Read Alemannische Bibel NT 2 Korinther 1 Bible Online

2 Korinther 1 - Alemannische Bibel NT bible

2 Korinther 1

¹Paulus, ä Aposchtel Christi Jesus durch d Wille Gottes, un Timotheus, unsa Brueda, an de Gmeinde Gottes in Korinth samt alle Heilige in ganz Achaja:

²Gnade isch mit äich un Friede vu Gott, unsam Vada (Babbe), un däm Herrn Jesus Chrischtus!

³Globt isch Gott, dr Vada (Babbe) unsares Herrn Jesus Chrischtus, dr Vada (Babbe) vu d Barmherzigkeit un Gott vu allem Troscht,

⁴der uns (us) treschtet in all unsera Trebsal, dmit ma (mir) au tröschte kenne, de in allaläei Trebsal sin, mit däm Troscht, mit däm ma (mir) selba treschtet wäre vu Gott.

⁵Denn we de Liede Christi viel iba uns (us) kumme, so wäre ma (mir) au viel treschtet durch Chrischtus.

⁶Hän ma (mir) aba Trebsal, so bassiert s äich zum Troscht un Heil. Hän ma (mir) Troscht, so bassiert`s zue äirem Troscht, der sich wirksam zeigt, wenn ihr mit Geduld deselbä Liede ertrage, de au ma (mir) liede.

⁷Un unsri Hoffnig schtoht fescht fir äich, wel ma (mir) wisse: we ihr a d Liede deilhän, so den ihr au am Troscht teilha.

⁸Denn ma (mir) wen äich, lebi Breda, nit vuschwiege de Vufolgig, de uns (us) in dr Provinz Asien widafahre isch, wo ma (mir) iba de Maße bschwert ware iba unseri Kraft, so daß ma (mir) au am Läbä vuzagt hän

⁹un`s bi uns (us) selbscht fir bschlosse ka hän, ma (mir) mehn schterbe. Des isch bassiert aba, dmit ma (mir) unsa Vuträue nit uf uns (us) selbscht hän, sundern uf Gott, der di Dote uferweckt,

¹⁰der uns (us) üs solcha Anscht errettet het un errette wird. Uf en hoffe ma (mir), er wird uns (us) au etze rette.

¹¹Dozue helfe au ihr durch äiri Fürbitte fir uns (us), dmit unsertwege fir de Gabe, de uns (us) ge isch, durch vieli Lit viel Dank dorbrocht wird.

¹²Denn des isch unsa Röhm: des Ziignis vu unsarem Gwisse, daß ma (mir) in Infalt un göttlicha Erlichkeit, nit in fleischlicha Wisheit, sundern in dr Gnade Gottes unsa Läbä in dr Welt gfihrt hän, un des vor allem bi äich.

¹³Denn ma (mir) schriebe äich nigs anderes, als was ihr läse un au vuschtehn. Ich hoff aba, ihr den`s noh vellig vuschtoh,

¹⁴we ihr uns (us) zum Deil au scho vuschtante hän, nämlich, daß ma (mir) äira Röhm sin, we au ihr unsa Röhm sin am Dag unsares Herrn Jesus.

¹⁵Un in solchem Vuträue wot ich znächscht zue äich kumm, dmit ihr abamols ä Wohltat grgä.

¹⁶Vu äich üs wot ich nohch Mazedonien reise, üs Mazedonien wieda zue äich kumme un mi vu äich gleite losse nohch Judäa.

¹⁷Bi ich etwa liechtfertig gsi, als ich des wot? Odr isch mi Vorhabe fleischlich, so daß des Jo Jo bi ma (mir) au ä Nei Nei isch?

¹⁸Gott isch mi Ziige, daß unsa Wort bi äich nit au Jo un Nei isch.

¹⁹Denn dr Bue Gottes, Jesus Chrischtus, der unda äich durch uns (us) predigt worde isch, durch mich un Silvanus un Timotheus, dr war nit Jo un Nei, sundern s war alles wohr in nem.

²⁰Denn uf alli Gottesvuheißige isch in nem des Jo; drum schwätze ma (mir) au durch nen des Amen, Gott zum Lob.

²¹Gott isch's aba, der uns (us) fescht macht samt äich in Chrischtus un uns (us) gsalbt

²²un vusieglet un in unsri Herze als Undapfand d Geischt ge het.

²³Ich ruef aba Gott zum Ziige a gegä mi Seele, daß ich äich schone wot un drum nit wieda nohch Korinth kumme bi.

²⁴Nit daß ma (mir) Herre wäre iba äira Glaube, sundern ma (mir) sin Helfa äira Fräid (Freud); denn ihr schtehn im Glaube.