Read Alemannische Bibel NT Römer 8 Bible Online

Römer 8 - Alemannische Bibel NT bible

Römer 8

¹So git`s etze kei Vudammnis fir de, de in Chrischtus Jesus sin.

²Denn des Gsetz vum Geischt, der lebändig macht in Chrischtus Jesus, het di fräi gmacht vum Gsetz dr Sinde un vum Dod.

³Denn was däm Gsetz unmeglich war, wel`s durch des Fleisch gschwächt war, des doet Gott: er schickt si Bue in dr Gschtalt vum sindige Fleisches un um dr Sinde wille un vudammt d Sinde im Fleisch,

⁴dmit d Grechtigkeit, vum Gsetz gforderet, in uns (us) erfillt wird, de ma (mir) etze nit nohch rem Fleisch läbä, sundern nohch rem Geischt.

⁵Denn de do fleischlich sin, de sin fleischlich gsinnt; de aba geischtlich sin, de sin geischtlich gsinnt.

⁶Aba fleischlich gsinnt si isch d Dod, un geischtlich gsinnt si isch Läbä un Friede.

⁷Denn fleischlich gsinnt si isch Feindschaft gege Gott, wel des Fleisch däm Gsetz Gottes nit folgsam isch; denn s vumag's au nit.

⁸De aba fleischlich sin, kenne Gott nit gfalle.

⁹Ihr aba sin nit fleischlich, sundern geischtlich, wenn denn Gottes Geischt in äich wohnt. Wer aba Chrischti Geischt nit het, der isch nit si.

¹⁰Wenn aba Chrischtus in äich isch, so isch dr Leib (Ranze) zwar dot um dr Sinde wille, dr Geischt aba isch Läbä um dr Grechtigkeit wille.

¹¹Wenn etze dr Geischt vu däm, der wo Jesus vu d Dote uferweckt het, in äich wohnt, so wird da (er), der wo Chrischtus vu d Dote uferweckt het, au äiri schterbliche Leiba (Ranze) lebändig mache durch si Geischt, der in äich wohnt.

¹²So sin ma (mir) etze, lebi Breda, nit däm Fleisch schuldig, daß ma (mir) nohch rem Fleisch läbä.

¹³Denn wenn ihr nohch rem Fleisch läbt, so den na schterbe mese; wenn ihr aba durch d Geischt de Tade vum Fleisch ablege (umbringe), so den na läbä.

¹⁴Denn weli dr Geischt Gottes tribt, de sin Gottes Kinda.

¹⁵Denn ihr hän nit ä knechtische Geischt gregt, daß sa äich abamols firchte men; sundern ihr hän ä kindliche Geischt gregt, durch den ma (mir) röfä: Abba, liebe Vada (Babbe)!

¹⁶Dr Geischt selbscht git Ziignis unsam Geischt, daß ma (mir) Gottes Kinda sin.

¹⁷Sind ma (mir) aba Kinda, so sin ma (mir) au Erbe, nämlich Gottes Erbe un Miterbe Chrischti, wenn ma (mir) denn mit nem liede, dmit ma (mir) au mit zue d Herrlichkeit erhobe wäre.

¹⁸Denn i (ich) bi ibaziigt, daß de Ziit vu d Liede nit ins Gwicht flege gegeiba dr Herrlichkeit, de an uns (us) zeigt (offenbart) wäre soll.

¹⁹Denn des ängschtliche Harre vu d Gschöpf wartet druf, daß de Kinda Gottes bekannt wäre.

²⁰D Schöpfig isch jo undaworfe dr Vugänglichkeit - ohni ihr Wille, sundern durch den, der sie undaworfe het -, doch uf Hoffnig;

²¹denn au de Schöpfig wird fräi wäre vu d Knechtschaft dr Vugänglichkeit zue d herrliche Fräiheit vu d Kinda Gottes.

²²Denn ma (mir) wisse, daß de ganzi Schöpfig bis zue däm Etze mit uns (us) seufzt un angscht het.

²³Nit ällei aba sie, sundern au mir selba, de ma (mir) d Geischt als Erstlingsgabe hän, seufze in uns (us) selba un sehne uns (us) nohch d Kindschaft, d Erlesig vu unsrem Leib (Ranze).

²⁴Denn ma (mir) sin zwar grettet, doch uf Hoffnig. D Hoffnig aba, de ma sieht, isch nit Hoffnig; denn we ka ma uf des hoffe, was ma sieht?

²⁵Wenn ma (mir) aba uf des hoffe, was ma (mir) nit sähn, so warte ma (mir) druf in Geduld.

²⁶Eso hilft au dr Geischt unsra Schwachheit uf. Denn ma (mir) wisse nit, was ma (mir) bäte solle, we sich's kert; sundern dr Geischt selbscht vutritt uns (us) mit unüsschprechliche Seufze.

²⁷Der aba de Herze erforscht, der weiß, woruf dr Sinn (s Gmeht) vum Geischt grichtet isch; denn na (er) vutritt di Heilige, we`s Gott gfalle doet.

²⁸Mir wisse aba, daß däne, de Gott lieb hän, alli Sache zum Beschte diene, däne, de nohch sinem Rotschluß bruefe sin.

²⁹Denn de na (er) üsgwält het, de het da (er) au vorherbschtimmt, daß sie glich si solle däm Bild vu sinem Bue, dmit der d Erschtgeborene isch unda viele Breda.

³⁰De er aba vorherbschtimmt het, de het da (er) au bruefe; de na (er) aba bruefe het, de het da (er) au Grecht gmacht; de na (er) aba Grecht gmacht het, de het da (er) au vuherrlicht.

³¹Was wen ma (mir) etze dozue sage? Isch Gott fir uns (us), wer ka gege uns (us) si?

³²Der au si eigene Bue nit vuschont het, sundern het nen fir uns (us) alli hige - we soll la (er) uns (us) mit nem nit alles schenke?

³³Wer will de Üserwählte Gottes bschuldige? Gott isch do, der Grecht macht.

³⁴Wer will vudamme? Chrischtus Jesus isch do, der gschtorbe isch, noh vielme, der au uferweckt isch, der zue d Rechte Gottes isch un uns (us) vutritt.

³⁵Wer will uns (us) trenne vu d Lebi (Liebe) Chrischti? Trebsal odr Angscht odr Vufolgig odr Hunga odr Nackedei (Blöße) odr Gfahr odr Schwert?

³⁶we gschriebe schtoht (Psalm 44,23): "Wägä dir wäre ma (mir) umbrocht d ganze Dag; ma (mir) sin gachtet we Schlachtvieh."

³⁷Aba in däm alle ibawinde ma (mir) wit durch den, der uns (us) gliebt (leb ka) het.

³⁸Denn i (ich) bi gwiß, daß nit Dod noh Läbä, nit Engel noh Mächte noh Gwalte, nit Gegäwärtiges noh Zuekinftiges,

³⁹nit Hohes noh Defes noh ä anderi Gschöpf uns (us) trenne ka vu d Lebi (Liebe) Gottes, de in Chrischtus Jesus isch, unsam Herr.