bible Online

Römer 12 - Alemannische Bibel NT bible

Römer 12

¹Ich vumahn äich etze, lebi Breda, durch de Barmherzigkeit Gottes, daß ihr äiri Leiba (Ranze) higän als ä Opfa, des lebändig, heilig un Gott ä freud isch. Des isch äira vuninftige Gottesdenscht.

²Un stellt äich nit der Welt glich, sundern ändert äich durch Ernaierig aires Sinnes, dmit ihr prefä kennt, was Gottes Wille isch, nämlich des Guete un Wohlgfällige un Vollkummene.

³Denn i (ich) sag durch de Gnade, de ma (mir) ge isch, jeda unda äich, daß nemads me vu sich halte soll, als sich's kert z halte, sundern daß sa (er) maßvoll vu sich halte (denkt),jeda, we Gott des Maß vum Glaube usdeilt het.

⁴Denn we ma (mir) am Leib (Ranze) vieli Glieda hän, aba nit alli Glieda dieselb Ufgab hän,

⁵so sin ma (mir) vieli ä Leib (Ranze) in Chrischtus, aba undaänanda isch eina vum andere Glied,

⁶un hän vuschiedeni Gabe noh dr Gnade, de uns (us) ge isch. Isch jemads prophetisches ge, so ebt da (er) sie däm Glaube glich.

⁷Isch jemads ä Amt ge, so dient da (er). Isch jemads Lehr ge, so lehrt da (er).

⁸Isch jemads s Vumahne ge, so vumahn na (er). Gibt jemads, so gib da (er) mit luterem Sinn (Gmeht). Schtoht jemads dr Gmeinde vor, so isch scha (er) genau. Ebt jemads Barmherzigkeit, so doets da`s (er's) gern.

⁹Di Lebi (Liebe) isch ohni Falsch. Haßt des Bese, hängt däm Guete a.

¹⁰Di bruedalichi Lebi (Liebe) undaänanda isch herzlig. Eina kummt däm andere mit Ehrerbietig zvor.

¹¹Sin nit träg (full) in däm, was ihr doe sollt. Sin brennend im Geischt. Dient däm Herrn.

¹²Sin frehlich in Hoffnig, geduldig in Trebsal, imma im Gebet.

¹³Nähme äich dr Nöte dr Heilige a. Ebt Gastfreundschaft.

¹⁴Segne, de äich jage; segne, un flueche nit.

¹⁵Fräie (Freuet) äich mit d Frehliche un hiile mit d Hiilende.

¹⁶Sin vu einem Sinn undaänanda. Trachte nit nohch hohe Dinge, sundern hebet (haltet) äich rab zue d gringe. Halte äich nit selbscht fir schlau.

¹⁷Vugelte nemads Beses mit Besem. Sin uf Guetes iggschtelt (üs) gegeiba jedem.

¹⁸Isch's meglich, soviel an äich liet, so hän mit alle Mensche Friede.

¹⁹Räche äich nit selba, mini Liebe, sundern gen Platz däm Zorn (Wuet) Gottes; denn s schtoht gschriebe (5. Moses 32,35): "Die Rache isch mi; i (ich) will zruck ge, sait dr Herr."

²⁰Vielmeh, "wenn di Fäind hunga het, gib nem z ässä; durschtig isch, gib nem z trinke. Wenn dü des doesch, so wirsch dü feurigi Kohle uf si Schädel sammeln" (Sprich 25,21.22).

²¹Loß di nit vum Bese ibawinde, sundern ibawind des Bese mit Gutem.