Read Alemannische Bibel NT Römer 7 Bible Online

Römer 7 - Alemannische Bibel NT bible

Römer 7

¹Wiße ihr nit, liebe Breda - denn i (ich) schwätz mit däne, de des Gsetz kenne -, daß des Gsetz nur herrscht iba d Mensch, solang er läbt?

²Denn ä Wieb isch an ihr Ma bunde durch des Gsetz, solang d Ma läbt; wenn aba d Ma schtirbt, so isch sie fräi vum Gsetz, des sie an d Ma bindet.

³Wenn sie etze bi nem andere Ma isch, solang ihr Ma läbt, wird sie ä Ehebrecherin gnennt; wenn aba ihr Ma schtirbt, isch sie fräi vum Gsetz, so daß sie nit ä Ehebrecherin isch, wenn sie ä andere Ma nimmt.

⁴Eso sin au ihr, mini Breda, däm Gsetz we umbrocht (dot) durch d Leib (Ranze) Chrischti, so daß ihr nem andere aghert, nämlich däm, der vu d Dote uferweckt isch, dmit ma (mir) Gott Frucht bringe.

⁵Denn solang ma (mir) däm Fleisch vufalle ware, do ware de sindige Leideschafte, de durchs Gsetz erregt wäre, schtark in unsari Glieda, so daß ma (mir) däm Dod Frucht bringe.

⁶Etze aba sin ma (mir) vum Gsetz fräi wore un nem abgschtorbe, des uns (us) gfange hebt (haltet), so daß ma (mir) diene im näje (naie) Wäse vum Geischt un nit im alte Wäse vum Buechschtabe.

⁷Was soll ma (mir) denn etze sage? Isch des Gsetz Sinde? So isch`s nit! Aba d Sinde erkenn i (ich) nit üßa durchs Gsetz. Denn i (ich) wußt nigs vu d Luscht, wenn des Gsetz nit gsait hät (2. Moses 20,17): "Dü sollsch nit gierig si!"

⁸D Sinde aba nimmt des Gebot zum Alaß un erregt in ma (mir) alli Art vu Luscht; denn ohni des Gsetz war d Sinde dot.

⁹Ich ha dertmols ohni Gsetz gläbt; wo aba des Gebot kumme isch, wird de Sinde lebändig,

¹⁰i (ich) aba schtirbt. Un so findet sich's, daß des Gebot ma (mir) d Dod bringt, des doch zum Läbä ge war.

¹¹Denn de Sinde nimmt des Gebot zum Alaß un deuscht mi un bringt mi um durch des Gebot.

¹²So isch eso des Gsetz heilig, un des Gebot isch heilig, Grecht un guet.

¹³Isch dann (dnoh), was doch guet isch, ma (mir) zum Dod wore? So isch`s nit! Sundern de Sinde, dmit sie als Sinde sichtbar wär, het ma (mir) durch des Guete d Dod brocht, dmit de Sinde ibaüs sindig wär durchs Gebot.

¹⁴Denn ma (mir) wisse, daß des Gsetz geischtlich isch; i (ich) aba bi fleischlich, unda d Sinde vukauft.

¹⁵Denn i (ich) weiß nit, was i (ich) doe. Denn i (ich) doe nit, was i (ich) will; sundern was i (ich) hass, des doe i (ich).

¹⁶Wenn i (ich) aba des doe, was i (ich) nit will, so gib i (ich) zue, daß des Gsetz guet isch.

¹⁷So doe`s etze nit i (ich), sundern de Sinde, de in ma (mir) wohnt.

¹⁸Denn i (ich) weiß, daß in ma (mir), des heißt in minem Fleisch, nigs Guetes wohnt. Welle ha i (ich) scho (wohl), aba des Guete vollbringe ka i (ich) nit.

¹⁹Denn des Guete, des i (ich) will, des doe i (ich) nit; sundern des Bese, des i (ich) nit will, des doe i (ich).

²⁰Wenn i (ich) aba doe, was i (ich) nit will, so doe nit i (ich)`s, sundern de Sinde, de in ma (mir) wohnt.

²¹So find i (ich) etze des Gsetz, des ma (mir), der i (ich) des Guete doe will, des Bese ahängt.

²²Denn i (ich) ha Luscht an Gottes Gsetz nohch rem inwendige Mensch.

²³Ich sieh aba ä anderes Gsetz in mine Glieda, des schtrietet gegä des Gsetz in minem Gmet un hebt (haltet) mi gfange im Gsetz dr Sinde, des in mine Glieda isch.

²⁴Ich elende Mensch! Wer wird mi erlese vu däm dodvufallene Leib (Ranze)?

²⁵Dank isch Gott durch Jesus Chrischtus, unsam Herr! So dien i (ich) etze mit däm Gmet däm Gsetz Gottes, aba mit däm Fleisch däm Gsetz dr Sinde.